Amerika - deel 5

We gaan op een heel behoorlijke tijd, 09.00 uur, anker op voor de 30 mijl naar Baltimore. Even voor ons vertrekt er nog een groep van 12 boten waar één van hen voor een kleine oponthoud zorgt. Ja een beetje buiten de geul en je zit vast. Het duurt niet lang voordat ze de boot los hebben en hun weg kunnen vervolgen en ook wij de geul door kunnen naar buiten.

Buiten de geul grootzeil hijsen en genua uit en dan houden we voor ons zelf een kleine wedstrijd om te kijken wie er het eerst de slag kan maken om onder de brug door te gaan.
Ten opzichte van de andere boten kunnen wij het hoogst aan de wind varen wat ons heel veel voordeel geeft en wij uiteindelijk als eerste onder de brug doorgaan.
K’dans heeft wat moeite om hoogte te winnen waardoor zij als één van de laatste de slag onder de brug door maken.
We maken nog een paar slagen en dan is het helaas over met de wind, zo jammer!!!

K’dans is weer bij ons in de buurt, starten nu ook de motor om de laatste 10 mijl af te leggen. Het begint om ons heen steeds donkerder te worden, nee hé niet weer regen en onweer, gister is er al zoveel gevallen. Regenjas alvast maar aan en ja hoor niet veel later komt de regen naar beneden kletteren. 

Zo zien we nog iets van Baltimore in de verte en zo geen hand meer voor ogen. Inmiddels weten we dat zo’n regenbui 1 tot 2 uur duurt en het daarna weer prima is.

Baltimore in de verte

Ook vandaag is dat het geval, wat altijd prettig is als je op een nieuwe plek aankomt. Van de Bojangles hebben we een ankerplek doorgekregen en daar is nog genoeg plek voor ons en de K’dans om te gaan liggen.

We zijn in Baltimore, de grootste stad in de staat Maryland, is gelegen aan de rivier de Patapsco en aan de Chesapeake Bay en is tevens één van de belangrijkste havensteden van de Verenigde Staten.

Een stad met veel oude gebouwen, oude winkels, kasseien waarop het verschrikkelijk fietsen is, maar waar je ook veel nieuwe woonwijken/winkelcentra tegenkomt.

Een stad waar veel te beleven valt op en rond het water. Je kunt je met een watertaxi naar de verschillende bezienswaardigheden laten brengen, wij bekijken het eea door het gebruik van de benenwagen.

kunst in de stad

kunst in de stad

Vanuit hier willen wij met de trein naar Washigton en zullen onze vouwfietsen meenemen. Eén dag is wat kort en om nou twee dagen héén en weer met de trein is ook zowat. We boeken in de stad alvast een 4-persoonskamer. Waarschuwen Gerard en Karina om vooral de oordoppen alvast klaar te leggen zodat ze deze niet kunnen vergeten.

De voorspellingen qua weer in Washington laten nogal te wensen over als wij ’s morgens, nadat Gerard onze fietsen en Henk al naar de kant heeft gebracht daarna waren Karina en ik aan de beurt om vervolgens zichzelf plus 2 fietsen al roeiend naar de kant te brengen, op de fiets springen naar de trein.

We zijn nog niet goed of wel op weg of Gerard moet nog even een tie wrap verwijderen waarmee zijn ketting vast zit. Geen schaar of mes mee dan maar grof geweld en ja er komt iets meer los wat tot gevolg heeft dat zijn ketting er meerdere malen afloopt. Handige Gerard legt de ketting er iedere keer in no time weer om en kan dan weer, weliswaar met zwarte handen, verder. Dan moet het zadel van de ene fiets omhoog niet veel later nog een ander zadel. Maar goed dan zijn we toch eindelijk onder aanvoering van Gerard onderweg. Fietsen en tegelijkertijd op de telefoon kijken voor de juiste route is toch een dingetje en dan fietsen we ook nog regelmatig over kasseien, gewoon niet te doen. Dus stoppen, kijken, door fietsen, stoppen, kijken door fietsen, verkeerd rijden, stoppen, kijken, door fietsen en weer verkeerd rijden. 

Maar we zijn er, snel kaartje kopen en dan rennend met de fiets aan de hand naar de trein. Fietsen zijn net ingeklapt en in de trein (wij gelukkig ook alle 4) en de trein vertrekt.

Hebben een uurtje de tijd om uit te wasemen.

Niet vaak zijn weersvoorspellingen correct maar nu wel! In Washington is het nat, getver nog geen 5 minuten op de fiets of we zijn al doorweekt, nu eerst maar koffie voordat we het hotel opzoeken.

Ondanks het stinkweer gaan we er gezellige dagen van maken. Onze tassen gedropt in het hotel, route uitgestippeld van wat we willen gaan zien, dus weer op de fiets en op weg.

Zo crossen we van noord naar zuid en van oost naar west door Washington.

We zien in twee dagen veel, o.a.:Het Witte HuisCapitoolMartin Luther King Jr National MemorialBegraafplaats ArlingtonWashington MonumentLincoln MemorialFranklin D. Roosevelt MemorialJefferson MemorialTweede Wereldoorlog MemorialKoreaanse Oorlogsveteranen Memorial

Het Witte Huis:

Abraham Lincoln Memorial:

Martin Luther King Jr Memorial:

Franklin Delano Roosevelt Memorial:

Koreaanse Oorlogsveteranen memorial:

Capitool:

Begraafplaats Arlington:

graf John F. Kennedy

graf onbekende soldaat

Washington Monument:

Tweede Wereldoorlog monument:

Onze eerste dag zit er bijna op, we zijn nat maar hebben het vooral koud. Stappen nog even binnen bij een H&M om een lekkere warme sweater te kopen, zo dat warmt lekker op!

Gaan nog lekker ergens een drankje doen en een hapje eten voordat we naar bed gaan in onze 4- persoonssuite.

De weermannen zitten er voor onze 2^de dag helemaal naast, niets regen, het blijft de hele dag droog.

Deze dag staat vooral in het teken van een bezoek aan begraafplaats Arlington. Deze begraafplaats is zo indrukwekkend. Waar je ook maar kijkt zie je rijen graven met witte grafstenen, dan is daar de eeuwig brandende vlam bij het graf van de vermoorde John F. Kennedy met naast hem zijn vrouw Jackie Kennedy-Onassis, de wisseling van de wacht bij het graf van de onbekende soldaat en de vele andere graven op deze immens grote begraafplaats waar vooral oorlogsslachtoffers (helden) begraven zijn.
Alles op deze begraafplaats heeft bij ons een ongekende indruk achtergelaten.

Bijna alle monumenten/belangrijke gebouwen staan achter elkaar in een groot park, je fiets zo van de ene naar de andere. Alleen Arlington lag iets buiten de route, maar toch ook weer dichtbij de stad.

Washington vonden wij een geweldige stad met al zijn monumenten, belangrijke gebouwen, musea (alle Nationale musea zijn gratis te bezoeken) en dan al die mensen die daar op de been zijn, weer of geen weer.

Nog 2 dagen Baltimore en dan is het weer tijd om verder te gaan. In één van deze dagen krijgen we

’s avonds nog even 45 knopen wind voor de kiezen, gelukkig blijft het anker goed houden wat niet van alle boten gezegd kan worden. Niemand aan boord van dat schip maar gelukkig drijft het naar de steiger van de jachthaven en daar staat men met man en macht met stootwillen klaar om de eerste klap van de boot op de steiger op te vangen. Blij dat wij niet de pineut zijn.

Tot later!!

Amerika - deel 4

Tijd om Deltaville te verlaten. K’dans is 2 dagen geleden al vertrokken, zij liggen nu samen met de Sea for Miles op de St Mary River in de staat Maryland. We gaan zien of het ons vandaag lukt om de St Mary River te bereiken, is 54 mijl vanaf Deltaville, om dan vanavond nog met z’n 6-en een borrel te kunnen drinken.

Het is gelukt, we zitten op de K’dans aan een biertje. Gezellig om weer even bij te kletsen met Bob en Anja die wij voor het laatst gesproken hebben op de Bahama’s.

Vanmorgen waren we al vroeg op pad, een dag die we vooral motorzeilend doorbrengen. Het is warm, we hebben er last van, geen puf om ook maar iets te ondernemen. Terwijl er binnen in de boot nog wel het nodige te doen is na ruim een week op de kant. Jammer dan maar, morgen weer een dag.
Dolfijnen daarentegen genieten van dit weer, we zien er veel. Dit zal wel één van de laatste keren zijn dat we dolfijnen spotten, na de Chesapeake Bay gaat het te koud worden voor ze. Dan gaan we uitkijken naar walvissen!!
Omdat wij niet precies weten waar we de K’dans en Sea for Miles kunnen vinden, en helaas geen contact krijgen, droppen wij ons anker bij Cornfield (ook op de St Mary River). Liggen hier prima te midden van de vispotten. Uiteindelijk lukt het toch nog om contact te leggen, ze blijken 8 mijl verder op de rivier te liggen. Na wat dubben besluiten we toch anker op te halen om nog 2 uurtjes te motoren. 
Vanwege alle kreeftenpotten die er liggen moeten we allebei op de uitkijk, dus eten maken lukt nu niet.
Inmiddels is het al 19.30 uur als Henk ons al roeiend bij de K’dans brengt en daar dan dat heerlijke koude biertje wat voor ons klaarstaat.
Wij houden het om 21.00 uur voor gezien en gaan terug aan boord voor nog een snelle hap.

De kreken/rivieren die zich bevinden aan de Chesapeake Bay zijn mooi, prachtige huizen rondom en de tuinen die er bij horen zijn stuk voor stuk allemaal mooi aangelegd. Ze houden hier ook heel veel van bloemen, het is prachtig om te zien.

Gisteravond al met z’n zessen besloten dat we gezamenlijk opvaren naar onze volgende ankerplek: Solomons in de Mill Creek. Sea for Miles is hier eerder geweest.

De eerste 8 mijl om weer buiten te komen proberen we af te kruisen, schiet alleen niet echt op. Dan toch maar de motor bij.

Eénmaal buiten kan de gennaker eruit, die van de K’dans en Sea for Miles staat al als wij die van ons laten wapperen. 

We gaan als een speer, duidelijk te merken dat ons onderwaterschip weer helemaal glad is, wat een geweldige dag is dit.

Na 33 mijl kunnen we ons anker weer droppen. Morgen gaan we verder zonder de Sea or Mles, zij blijven hier een paar dagen liggen. Zij hebben geen haast, hebben de boot te koop staan, gaan het varen voorlopig achter zich laten om andere dromen waar te gaan maken.

Moet je vandaag mijn bed horen (en die van Karina) grrrrr om 06.15 uur gaat het anker omhoog voor een tocht van 39 mijl.
Dit is niet een dag dat je denkt, oh lekker zeilweer. We hebben onweer en heel veel regen, op sommige moment zien we echt geen hand voor ogen.
Gelukkig is het bij het binnenlopen van Whitehall Bay bij Bodoin Point opgeklaard en zien we de smalle doorvaart. 

Moeten goed tussen de boeien blijven, klein beetje ernaast is aan de grond. Met nog 10 cm onder de kiel is het spannend, het gaat gelukkig goed en dat alles onder een toeziend oog van een Osprey (zeearend) die een nest op één van de palen heeft.

Dan liggen we uiteindelijk toch weer op een prachtig plekje.

Ook hier blijven we maar 1 nachtje, morgen gaan we naar Baltimore en vanuit daar zullen we de trein nemen naar Washington.

Amerika - deel 3

Over 2 dagen is het weer dusdanig goed dat we kunnen vertrekken naar Charleston, South Carolina.

Henk wil eigenlijk nog onder de boot om aangroei te verwijderen, alleen het water in North Palm Beach is te donker om  maar iets te kunnen zien.
We besluiten alvast bij West Palm Beach te gaan liggen, waar hopelijk het water wat helderder is. Helaas blijkt dit ijdele hoop, het is iets beter maar daarentegen stroomt het hier als een gek. De aangroei blijft zitten, dit zullen we weten ook.

Bij het naar buiten varen staat een behoorlijke wind de baai in en zijn de golven ook best hoog. De boot heeft het zwaar, ze komt er nauwelijks tegenin. Heeft niet alleen met de aangroei te maken maar werkt zeker tegen ons.

Aan bakboord hebben we een boei die we moeten ronden, deze boei blijft op dezelfde plek naast ons, we komen er niet voorbij. Henk besluit de boei aan de andere kant te passeren, dan gaan we later wel wat hoger opvaren. Dit werkt, we zijn de boei kwijt en kunnen gaan zeilen. We hebben een tocht van 340 mijl voor de boeg. De eerste 24 uur schiet onwijs op leggen hierin 208 mijl af, waarbij we ook gebruik maken van de golfstroom die naar het noorden loopt. Vragen ons af wat we gevaren zouden hebben zonder aangroei!!
Later kakt de wind eruit en moeten we af en toe de motor bijzetten. Voor het eerst sinds lange tijd hebben we wel weer dolfijnen bij de boot, altijd genieten.

Het weer is goed, er is tijd om te luisteren naar een podcast en we hebben een lifter mee. Ons hoor je vandaag verder niet klagen.

Ben je na 2 dagen bij de ingang van de baai bij Charleston, denk je dat je er bijna bent, moet je nog ruim 2 uur motoren voordat je het anker kan droppen. 

onze buren

Maar goed we liggen, bellen met de autoriteiten om ons te melden en kunnen dan genieten van een prachtige zonsondergang.

De volgende dag zien we de K’dans al op de AIS, mazzel voor hen is dat zij de wind in de kont hebben en dus kunnen zeilen het laatste stuk.

Zodra zij liggen is het natuurlijk eerst even bijkletsen over de avonturen van de afgelopen 15 dagen. Zij blijken zich best op de Bahama's te hebben vermaakt, al liet het weer wel wat te wensen over. Wel moeten zij nu eerst opnieuw gaan inklaren en een license voor de boot regelen, hiervoor hebben zij een afspraak om 14.00 uur.  Tijd genoeg om eerst nog even de winkelstraat door te slenteren waarbij we af en toe een winkel binnen gaan. Niet omdat het een leuke winkel is, nee maar om te schuilen voor de regen. Vanwege het slechte weer besluiten Gerard en Karina een taxi te nemen naar hun afspraak bij de autoriteiten, voor de gezelligheid stappen wij ook in. Achteraf blij met de taxirit, blijkt toch verder dan van te voren gedacht. Spreken met de chauffeur af om te bellen zodra alles geregeld is. Een half uur later is dit al zover, laten ons door hem in het centrum afzetten.
De volgende dag is het weer beter, alhoewel het weer wel wisselvallig is. Regen, zon, veel wind en onweer met bliksem wisselen elkaar af. Ook zitten we hier, net als in North Palm Beach, soms billen knijpend in de kuip vanwege bliksem. Uit voorzorg verdwijnen een aantal elektrische apparaten in de oven, deze heeft een zogeheten kooi van Faraday, daar kan de bliksem niet doorheen dringen en zijn de spullen veilig.
Gelukkig blijven wij bespaard van bliksem inslag en vergeten niet, voordat wij de oven gebruiken, eerst de spullen er uit te halen, dit zou toch heel slordig geweest zijn.

Je ontkomt in Amerika niet aan veel historie/herinneringen aan de vele oorlogen die er geweest zijn. Zo bezoeken we hier in Charleston het vliegdekschip USS Yorktown. Dit vliegdekschip voer in de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd ook wel de "Fighting Lady" genoemd. Zij vertrok voor het eerst op 16 december 1941 uit Norfolk om op 19 mei 1998 teruggevonden te worden op een diepte van 5.500 meter nadat zij op 5 juni 1942 door een Japanse torpedo geraakt werd en uiteindelijk op 7 juni  niet meer bleef drijven en zonk.

De films, foto’s, de bommenwerpers, kijkje op het vliegdekplatform en nog veel meer wat tentoongesteld staat, maken ook hier weer diepe indruk.

Hier hebben we de kans om een keer een onderzeeër van binnen te bekijken. Last van claustrofobie? Dan niet naar binnen gaan, zo smal en benauwd. Mochten we ooit nog een uitnodiging krijgen voor een proefvaart dan bedank ik ervoor. Deze onderzeeër zal alleen nog onder water gaan als de gaten door de roest nog groter worden.

Wel grappig bij dit museum is dat ze een vaste bezoeker hebben die altijd onder de brug slaapt. Af en toe krijgt hij of zij wat te eten maar verder dobbert het wat rond.

een beetje moeilijk te zien maar het is een Lamantijn (Zeekoe)

Na een ochtendje bij de wasserette doorgebracht te hebben, zit onze tijd in Charleston er helaas op. Er is hier nog veel meer te bekijken, wellicht kunnen we hier nog tijd doorbrengen als we op de terugweg zijn.

We gaan naar een nieuwe staat: Virginia. Gaan naar Hampton, zegt u hoogst waarschijnlijk niets!
Hampton is een grauwe slaapstad, niet veel te beleven. Blijven hier ook maar 2 dagen voordat we doorgaan naar Deltaville.

Onderweg naar Hampton moest de lange broek al aan, met NNW 6 was het koud!! Ook nu bij vertrek om 05.30 uur gaan de lange broeken aan als we onderweg gaan naar Deltaville Marina in de Jackson Creek, de plek waar de boot uit het water gaat om het onderwaterschip opnieuw in de anti-fouling te zetten.

De hele Chesapeake Bay is een prachtig zeilgebied met mooie, soms verscholen, ankerplekken.
Chesapeake Bay is een baai aan de Atlantische Oceaan in het oosten van Amerika. Het hoofdgedeelte van de baai is ongeveer 332 km lang maar heeft een totaal oppervlakte van 11.400km2. Er monden meer dan 150 rivieren en riviertjes in uit en beslaat delen van zes staten: New York, Pennsylvania, Delaware, Maryland, Virginia en West Verginia.

Helaas kunnen we niet in 1 dag naar Deltaville, we wisten dat we scherp aan de wind moesten maar helaas blijken we de wind op de kop te hebben. We maken op de motor weinig voortgang, besluiten om een ankerplekje op te zoeken, wat we vinden vlakbij Crown Point Marina. Helaas was de dieselpomp bij Hampton buiten gebruik, waarop Henk nu de jerrycans oppakt en met het bijbootje naar Crown Point Marina vaart om diesel te bunkeren, wat nodig is als we morgen weer de hele dag zouden moeten motoren.

Het laatste stukje naar onze ankerplek is weer uitkijken geblazen voor alle kreeftenpotten die uitgezet zijn. Laverend om die potten en het laatste stukje door een smalle vaargeul met nog 10 tot 20 cm onder de kiel kunnen we na een tocht van 10 uur ons anker droppen vlak voor de Marina.
Snel bootje laten zakken en naar de kant om een afspraak te maken, gelukkig kunnen we twee dagen later het water al uit, zijn zo benieuwd hoe het onderwaterschip er uit zal zien.

Blijft altijd spannend als je ziet dat ze jouw boot uit het water hijsen, maar de mensen zijn zeer bedreven, alles gaat goed. 

En ja, dan zien we het onderwaterschip. Het zit werkelijk helemáál vol met schelpjes, ook de schroef, niet zo gek dat de Bluenose zeilend en op de motor niet vooruit te branden was. 

Werk aan de winkel.

Afsteken van de schelpjes, schuren van het hele onderwaterschip, het schuren en polijsten van de schroef, smeren van 2 lagen primer en daarna 3 lagen anti-fouling en dat alles in 1 week. Gelukkig is Gerard zo lief om ons te helpen met het aanbrengen van de primer en anti-fouling en konden we na een dag hard werken aanschuiven op de K’dans waar Karina voor ons een maaltijd klaar had staan.

Na ruim een week van schrapen, poetsen, schilderen is de Bluenose er weer helemaal klaar voor, ze glimt ons weer tegemoet. Ze kan spik en span weer te water.

De laatste nacht op de kant hadden ze ons alvast in de kraan gehangen en alle zgn. stempels (steunen) verwijderd. Niet liggend in het water, niet ondersteund door stempels op vaste ondergrond maar gewoon een schommelboot in de ruimte. Het is zo en zo al een dingetje om de hele dag ladder op ladder af te moeten en dan ook nog op de boot te slapen. Ik ben in ieder geval blij dat de klus geklaard is.

Deltaville Marina is een topplek om het water uit te gaan, prima jachthaven met prima faciliteiten.
Wasmachines/drogers, prima douches, gebruik van fietsen (niet de Hollandse die wij gewend zijn) en gebruik van de havenauto (1 uur per dag) wat voldoende is om even boodschappen te doen bij de plaatselijke supermarkt. Ook organiseren zij elke vrijdag een boodschappenochtend naar de Wallmart (hele grote supermarkt met food en non-food) die zo’n 45 kilometer verderop gelegen is, voor ons ook meteen een beetje sight-seeing.
De eigenaren en alle medewerkers zijn erg behulpzaam, alles gaat hier super relaxed en het hele terrein ziet er verzorgd uit. 

Tot later!!