Boston we komen eraan!

Nadat wij Anja en Pieter hebben uitgezwaaid op Penn Station en weer terug aan boord zijn besluiten we de wasmachine en droger van de marina te gaan gebruiken, deze zijn gratis en daar zijn wij Hollanders gek op!
Vandaag doe ik twee wassen, ben dus wel even bezig. Henk, die mij heeft weggebracht, kan ik zodra ik klaar ben  oproepen via de handmarifoon (die ik deze keer niet ben vergeten).
Ben nog niet klaar met de was als er toch een regen naar beneden komt, niet normaal.
Wauw wat een mazzel hebben we toch gehad de voorgaande 2 weken.
Henk komt alvast mijn kant op, maar niet zonder mijn regenkleding en extra plastic zakken in de hoop de was vooral droog aan boord te krijgen. Wat uiteindelijk redelijk lukt.

Tijd voor ons om weer verder te trekken. Om 13.00 uur gaat de stroom voor ons meelopen op de Hudson richting East River, dan hebben we hem daar ook mee. Oké dan de ochtend toch nog maar gebruiken om de laatste 3 wassen te doen. Om 06.30 uur zit ik met de slaap nog in mijn ogen te staren naar de was die geduldig rond draait!
Maar goed, klaar is maar klaar!

Hebben niet helemaal het geduld om tot 13.00 uur te wachten, een uurtje eerder halen we anker op en gaan met mooi weer terug naar Port Washington, daar waar het avontuur van Anja en Pieter begon.

Inmiddels is het 31 mei, hebben we de boodschappen binnen en gaan richting Gold Spring Harbor wat maar 18 mijl verderop ligt.
Het is een leuk ankerplekje waar we om 18.00 uur ons anker laten vallen vlak naast de Bojangles. Niet veel later komt de Bojangles met de dinghy aanvaren, zij zijn aan wal geweest. Schijnt een leuk dorpje te zijn, wij gaan het echter overslaan, kunnen niet alles zien. Wij willen graag voortmaken om in Canada te geraken, met dat onbestendige weer weet je nooit wanneer je verder kunt trekken. Voorlopig zien de komende dagen er goed uit, daar gaan we gebruik van maken.

Soms is het best lastig dat we rekening moeten houden met stroom, zo ook vandaag. Het heeft geen zin om vroeg te vertrekken, we gaan om 12.00 uur.
Het is een heerlijke zeildag en besluiten een gegeven moment om door te varen naar Port Jefferson en niet zoals de Bojangles naar North Port Bay te gaan.
36 mijl afgelegd in 5 ½ uur, niet slecht. Het lijkt wel of we echt haast hebben, de volgende dag om 08.00 uur zijn we weer onderweg naar Old Saybrook, een plek waar we vorig jaar ook geweest zijn. Zodoende weten we dat je er een ‘gratis’ mooring kunt oppikken voor 3 dagen. Van die 3 dagen maken wij geen gebruik, na 1 nacht houden we het voor gezien, vertrekken naar Newport op Rhode Island.
Deze dag gaat de boeken in als een fantastische zeildag, van onze kant niets te mopperen of te zeuren.
Met de genua over bakboord en het grootzeil over stuurboord lopen we maximaal 9,8 knopen. Later op de dag veranderd de wind en neemt af, de laatste af te leggen 15 mijl laten we het grootzeil zakken en gaan alleen verder op de genua. Na 9,5 uur en ruim 53 mijl liggen we, echt een heerlijke dag geweest.

Hier nemen we wel even een dag om de benen te strekken en wat boodschappen te doen. Deze ene dag worden er helaas wat meer, het weer verslechterd. Er is heel slecht weer op komst (veel wind en regen). Ook de gewenste windrichting zit er voorlopig niet in. Gelukkig is er genoeg leesvoer aan boord, dus vermaken ons wel en een heerlijke bijkomstigheid, ik hoef niet zo vroeg op!

De komende dagen gaat het als volgt: we gaan dinsdag, nee toch beter om maandag te gaan, nee woensdag gaan we, verdorie gaat toch maandag worden!
Op zondagmorgen 11.00 uur besluiten we om uiteindelijk morgen te gaan. Oké, dan nog snel naar de supermarkt voor wat verse groenten en fruit.
De rest van de middag gebruiken we nog voor wat beweging. Vermijden de horde toeristen die door de winkelstraatjes schuifelen, wij gaan de achteraf straatjes bekijken, wat zeer de moeite waard is.
De deuren van de St. Mary’s kerk staan open, even binnen gluren. Binnen zien we dat er een koor klaarstaat en niet veel later klinken de eerste tonen, gaan in de kerkbanken zitten en genieten.

Hebben een lange dag voor de boeg als we ’s morgens om 08.00 uur vertrekken naar Onset Bay, 42 mijl te gaan.
Helaas is niet alles te bezeilen en zetten halverwege de motor aan om niet al teveel van koers te geraken en we anders niet voor donker aankomen. Na 1,5 uur de motor bij gehad te hebben liggen we weer goed op koers en gaan zeilend verder. Het stroomt behoorlijk richting Cape Cod kanaal, helaas hebben we de stroom tegen.
De motor moet behoorlijk toeren maken als we de groene boei aan stuurboord hoog aanvaren om vervolgens bakboord uit te gaan om Onset Bay binnen te varen. Evengoed zet de stroom ons nog behoorlijk op zij, maar het gaat goed.
Om 18.15 uur ligt het anker, gauw zeilen opruimen voordat we onze aankomstborrel kunnen gaan nuttigen.
Niet veel later komt ook de Bojangles binnen, ook zij hebben een heerlijke dag achter de rug, behalve dat Rob een gedeelte van zijn visgerei is kwijtgeraakt omdat er een boot zo nodig vlak achter hen langs moest varen en over zijn lijn voer, balen voor hem.

De volgende dag blijven we liggen waar we liggen, we gaan vandaag Onset verkennen. Om 13.00 uur stopt het met regenen, tijd om te gaan. Onset blijkt een leuk dorp te zijn wat we eigenlijk niet verwacht hebben (vraag niet waarom). Na wat slenteren tijd om neer te ploffen op een terras voor een lekker biertje. Henk laat nog even op zich wachten hij zit bij de dorpskapper, zijn motto "als je haar maar goed zit"!!
Tijdens onze slentertocht waren we al langs een pizzeria gelopen waar fantastische luchten vandaan kwamen dat we besluiten om vanavond niet zelf te koken. Het moet gezegd dat niet alleen de lucht heerlijk  was ook de pizza zelf was over heerlijk.

Het heeft geen zin om vroeg te vertrekken naar Cape Cod Bay, waar we gaan ankeren bij Province Town. De stroom gaat pas rond 13.00 uur de goede richting op lopen, na het ontbijt nog alle tijd om de boot vaarklaar te maken.
Losse spullen opbergen, borden en glazen vastzetten, hoes van het grootzeil halen, koers in de plotter zetten en dan gaan we ook echt om 13.00 uur varen. Het weer is heerlijk, lekker zonnetje en ook de wind uit de goede richting.
Om 19.15 uur hebben we er ruim 35 mijl opzitten en ligt ons anker op 7 meter diepte. De weersverwachtingen zijn de komende dagen niet helemaal juf van het, er is veel regen en wind op komst.

Daar is de volgende dag gelukkig nog niets van te merken, motortje achter dinghy hangen en naar de kant. Na wat zoeken vinden we een steiger waar we mogen gaan liggen, prima plekje!

Prima plekje tot dat we terug komen en dan blijkt het water zover gezakt te zijn dat onze bootjes op het droge liggen. Foutje!! Dan eerst nog maar ergens een biertje pakken. Na 2 biertjes gaan we opnieuw kijken, het water komt op maar nog niet genoeg dat de bootjes drijven. Onze mannen offeren zich op, schoenen en broek uit en zo komen de dames droog aan boord.

Rob en Baudine zijn hier al eerder geweest,  weten dus de weg en hebben ook al het één en ander verteld over dit dorp.
Province Town is van oudsher een plek waar veel kunstenaars zijn neergestreken, dat kun je nog steeds zien aan de vele kunstwinkeltjes die dit dorp rijk is.
Het is ook een geliefde plek om voor een dag te bezoeken, vanuit Boston ben je met de veerboot binnen een uur op dit plekje met mooie stranden maar ook met z'n vele restaurants en bars.

Na een week zijn de weersverwachtingen goed om naar Boston over te steken. Rob en Baudine zijn al een dag eerder vertrokken naar Canada, daar gaan wij ook naartoe, maar eerst kijken wat Boston te bieden heeft.

Hebben 42 mijl te gaan, waar de veerboot er minder dan een uur overdoet hebben wij er ruim 10 uur overgedaan. Het zou een stuk moeten zijn waar veel walvissen zitten, maar helaas voor ons niet 1 gezien, dat gold niet voor de regen.
Waar wij ons anker hebben gedropt ligt vlakbij het vliegveld. Is er over Schiphol veel te doen, nou hier scheren ze vlak over woonwijken, niet 1 per uur nee iedere 3 minuten is het raak. Je vaart, als je naar Boston wil, vlak langs het vliegveld en dat was kan ik wel zeggen een bijzondere ervaring.

Komt er net een vliegtuig landen als wij vlakbij de landingsbaan zijn, de piloot zagen we zitten. Dat was leuk maar bij het landen van het vliegtuig kregen wij een stoot wind te verduren, van windkracht 2 naar windkracht 5!!

 
Vanaf ons ankerplek moet je een rivier oversteken om in de stad te komen en dan zoeken naar een plek waar je je dinghy achter kunt laten, het liefst gratis. Van gratis hebben ze in Boston niet gehoord, ze vragen rustig 10 tot 20 dollar per uur, ze zijn gek.
Voordeel is dat je altijd weer mensen spreekt die wel een gratis plekje weten en dan ook nog een plek niet zover van de stad.

Tijd om Boston te verkennen, kijken waar de roets liggen van de Kennedy’s, maar ook een bezoekje aan Café Cheers slaan we niet over (wie kent nou niet  Sam Malona, Woody, Norm, Carla, Cliff, Frasier, coach Ernie).

Verder wandelen we kris kras door de drukke stad met gezellige straatjes, mooie parken en gebouwen. In het park worden we nog getrakteerd op zang.

zet een kaars voor je raam!

Deze dame speelt voor ons het Nederlandse Volkslied op een glasharmonica of wel idiofoon, niet te verwarren met een glasharp. Dit muziekinstrument werd in 1762 uitgevonden door Benjamin Franklin. Het bestaat uit een reeks in grootte toenemende glazen schalen die gezamenlijk op een horizontale as bevestigd zijn. De as wordt door een pedaaltechniek in een draaibeweging gebracht en met bevochtigde toppen van de vingers bespeelt zij de randen van de schalen.

 

Onze tweede dag  (zonder mist en regen) doen we de Freedom Trail, een wandeling wat ons brengt langs allerlei bezienswaardigheden van de stad en zo snuiven we wat historie op. 

Massachusetts State House; is het parlementsgebouw van de Amerikaanse Staat Massachusetts. De gouverneur heeft er ook zijn kantoor. Het gebouw dateert van 1787, wordt gedomineerd door een houten koepel die in 1802 met een laag koper werd bedekt. Deze laag werd oorspronkelijk grijs geverfd maar heeft sinds 1874 een laag bladgoud.

Old State House; is een historisch overheidsgebouw in Boston wat werd gebouwd in 1713 en tot de in gebruik name van het State House was dit de plek waar het parlement zetelde. In dit monument huisvest nu een historisch museum.

Park Street Church; gebouwd in 1809 en nog steeds als kerk in gebruik.

Old South Meeting House: gebouwd in 1729 en speelde een belangrijke rol in  de ontwikkelingen die tot de Amerikaanse Revolutie leidden.
Aanvankelijk werd het gebouw als kerk gebruik en werd het op 16 december 1773 gebruikt als verzamelpunt voor 5000 bewoners van Boston voordat zij zich naar de haven begaven om te protesteren tegen belastingen op thee.
In 1872 werd het bij een grote brand bijna geheel verwoest, het werd gerestaureerd en dient nu als een museum.

gebouw met torenspits

Old Corner Bookstore; een historisch commercieel gebouw wat in 1718 is gebouwd. Pas in 1828 werd het een boekhandel. Voor die tijd werd de beneden verdieping gebruikt door apothekers en de andere verdiepingen als woonhuis. Tot op heden is het nog steeds een boekwinkel. Helaas vergeten een foto te maken.

USS Constitution; is een historisch uit hout gebouwd fregat met 3 masten. Het schip werd in 1797 te water gelaten en werd door de toenamlige president George Washinton genoemd naar de grondwet van de Verenigde Staten (the Constitution).

Sinds 1997 ligt het schip afgemeerd in de haven van Boston en kun je er een kijkje nemen.

Bunker Hill Monument; dit werd opgericht ter herdenking aan de “Slag om Bunker Hill”, dit was één van de eerste grote veldslagen in de Amerikaanse Revolutie. 

Helaas hebben we niet alle 4 dagen dat we hier zijn geweest volop kunnen genieten van Boston. Twee dagen van dikke mist en regen hebben we noodgedwongen aan boord doorgebracht. De overige 2 dagen hebben we dan ook voluit benut voordat we verder trekken, Canada wacht!

Tot later!

NY met z'n 4-tjes

Vanaf Little Neck is het 25 mijl varen naar onze ankerplek bij Ellis Island het eiland waar het Vrijheidsbeeld op staat.

Het is heerlijk weer als we om 08.00 uur anker ophalen en Anja en Pieter laten genieten van alles wat er te zien is. 

Baudine heeft laten weten met Nel en Petra (moeder en zuster van Rob) naar Roosevelt Island te gaan, wellicht gaan we ze zien als wij voorbij varen. Het gaat super op de East River met stroom mee, we vliegen erover. Vlakbij Roosevelt Island zien we mensen zwaaien en horen ze schreeuwen. Het zijn de dames en weten nu naar wie we terug zwaaien.

En ja daar staat ze dan en ja daar droppen wij ons anker vlakbij, wel heel bijzonder om zo dichtbij te kunnen liggen.

Vanaf deze ankerplek hebben we ook zicht op het Immigratie Museum. Dit was de eerste aanblik die de Nieuwe Wereld grote groepen nieuwkomers uit onder andere Rusland, Duitsland, Polen, Ierland, Engeland en Italië tot 1954 bood.

Deze mensen werden hier eerst in quarantaine geplaatst voordat ze door Immigratie voet aan wal mochten zetten in hun nieuwe vaderland.

Aan het einde van de middag krijgen we gezelschap van de Bojangles, och och Rob met 3 vrouwen aan boord, volgens eigen zeggen heeft hij het heel zwaar!

Oké erg rustig liggen we hier niet, alle boten die rondvaren veroorzaken de nodige golven, dat nemen we op de koop toe het kan de pret niet drukken.

Met ondergaande zon en zittend in de kuip met een borrel terwijl er aan de overkant bij Manhattan steeds meer lichtjes verschijnen, wauw wat een geweldig gezicht!

Nog ruim 7 mijl die we de Hudson op moeten naar 79th Street Boat Bassin, ook hier willen we graag de stroom mee hebben, dus om 08.00 uur wegwezen.

Bojangles is iets eerder vertrokken, Rob laat via de marifoon weten dat ze in een film terecht zijn gekomen. Twee helicopters die rondvliegen, één met grote camera’s en de ander die duikvluchten maakt en andere stunts aan het uithalen is.

Niet veel later lijken ook wij in dezelfde film terecht te zijn gekomen. Wij verwachten elk moment dat 007 aan een touw uit de helicopter komt zakken en ons als Bond Girls mee aan boord van de helicopter zal nemen. Anja en ik doen gauw nog wat lippenstift op, je weet maar nooit.

Na een heerlijk tochtje op de Hudson pikken we een vrije mooring op bij 79th Street Boat Bassin. Inmiddels zijn Henk en ik heel erg op elkaar ingespeeld om zelfs tegen de stroom in de lijnen van de mooring op te pikken, maar handig is het wel om een paar extra handjes aan boord te hebben.

Drinken op ons gemak nog koffie en dan gaan met die banaan o nee dinghy. Eerst maar even melden bij de marina en dan kunnen we op weg, kilometers maken zowel te voet als met de metro en/of bus.

We hebben een lijstje gemaakt met de dingen die we perse willen gaan zien en doen:
Central ParkRoosevelt IslandFreedom Tower plus monumenten 11 septemberHarlemThe BronxHonkbalwedstrijd van de YankeesTimes Square (zowel een keer overdag als ’s avonds)Brooklyn met een wandeling over de Brooklyn BridgeRockefeller CenterLittle ItalyChina TownWijk Chelsea (bekend van oa Sex in the City)High Line (park)Grand Central (trein station)Picknicken op zondag in Central ParkWandelen langs de HudsonCake Boss (bekend van tv)Openbare BibliotheekChelsea Market

Twee items van dit lijstje hebben we uiteindelijk niet gedaan; bezoek aan de winkel van Cake Boss en een bezoekje aan Roosevelt Island.

Een kleine opsomming van onze activiteiten:

Freedom Tower en Monumenten 11 september; wij zijn er al twee keer eerder geweest maar ook nu voor de derde maal raken we onder de indruk. Zo heftig wat zich hier heeft afgespeeld. Anja en Pieter zijn ook zeer onder de indruk. 

Nieuwe Stationsgebouw, de Oculus; dit extravagante gebouw is in het voorjaar van 2016 gereedgekomen. Niet alle New Yorkers waren blij met dit vier miljard kostende project, maar nu het eenmaal klaar is zijn ze trots op dit gebouw.

Wijk Chelsea; sjouwen door de hele wijk, gaan een foto maken van het Town House aan 66 Perry Street wat het decor was voor de serie Sex and the City en waar hoofdpersonage Carrie Bradshaw woonde (wij maakten eerst foto’s van het verkeerde huis, wisten wij veel daar stonden al mensen foto’s te maken). Ik moet eerlijk bekennen nooit 1 aflevering van de serie te hebben gezien.
Eten bij een plaatselijk bakkertje zijn specialiteit: Bananen pudding. Lekker? Oké, smaken verschillen.

huis van Carrie Bradshaw

Chelsea Market; is gevestigd in de oude fabriekshal waar voeger de Oreo koekjes werden gebakken en waar  je nu een diversiteit aan eettentjes hebt en veel leuke winkeltjes met oa snuisterijen, chocola, taarten, thee en kruiden en nog veel meer.

Chinatown en Little Italy; struinen daar een dag door heen en laten de lunch bij een Chinees goed smaken, ook het wijntje bij een ‘echte’  Italiaan is heerlijk.

 

 

 

 

 

 

Central Park; zijn hier geweest op een door de weekse dag (dan is het druk) maar zo anders is het er op zondag, veel en veel drukker. Heerlijk onze eigen meegebrachte lunch nuttigen terwijl er vermaak is van de vele rolschaatsers die hun kunsten vertonen.

Voor de komst van Pieter en Anja hield het weer niet over, koud en regen. Zo anders is het nu, we hebben bijna alle dagen alleen maar mooi weer. De weersverwachting geeft aan dat er vandaag aan het einde van de middag regen en onweer komt, breken dus niet al te laat op. Helaas toch te laat!

Grand Central; een metro en treinstation uit 1913 waar alle lijnen van de stad bijeenkomen. Twee verdiepingen onder dit station kom je uit in de centrale hal van de trein en waar, na een restauratieprogramma, een bijzonder ondergronds museum werd gevestigd met allerlei muur- en plafondbeschilderingen.

Als je voor het station staat heb je ook een prachtig zicht op het wereldberoemde Chrysler Building uit 1926.

Openbare bibliotheek; wat een prachtig gebouw. Drie verdiepingen waar je je kunt vergapen aan muurschilderingen en prachtige plafonds, maar waar je ook een kijkje kunt nemen in de grootste leeszaal, de Rose zaal. Deze zaal heeft bijna de lengte van een voetbalveld.

High Line Park; een park aangelegd op een oude verhoogde spoorlijn. Dankzij een initiatief van omwonenden kon de geplande sloop worden voorkomen en werd de spoorlijn omgetoverd tot een bijzonder park.

 Uitzicht vanaf de High Line:

Brooklyn; gaan met de metro naar Brooklyn op Memorial Day om daar een grote optocht voor en met Veteranen bij te wonen. 

Vermaken ons in Brooklyn waar we in een park lunchen met smaakvolle maar ietwat droge bagels (fijn dat we ook wat te drinken mee hebben). Op de terugweg gaan we lopend via de Brooklyn Bridge, waar vandaan je een prachtig zicht hebt op Brooklyn met aan de andere kant Manhattan. 

Rockefeller Center; we hebben mazzel het is er druk en gezellig. Er spelen allerlei bands, zang maar ook blaasinstrumenten en slagwerkers zijn te horen. 

Bij Rockefeller Center heeft ook radio- en televisie-maatschappij NBC zich gevestigd.

Wandelen langs de Hudson; Anja heeft hier niet alleen gewandeld maar stortte zich ’s morgens vroeg (07.30 uur) tussen de vele hardlopende Amerikanen, zo stoer van haar.

Times Square; we bezoeken dit overdag maar ook ’s avonds. Nu zien we met eigen ogen dat deze stad inderdaad nooit slaapt. 

The Bronx; in de Bronx staat het honkbalstadion van de NY Yankees. Voorafgaand aan de wedstrijd werken we nog even een hamburger naar binnen en gaan daarna genieten van de wedstrijd die helaas door de Yankees met 4 – 5 verloren gaat.

De terugweg met de metro verloopt niet geheel soepel, stappen in een speciaal ingezette metro die niet op alle stations blijkt te stoppen!! Oké overstappen en weer een stukkie terug.

Harlem; vroeger een gebied waar je niet zo maar veilig over straat kon en helemaal niet als blanke. De onveilige tijden zijn helemaal voorbij, het is hier nu levendiger, kleurrijker dan elders in New York.

Staan even stil bij Theater Apollo, de bakermat van de soul en de rhythm of blues. Grappig om te weten dat in dit theater tijdens amateur-avonden op de woensdagen veel wereldsterren zijn ontdekt waaronder Ella Fitzgerald. Maar ook de plek waar oa James Brown, Stevie Wonder en Michael Jackson in het begin van hun carrière hebben opgetreden.

Tijdens onze wandeling komen we langs het Barnard College, een school alleen voor vrouwen. Na een gesprekje met de bewaker mogen we binnen gaan rondkijken.

Aan de overkant ligt de bekendere Columbia Universiteit, waar het een drukte van belang is vanwege diploma uitreiking aan de afgestudeerden. Wat een feest maken ze er hier van.

Eerder op onze tocht kwamen we al langs een prachtige kerk, waar we helaas niet in mochten omdat ook daar feestelijkheden aan de gang waren voor afgestudeerden van een andere school.

Wat hebben we een super tijd gehad met z’n viertjes, samen héél véél kilometers afgelegd, volop mooi weer gehad en het was super gezelligheid, waarin ook nog eens de 35-jarige huwelijksdag van Anja en Pieter viel.  Op een dakterras van een 19 verdiepingen tellende gebouw, super uitzicht, werden we getrakteerd op en drankje. Was wel lachen daar, vielen met onze neus in een Flamingo-bingo met overal plastic roze flamingo’s, personeel in roze gekleed maar waar de drankjes zo exorbitant hoog waren, niet normaal (dit was niet om te lachen). Ter afsluiting van deze dag nog lekker gegeten bij een Ierse Pub, wat een heerlijke traktaties!

Slechts 1 dag konden we niet van boord, waaide die dag veel te hard. Na de vele kilometers die we al hadden afgelegd niet zo heel erg, lekker bijtanken voor de dagen die we nog voor de boeg hadden.
Qua wind hebben we zeker niet te klagen gehad, alleen zo jammer dat we het nu wel konden missen als kiespijn. Soms moest Henk 2 keer op en neer met de dinghy om ons enigszins droog, vooral met droge voeten, aan de kant te krijgen (wat helaas niet altijd lukte!).

Helaas komt daar dan altijd weer het moment van afscheid nemen, dat is en blijft niet mijn ding!!

Wellicht komen ze ons, waar we dan ook dobberen, nog een keer opzoeken.

Tot later!