zaterdag 13 januari 2018

Anguilla en Saint Martin

De afstanden tussen de verschillende eilanden is zo tussen de 20 en 25 mijl, lekkere dagtochten.
Samen met Rob en Baudine gaan we een kijkje nemen op Anquilla, niet iedereen van ons heeft eerder van dit eiland gehoord.
Geen idee ook wat ons te wachten staat, we gaan het zien.


Het blijkt een gemoedelijk eilandje te zijn wat ook wel het nodige heeft moeten doorstaan vanwege orkaan Irma.
De strandtenten blijken net 2 dagen weer stroom te hebben, ruim 3 maanden hebben ze het zonder moeten doen, noodgedwongen gesloten gebleven voor toeristen en eilanders.
Nu is het in onze ogen niet zo’n toeristisch eiland, het heeft niet veel te bieden. Er zijn 2 mooie stranden, bij 1 ervan liggen wij voor anker en bij het andere strand staan veel mooie met meest onbewoonde huizen, maar buiten het witte strand en het blauwe water is hier, vooralsnog, verder niets.
In de gehuurde auto crossen we verder over het eiland, stoppen veel onderweg om foto’s te maken (nee ik niet, fototoestel vergeten).
Gaan een kijkje nemen in het centrum, alhoewel centrum! Een supermarkt, bouwmarkt, wat kleding winkeltjes en dan heb je het al gauw gehad.
Nadat Rob nog twee keer langs het centrum is gereden vinden we de juiste weg die ons verder langs het eiland voert. Na 1 dag heb je het hele eiland wel gezien, hebben een goede indruk gekregen van Anguilla.

Vanaf ons ankerplekje even naar de supermarkt voor een lekker stokbroodje of ‘even’ een vergeten boodschap doen zit er niet in, daarvoor is deze te ver weg.
Nu is er altijd wel meel aan boord om zelf brood te bakken, dat komt dus goed. Maar voor verse groente en fruit is het toch handig als je een auto hebt en die hebben wij vandaag. Dus vanavond verse groente.

Na een paar dagen houden we het hier voor gezien. We gaan Kerst en Oud- en Nieuw vieren op Saint Barth, de plek waar je, volgens insiders, moet zijn.
Kerst is toch iets wat ze op de eilanden in de Carieb uitbundig vieren. Winkels, straten, huizen en pleinen in bv Curacao waren in oktober al uitbundig versierd, Bonaire deed er niet voor onder en de andere eilanden doen ook volop mee met versieren.
De Kerstboodschappen gaan we doen op Saint Martin (Franse gedeelte van Sint Maarten), moet hier een stuk goedkoper dan op Saint Barth en dat klopt inderdaad.
We droppen het anker in Marigot Bay en daar vandaan is het 15 minuten lopen naar de Super U.
Dat is prima te doen alleen moet je er met het kopen van de boodschappen wel rekening mee houden dat je ook nog terug moet hé Rob!!
Eerste Kerstdag zijn we uitgenodigd bij Rob en Baudine, zij verzorgen voor- en hoofdgerecht en wij het dessert.
In Marigot Bay hebben we niet ingeklaard en besparen ons hiermee ook een rondje uitklaren, kunnen we morgenochtend lekker vroeg vertrekken. Echt vroeg gaat het uiteindelijk niet worden.
Op grote aanplakbiljetten hebben we gelezen dat er ’s avonds muziek is op het plein, er zullen Christmas Carrols gezongen worden.
In deze tijd van het jaar altijd leuk en straks als het donker is zal het wel gezellig zijn.
Gezellig is het zeker alleen bepaalde zangers zou ik persoonlijk niet aanraden om met een talentenjacht mee te doen.
Er lopen deze avond heel wat kinderen met blije gezichtjes rond, ze hebben allemaal van de Kerstman van het naburige eiland Guadeloupe een Kerstcadeautje gekregen.

Voordat we de volgende dag kunnen vertrekken moet ik toch nog even naar de supermarkt. Makkelijk als je een boodschappenlijstje maakt en deze vervolgens vergeet mee te nemen, dan moet je nog een keer, grrrrrrr.

achter ons anker bij Anguilla (foto gemaakt door Rob)

donderdag 11 januari 2018

Toch naar Sint Maarten

Inmiddels liggen wij op Saint Kitts waar het een komen en gaan is van varende flatgebouwen. Voor we op Saint Kitts hebben we al een paar andere eilanden gehad: Sint Maarten, Anguilla, Saint Barth, Sint Eustasius.
Lang was er twijfel wel of niet naar Sint Maarten! Wat treffen we aan na de verwoestende orkaan Irma?
Aan de andere kant als alle toeristen wegblijven, wat dan!
’s Morgens om 08.00 uur gooien we los bij Kralendijk, Bonaire. Na een super leuke tijd  die we veelal met mooie duiken hebben gevuld is er altijd weer een beetje weemoed als je weer gaat, maar nieuwe plekken wachten.
De voorspelling geeft gunstige wind voor de oversteek. Maar door ervaring rijker eerst maar afwachten wat de wind doet als we éénmaal op zee zitten.
De eerste dag gaat super, lekker windje die komt een beetje scherp binnen, maar gaan als een trein. Nou, als dit zo doorgaat kunnen we in één streep zo door naar Sint Maarten. Iedereen kent echter het spreekwoord: prijs de dag niet voor het avond is.
Ja en dat gaat ook op voor deze oversteek. Na 24 uur gaat de wind toch draaien en is de koers niet meer te bezeilen. Besluiten tussendoor nog een slag te maken maar dat blijkt niet goed uit te pakken. Als we dit zo zouden blijven varen kunnen we Rob en Baudine gaan opzoeken die op Los Roquas liggen (eilandengroep vlakbij Venezuela).
Terwijl de wind weer wat aantrekt en ook weer uit een gunstigere richting gaan we weer terug naar onze oorspronkelijke koers. Wel zetten we een tweede rif. Het worden 3 toch wat onstuimige dagen, wat echter niet wegneemt dat we genieten.
Na exact 4 etmalen droppen we het anker in Simpson Bay op het Nederlandse gedeelte. We hebben al een blik kunnen werpen op Sint Maarten bij het langsvaren en dan denk je oh waar is al die schade?
Bijbootje oppompen en dan de gebruikelijke zaken regelen; douane en immigratie. Dan kom je dichtbij en dan zie je wat een verwoesting hier heeft plaatsgevonden. Hotels waar geen ramen meer inzitten, daken compleet van huizen gerukt, veel gezonken boten in de Lagoon .






Ook wij hebben beelden gezien toen we nog op Curacao lagen, maar als je het met eigen ogen ziet, zo triest!
Twee weken later laten Tom en Dominique (SY True Blue) in de geleende auto ons, Rob en Baudine en Rudy het hele eiland zien. Eerst de Nederlandse kant, waar je ziet dat men hard aan het werk is om één en ander weer op te bouwen. Dat kost tijd en geld, geld komt mondjesmaat binnen maar hebben ze ook tijd? In hun achterhoofd blijft de vraag; waar doen we het voor, komt er in september weer zo’n verwoestende orkaan? Ze weten het niet en gaan door met waar ze aan begonnen zijn; puin ruimen en opnieuw beginnen.
De Franse kant van het eiland laat nog meer verwoesting zien, alleen zie je hier nog heel veel puin op de straten, hier is men wellicht nog steeds in afwachting van meer hulp. De mensen zelf zie je niet veel in de weer om er weer wat van te maken.
Dominique weet een leuk restaurantje aan het strand waar we kunnen lunchen, denkt ze!
Eénmaal daar blijkt er niets meer overeind te staan, alleen het dak ligt nog op het strand de rest is weg.


Na wat zoeken vinden we een restaurantje in Marigot (Franse gedeelte van het eiland) waar we heerlijk de lunch gebruiken.

Sint Maarten is weliswaar een stukje Nederland, maar Nederlands spreken doen ze hier niet en geen Albert Heijn of Jumbo zoals op Bonaire.
Wel prima andere supermarken waar we de boodschappen kunnen doen en waar ook echt alles te koop is. Wat dat betreft heeft Sint Maarten het weer goed voor elkaar.

Sint Maarten is de ‘place to be’ voor bootliefhebbers (zeil en motor). Wie heeft nog nooit van de Heineken Regatta gehoord? In 2018 gaat deze, ondanks alle verwoesting, gewoon gevaren worden.

Als we op een ochtend wakker worden hebben we nieuwe achterburen. Abramovich met zijn jacht van weet ik hoeveel meter waarop slechts 65 man personeel werken!!


Nu gaat er bij mij niet meteen een lichtje branden bij het horen van zijn naam, dus even het internet op en ja die man heeft geld.

Ons oude bijbootje is het aan het begeven en aangezien dit ons enige vervoer naar de kant is moet er een nieuwe komen. Het is nog wel even passen en meten welke lengte we kwijt kunnen als deze bij lange oversteken op het dek moet.
Echter ons motortje kan niet achterop, maar na wat aanpassingen van de leverancier scheuren we inmiddels met de nieuwe aanwinst over het water.