woensdag 29 juni 2016

Oversteek Golf van Biskaje naar La Coruña

La Coruña - Spanje, weer een stukje verder en dat met eigen boot.
Na een oversteek over de Golf van Biskaje van bijna 4 dagen (langer dan we gedacht hadden) zijn we in het land van olé, paella, serveza etc etc

Met 4 dagen van wind uit de verkeerde hoek, dan weer uit de goede, dan geen wind, dan veel wind (de voorspellingen waren toch goed!!) zijn we de Golf van Biskaje overgestoken. Wij willen niet met donker een nieuwe haven aanlopen, dus laatste avond/nacht zeil geminderd om vervolgens met het ochtendgloren aan te kunnen komen.

Vooral de eerste dag was het wennen aan de oceaandeining, dit is geen korte golfslag zoals op het IJsselmeer, de golfen glijden heel langzaam onder de boot door. Deze deining zorgde er wel voor dat wij vooral de eerste dag geen zin hadden in eten, we konden ons er toe zetten om af en toe een droge cracker naar binnen te werken.
Na 1 á 1,5 dag ben je 'ingeslingerd' en kom dan maar op met de nasi en gebakken eieren.
De oceaan is en blijft toch iets heel bijzonders. Na ongeveer 100 mijl gevaren te hebben ga je van een diepte onder de kiel van zo rond de 100 meter naar eerst zo'n 1000 meter en later naar ruim 4000 meter.
Verder mogen we niet klagen (alhoewel; klagen hoort wel een beetje bij zeilers). De oversteek is prima verlopen, gelukkig geen regen, niet veel andere scheepvaart. We hebben af en toe wat gezelschap gehad van dolfijnen (blijft altijd weer leuk).

Dan is het vrijdag 08.00 uur en lopen we Marina Real binnen. Je hebt nog een andere jachthaven (Marina Coruña) alleen deze ligt net buiten het centrum. In Marina Real (Real Club Nautico de La Coruña) lig je tegen het centrum aan, ziet erbij binnenvaren al heel gezellig uit.
We worden opgewacht door een uiterst vriendelijke havenmeester. We liggen, YES!!. Na eerst wat te hebben opgeruimd besluiten we eerst nog een paar uurtjes te gaan slapen.
Daarna zullen we gaan kijken wat La Coruña en omgeving ons te bieden heeft.

maandag 20 juni 2016

Rivier L'Odet

Inmiddels liggen we al een 4 dagen op de rivier l'Odet, nadat we de voorgaande 9 dagen hebben doorgebracht bij Camaret Sur Mer. Wat overigens helemaal geen straf was. Camaret is absoluut de moeite waard om aan te doen, helemaal om prachtige wandelingen te maken over de rotsen langs de kust.
Ons nieuwe buitenscherm werd hier ook geleverd en is inmiddels in gebruik genomen.

Natuurlijk hebben we daar ook meer meegemaakt. Met 38 knopen wind een anker dat gaat krabben, anker opgehaald en dan is het een hele toer om met deze wind een mooring op te pakken. Drie keer is scheepsrecht.
Ook met het bijbootje weer een stunt. Keurig vastgelegd met een lange lijn (we hebben geleerd van de vorige keer), alleen ja daar was een opening in de kade (die hadden wij over het hoofd gezien). Na terugkomst bleek ons bootje in die opening gedreven en het water gestegen. Bootje vast, vanaf de kant geen beweging meer in te krijgen. Bijna alle kleren waren al uit om te water te gaan, maar daar kwam hulp. Hulp kwam van Fransen die langs kwamen varen, na wat getrek en geduw kregen zij het bootje los. Mercie.

Vanuit Camaret naar l'Odet (62 mijl) kom je langs Pointe du Raz (een bekende kaap van Bretagne met daarop een vuurtoren), dan vaar je via Raz du Seine naar de ingang van l'Odet.
Direct bij het invaren van de rivier heb je 2 jachthavens; bij Sainte Marine aan bakboord en aan stuurboord bij Bénodet. Allebei de plaatsjes zijn leuk om te bezoeken.
Rivier l'Odet is een getijden rivier met heel veel prachtige ankerplekken. Het enige nadeel is dat er weinig plekken zijn waar je met je bijbootje op een fatsoenlijke manier aan de kant kunt komen, helemaal met laag water.
De eerste twee dagen hebben wij aan een mooring doorgebracht vlakbij Bénodet/Sainte Marine, daarna zijn we verder de rivier opgegaan richting Quimper. Een prachtig stuk varen over de kronkelende rivier met zijn prachtige begroeiing en de nodige Chateau's die op de heuvels staan.
Je kunt niet helemaal tot Quimper komen vanwege de diepgang, dus op de laatst mogelijke ankerplek ,de baai bij Kerogan, hebben wij het anker laten zakken.
De volgende dag voor het laatste stuk ons bijbootje gepakt en 45 minuten later lagen wij bijna in het centrum van de stad.
Een historische stad met kathedralen, oude vakmanhuisjes maar ook gezellige pleintjes/terrasjes, smalle straatjes, gezellige overdekte markt waar veel locale producten te koop zijn.

Eénmaal terug op de boot hebben we een weerkaart opgevraagd en deze liet zien dat het dinsdag of woensdag gunstig is om de Golf van Biskaje over te steken naar La Coruna. Afhankelijk van de wind zal dit een oversteek worden van 3 dagen (314 mijl).
Spannend, je hoort en leest vele verhalen over deze oversteek, eerst maar eens zelf ervaren.


vrijdag 10 juni 2016

Camaret Sur Mer / Brest

We zijn nog niet zo heel veel verder als de laatste keer.

Zwerven een beetje bij Camaret Sur Mer en op de rivier L'Elorn. Als je vanuit Camaret deze rivier opgaat kom je langs Brest. Daar zijn we uiteraard een kijkje gaan nemen.
We wachten in Camaret op een pakketje uit Nederland, zodra dit er is zullen we verder afzakken langs de kust van Bretagne.
Vanaf nu houden we wel een beetje de weersverwachtingen in de gaten en zodra er een gunstige wind is zullen we de oversteek maken naar La Coruña (Spanje).

Het leuke van het bijhouden van een blog zijn de reacties die wij hierop ontvangen. Bedankt iedereen. Helaas lukt het ons niet om iedereen persoonlijk te beantwoorden, maar gaan jullie vooral door :-)
Ook de mailtjes die wij ontvangen zorgen ervoor dat wij toch een beetje op de hoogte blijven van het wel en wee in NL (blijf hier ook vooral mee doorgaan). Soms lezen wij echter één en ander wat later omdat er niet altijd een prima internetverbinding beschikbaar is.


vrijdag 3 juni 2016

Frankrijk

Inmiddels is het 19.00 uur als we afgemeerd zijn in Port de Bloscon op Roscoff. We moesten bij het invaren nog wel even wachten op de veerboot die ook de haven in moest.
Dan hebben we er een lange dag opzitten. Vanmorgen om 06.00 uur vertrokken van onze ankerplek op Sark. Prima overtocht gehad, soms veel wind maar soms liet deze het ook afweten.
Maar ach, wat maakt het uit, we hebben de tijd. Dit is onze nieuwe "way of live".
We gaan wat eten en zien morgen wel verder.

Port de Bloscon is een grote vrij nieuwe haven met oa een restaurant, watersportwinkel en een kleine bar annex winkeltje waar ze ook stokbrood verkopen, lekker ontbeten dus.
De sanitaire voorzieningen zien er ook goed uit, wij zijn inmiddels wel toe aan een lekkere douchebeurt.
Lekker opgeknapt gaan we boodschappen doen, alle verse groenten en fruit zijn op. Rugzakken mee en op zoek naar de supermarkt, deze vinden we na 20 minuten lopen. Onze voorraad kan weer aangevuld worden.

In de middag gaan we richting het oude centrum met zijn historische panden en winkels waar ze typische streekproducten verkopen (oa tonijn in blik op de voor ons gekste manieren klaargemaakt).
Het moet hier in het vakantieseizoen wel super gezellig zijn met alles wat hier te zien en te doen is.

Aan de overkant van Roscoff zie je het eiland Île de Batz liggen wat een leuk eiland schijnt te zijn. Je kunt er met de veerboot naar toe, veel mensen maken daar gebruik van. Wij gaan dit niet doen, misschien gaan wij er morgen met eigen boot naar toe.
De volgende dag besluiten wij om Île de Batz over te slaan en naar het 30 mijl verderop gelegen L'Aber Wrac'h te gaan.
Eigenlijk wilden wij daar voor anker maar besluiten op het laatste moment toch maar in de jachthaven te gaan liggen. Een nogal nerveus doende havenmeester wijst ons een box aan. Door zijn houding laten wij ons een beetje van de wijs brengen. Nog niet alle stootwillen hangen, de lijnen nog niet klaar, de zonnepanelen staan nog uit. We hadden de havenmeester moeten negeren en gewoon weer naar buiten moeten varen, alles in orde maken en dan pas weer de haven in. Dit doen we de volgende keer anders. Ook wij leren nog iedere keer.
Dit plaatsje heeft voor ons niets bijzonders en besluiten dan ook om hier maar 1 nacht te blijven en de volgende dag door te gaan naar het eiland Île d'Quessant.

In de Reeds almanak lees je dat er 2 ankerplekken. Dit zijn Du Stiff of Lampaul. Volgens de almanak lig je bij Du Stiff goed met de wind tussen S-NW en bij Lampaul tussen N-E. Aangezien de wind NW is en W zal worden gaan we kijken bij Du Stiff (hadden we dit maar niet gedaan).
Het enige leuke van deze ankerplek is een dolfijn van zeker 2 meter die ons uitbundig komt begroeten, wat een ontvangst. Bij het aanleggen aan een mooring kwam hij of zij wel heel dichtbij, je kon het bijna aaien. Na 10 minuten bij ons te hebben rondgezwommen besluit deze weer te vertrekken, bij ons is nl geen vis te halen. Even later komt er een visser de baai invaren en deze geeft vis aan de dolfijn en later op de avond met andere vissers volgt hetzelfde ritueel. Waarschijnlijk een dolfijn die veel in deze baai rond hangt.

De wind begint aardig aan te trekken evenwel nog wel steeds uit de goede hoek om hier prima te kunnen liggen volgens de Reeds.
Met deze wind komt er echter wel een enorme deining de baai binnen, we moeten zelf alles vast zetten binnen in de boot. Zelfs als we in bed liggen rollen we van de ene naar de andere kant, zelfs naar het toilet gaan is een hele toer.
Om 03.00 uur slapen we nog niet en besluiten samen dat zodra het licht is deze plek te verlaten en naar de andere ankerplek te gaan.

Uiteindelijk is het om 05.00 uur licht genoeg, we gaan, zijn deze deining meer dan zat. Na 5 kwartier varen liggen we in de baai bij Lampaul, wat een verademing hier is geen deining. Gaan nog een paar uurtjes slapen en dan straks bootje oppompen en de omgeving verkennen.

Na een paar lekkere uurtjes geslapen te hebben (zonder deining) zijn we klaar om de benen te strekken. Bij het VVV halen we een kaartje met wandelroutes. Bepakt met stokbrood, brie en water kiezen we voor de route naar de Vuurtoren die we vanmorgen vanaf het water al gezien hebben.
Nu is het zo dat wij met het volgen van wandelroutes niet zo heel geroutineerd zijn. Ook nu zijn we al snel de oorspronkelijke route kwijt, we gaan verder met een beetje van we zien wel waar we uitkomen. Alhoewel heeft het niet goed volgen van een wandelroute op een eiland in Schotland, een paar jaar geleden, geresulteerd in een wandeling van 9 uur terwijl er oorspronkelijk ca 3 uur voor stond.
Dit keer valt het mee, we maken een prachtige wandeling over rotspartijen, we komen langs de vuurtoren (deze hoorde bij de geplande route). Al met al een wandeling van ongeveer 4 uur.
Tussendoor nog wel het lekkere stokbrood met brie genuttigd.

Terug bij het rubberbootje en ja, we hebben een probleem! Niet goed rekening gehouden met het tij, bootje lag nog wel goed vast alleen is het nu hoog water en stom van ons: bootje niet hoog genoeg vastgeknoopt.
Schoenen uit, broek opgestroopt en te water. Alleen is het dieper dan gedacht, terug en broek helemaal uit. Nog niet genoeg, dan maar alle kleren uit (op onderbroek na dan).
Henk weet uiteindelijk het touwtje, wat ruim een meter onder water vast zit, los te knopen. We hebben wel hard gelachen om onze stommiteit.

Na het eten gaan we kijken wat onze volgende bestemming gaat worden, maar daarover later meer.






Laatste stukje Engeland

Sark is voorlopig het laatste stukje van Engeland wat we gaan bekijken.
In een mooie baai kun je een mooring pakken. We zijn hier niet de enige zeilboot, er liggen al wat Engelsen en Fransen.
Als we om ons heen kijken vragen we ons af waar we aan de kant kunnen om wat van de omgeving te gaan zien, er zijn alleen maar bergen om ons heen.
Iets verderop zien we wel een trap maar nog geen mogelijkheid om daar ons rubberbootje aan vast te leggen.
We zien wel mensen lopen op de berg waarbij wij denken; wij zijn geen bergbeklimmers, hoe gaan wij dat straks doen!
Een gegeven moment zien wij een bootje achter een rots vandaan komen. Als wij iets later naar dezelfde plek varen zien wij inderdaad een plateau waar je kunt afstappen en de boot vast kan maken.
Wel even rekeninghouden met het tij, er kan hier zomaar 8-10 meter verval zijn. Wij leggen aan met hoogwater, lange lijn vastgeknoopt zodat ons bootje, als we straks terugkomen, zichzelf niet heeft opgehangen.
We beginnen onze klim en er blijkt op grote stukken een keurige trap en daar waar deze niet is kun je prima lopen.
Voor ons gevoel is de klim wel 250 meter maar met de hoogste top van het eiland op 109 meter boven zeeniveau is dat zwaar overdreven. Het zal onze conditie wel zijn die ons dit gevoel geeft.
Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over de baai. We gaan verder richting dorp, onderweg zien we de prachtigste huizen waarvan ook veel een B&B huisvesten en blijkt er meer leven te zijn dan dat je verwacht als je vanaf de boot naar het eiland kijkt.
In het dorp zijn veel restaurants en winkeltjes, ziet er allemaal heel gezellig uit. Ook hier is het nog relatief rustig, je kunt echt merken dat het vakantieseizoen nog niet begonnen is.
We gaan nog even kijken aan de andere kant van het eiland. Alhoewel even, dit ging ook weer heuvel op en af.
Het weerbericht van deze ochtend gaf aan dat er aan het einde van de middag regen verwacht werd.
Als we inderdaad verandering van de lucht zien besluiten we terug te gaan naar de boot, we hebben dan nog een flinke wandeling voor de boeg.
Na de afdaling van 250 meter (hahaha) zien we dat de lijn waaraan ons rubberbootje vast ligt lang genoeg is geweest (straks in Frankrijk gaat het een keer verkeerd, maar daarover later).
Het water is inmiddels wel zo'n 8 meter gezakt, we kunnen niet meer op het plateau opstappen (ligt nu onder water) maar moeten de stalen trap nemen.
Aan het begin van de avond begint het inderdaad te regenen en dit zal niet meer stoppen voor de volgende ochtend.
Morgen gaan we naar Roscoff (Frankrijk) wat zo'n 80 mijl varen is. Daar willen we niet met donker aankomen dus de wekker gezet om 06.00 uur NL tijd, dit is in Engeland 05.00 uur. Straks in Frankrijk hebben we geen tijdverschil meer en kunnen we weer in euro's betalen.