Madeira

Wat lekker dat we gister al hebben uitgeklaard op Porto Santo, nu kunnen we vroeg vertrekken. De wind is ons vandaag gunstig gezind, heerlijk zeilen. Als we rond 18.00 uur bij Funchal op Madeira aankomen blijkt er geen plaats in de haven. Volgens de havenmeester gaan er morgen boten weg, dan is er plek voor ons.Oké dan, we droppen ons anker en liggen meteen goed vast. Wat hebben we van deze ankerplek een prachtig uitzicht op het eiland, alleen rollen we door de enorme deining van de ene naar de andere kant, ook ’s nachts. Gelukkig is het maar voor 1 nacht. De volgende dag blijkt er inderdaad plek, alleen de toegewezen ligplaats is niet geschikt om straks mijn moeder aan boord te laten stappen.

Na wat overleg (we geven ook aan zeker 14 dagen te zullen blijven) hebben ze een andere ligplaats voor ons. Kunnen gaan liggen naast de Sea Born, een catamaran van 28 meter lang en 10.50 meter breed. Je kunt hierop, tegen betaling, 3 uurtjes meevaren om walvissen, dolfijnen en of schildpadden te spotten. Je zit dan wel met maximaal 90 personen aan boord, kont aan kont dus.
In de loop van de tijd dat we hier liggen hebben we een heel leuk contact met de crew van de Sea Born.
De eerste dagen, voordat Annie en Ineke komen, gebruiken we om de boot van buiten en binnen te soppen, te bevoorraden, de opgespaarde was besteden we uit (wat een luxe).

Zaterdag 17 september staan we op tijd op het vliegveld, we zijn zelfs op tijd om ze te zien landen. Dan is het na zo’n lange tijd weer een super weerzien, we gaan volop genieten van de 12 dagen dat ze er zijn.We hebben een heerlijke tijd met z’n 4-tjes. Bezoeken de ‘overdekte’ markt, ontbijten waar de locals dat doen, eten bolo do caco, drinken mojhito tijdens het kijken naar een “extreme sailing” wedstrijd met catamarans, wandelen ’s avonds over de boulevard al dan niet met een ijsje, struinen in straatjes op zoek naar leuke winkeltjes en daarna puffen we uit op een terras met sangria, zeilen en zwemmen in de oceaan en als kers op de taart zien we dolfijnen.Zelf vis vangen hebben we nog niet gedaan. Van Rob (Bojangles) krijgen we een door hemzelf gevangen en schoongemaakte zonnevis. Wij hoeven hem alleen in de oven te doen en op te eten.
Rob; nogmaals bedankt, was erg lekker.Ook crossen we met een auto 2 dagen over het eiland om te genieten van het landschap met zijn kronkelige bergwegen en vele tunnels. Af en toe rijden we verkeerd en blijkt de weg zomaar op te houden. Gelukkig werkten de remmen uitstekend en zit het met de reactievermogen van de chauffeur ook goed.Het is echt een prachtig eiland, moet er in het voorjaar als al de bloemen in bloei staan wel heel kleurrijk uitzien, nu waren er al veel uitgebloeid.
Vanwege de brand enige tijd geleden in Funchal viel het bezoek aan de Botanische tuin wat tegen, deze heeft er zeker onder te lijden gehad. Ook onze zoektocht naar de waterval hadden we achterwege kunnen laten, dit was een p..straaltje.

Verder gebruiken we ook nog een dag om een beschermhoes te maken voor het bijbootje. Door ouderdom is het rubber wat plakkerig geworden, het vele zonlicht van de laatste tijd doet  ook geen goed. Oude zeilzakken moeten eraan geloven, het resultaat mag er zijn.
De naaimachine heeft zijn nut al getoond, zo gaande weg onze reis is er al heel wat garen verbruikt.

Op één na laatste dag van hun bezoek (28 september) vieren wij alvast de verjaardag van mijn moeder die op 6 oktober 82 jaar zal worden.
Kadootjes, taartje, slingers, kaarsjes, alles er op en eraan. Ze krijgt van Philip (crew van de Sea Born) ook nog een taartje met kaarsje en Baudine en Rob komen ook nog met een kadootje aanzetten. Wat lief allemaal.Natuurlijk gaan we ’s avonds ook nog lekker uit eten, heel gezellig maar ook met af en toe een traan. Morgen gaan ze, na heerlijke dagen met alleen maar zon en gezelligheid, weer naar huis.

Vroeg uit de veren, 06.00 uur gaat de wekker, moeten de bus van 07.30 uur hebben om op tijd op het vliegveld te zijn.
Op het vliegveld nog een kop koffie en dan het onvermijdelijke afscheid. Met een lach en een traan, nog een hele dikke knuffel en een “tot de volgende keer” zijn ze uit zicht.

Wij gaan ons verder voorbereiden op ons vertrek over een paar dagen naar Tenerife. Ook daar krijgen wij bezoek, Greet en Fred, zij zullen met ons meezeilen naar de Kaap Verden.

Spannend!!