Nova Scotia_Canada - deel 1

Uitgezwaaid door Tineke en Herbert gaan we op weg naar Shelburne (263 mijl), onze eerste stop in Canada en tevens een plek om in te klaren.

Als je in een baai ligt heb je niet altijd in de gaten hoeveel wind er op open zee staat. We zijn nog niet helemaal buiten of het poeiert erover, van 6 knopen wind naar 28 knopen. Gauw genua weggedraaid en kotterfok gezet, dat zeilt een stuk beter. Bij vertrek hadden we wel alvast 1 rif in het grootzeil gezet en daar zijn we blij mee.
Eénmaal op open zee gaat het lekker, we hoeven niet meer scherp aan de wind dus prima zeilen.

Het gebied staat erom bekend: MIST.
Dat merken we, na 1 dag is het gedaan met het zicht, hebben nu alleen maar mist, mist en nog eens mist. Deze verdwijnt niet meer totdat we vlak bij Shelburne zijn. Op radar en AIS zien we soms wat boten, de enige boot die we daadwerkelijk één keer uit de mist zien opdoemen is de K’dans die ons van oploopt.

We hebben nog geen 30 meter zicht dus zo dichtbij is de walvis, eerst hoor je blazen dan een soort kreunen en dan dat grote lijf. Jammer genoeg lukt het niet om hem op de foto vast te leggen, hoop dat dit ooit nog een keer gaat lukken.

Verder gaat alles lekker, lopen er prima doorheen, doen 24 uur door 3 uur op 3 uur af. Wat moet je buiten in de mist met z’n tweetjes, alleen dan allebei nat worden van de mist.
Ik schrik even van een bonk onder de boot, roep naar Henk dat het een boomstronk was. Oké gelukkig geen walvis geraakt. Niet veel later zie ik wat donkers vlak voor de boot; weer een boomstronk?
Sh.t nee het is een walvis, gelukkig kan ik snel uitwijken en ook de walvis duikt weg, daar komen we allebei goed weg. De schrik zit er wel even in.

De laatste uren voordat we Canada binnenlopen, gastenvlaggetje heeft Henk al gehesen, die wappert. Je hoort, leest en ziet soms op tv wel eens iets over goederen invoeren in Canada, verse groente en fruit niet welkom, rauw vlees niet welkom, teveel aan drank niet welkom, teveel aan sigaretten niet welkom, ga zomaar door. Oké wij gaan nog gauw uiensoep, appelmoes en aardappel puree maken, bietjes en sperziebonen koken, de komkommers en tomaten laten wij voor wat ze zijn.
Nog even wat drank op een niet makkelijk te vinden plek opbergen en kom maar op heren/dames van Customs. Aan boord van de K’dans hebben ze inmiddels ook het nodige aan kant-en klaar maaltijden op voorraad.

Karina heeft Customs gesproken, we moeten bij de Public steiger gaan liggen, daar komt dan Customs aan boord. K’dans is wederom gastvrij, kunnen aan hen vast maken. Knappen onszelf nog even op, doen snel de afwas en dan zijn we klaar voor het bezoek aan boord. Jammer van al ons werk maar ze komen helemaal niet aan boord.
De dame en heer (of Piet Bambergen voor onze neus stond) vonden de trap vanaf de steiger naar de boot te hoog en er misten een paar treden. Of wij het erg vonden om de paspoorten en bootpapieren aan hen op de steiger te geven, dan konden ze daar het één en ander afwikkelen.
Wij met z’n 4-tjes keurig op een rij aan dek waar onze neuzen bij sommige antwoorden steeds langer werden:
hoeveel drank heeft u een boord; K’dans/Bluenose, een paar liter voor eigen gebruik (je mag pp 1,5 liter aan boord hebben, bij ons is/was iets meer dan 25 liter wijn en dan nog de nodige andere alcoholische dranken, bij K’dans nog een ietsje pietsje meer;
heeft u sigaretten; Bluenose, nee wij roken niet, K’dans ja een paar pakjes (jaja);
vlees aan boord; Bluenose, nee wij eten geen vlees (gehakt en spek lagen in de koelkast), K’dans, wel wat in de vriezer (jaja);
wapens en/of drugs aan boord; Bluenose/K’dans, nee (en dat is echt zo).

Zo ging het vragen stellen nog even door en ook waar we allemaal geweest waren, wat we gaan doen, hoe lang we denken in Canada te blijven.
Oké hier is uw license voor de boot en paspoorten met stempel en veel plezier tijdens uw verblijf in Canada.

Eerst een ankerplek gezocht en de rest van de dag lekker rustig aan gedaan, morgen gaan we op verkenning.

Na 2 nachten op zee is het altijd weer lekker slapen zo achter het anker, geen golven alleen een beetje deining die de baai inloopt.
Samen met K’dans gaan we naar de kant, op zoek naar internet en supermarkt. Karina vraagt aan iemand waar we het beste kunnen zijn voor internet. De beste man belt en regelt meteen dat Gerard en ik met de auto door een oud echtpaar weggebracht worden. Karina en Henk kunnen met hem mee om wat te drinken, Gerard roept nog geef ze melk (het is nl pas 11.00 uur). Glazen rode wijn (door de man zelf gebrouwen), makreel, verschillende soorten kaas werd hen aangeboden en dat terwijl Gerard en ik ruim een uur lang bij een internet winkel hebben gezeten zonder zelfs een kop koffie. Op onze wandeling terug naar de boot kwamen wij onze jolige partners tegen, na hun verhaal begrepen wij ook wel waardoor dat kwam.
Super vriendelijke en behulpzame mensen in Shelburne, aan iemand vragen waar de supermarkt is betekent met de auto gebracht worden.

Shelburne is een onwijs leuke plaats met musea, leuke winkeltjes, een prima clubhuis van de zeilvereniging met prima internet en ook hier weer een festival. Een 3-daags Gospel festival.
Leuk!!
Een dame die aan de overkant, waar het festival plaatsvind, in kledendracht boter zit te karnen liet ons weten dat het gelukkig de laatste dag was, wij waren het met haar eens.

Op zaterdagochtend is er een ‘Farmers Market’ waar locaal geproduceerde producten worden verkocht (brood, wijn, sieraden, gebreide sokken) en dat alles met muzikale ondersteuning door oude en jonge ingezetenen van Shelburne. 

Gerard raakt in gesprek met de bakker, even als “collega’s” onder elkaar.

Bij het clubhuis nog even internetten met een biertje erbij. Even werd het niet, worden uitgenodigd om ook te genieten van allerlei soorten Franse kaas die één van de leden heeft meegebracht, lange tafel vol met de verrukkelijkste kazen. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Heerlijk!

Rob en Baudine (Bojangles) zijn ook in Canada maar liggen in Yarmouth (aan de westkant, wij aan de oostkant), ongeveer 2,5 uur met de auto. Ze besluiten een auto te huren en onze kant op te komen, gezellig!
Wij hebben zo lang met hen opgetrokken en nu al zo lang niet gezien dat we er erg naar uitkijken. Hebben elkaar veel te vertellen alleen is deze dag veel te snel voorbij en moeten we weer afscheid nemen. Zal weer enige tijd duren voor we elkaar weer gaan zien, wij gaan verder noordwaarts, zij gaan terug naar Amerika.

Proberen altijd daar waar we zijn ook een wandeling door de natuur te maken, zo ook hier. Pakken de dinghy naar de overkant, even kijken waar we kunnen landen en dan nog op zoek naar het wandelpad. Het is wat klimmen en klauteren maar uiteindelijk op het wandelpad beland. Vinden een oud barrel van een fiets die wij gebruiken ter markering van waar onze dinghy’s liggen. Nu maar hopen dat niemand anders deze fiets gaat gebruiken op een andere plek. Na 1,5 uur vinden wij de fiets op de plek waar wij deze hebben achtergelaten, gelukkig!

Nog ruim 80 mijl te gaan naar Lunenburg. De plaats waar de originele Bluenose vandaan komt, dus een plek die wij moeten bezoeken en hopelijk ligt deze daar aan de steiger, we zullen zien. Wij hebben de naam Bluenose gekozen naar aanleiding van een documentaire over deze originele Bluenose.

Gaan deze afstand niet in één keer afleggen, maken een tussenstop in Lockeport en Liverpool.

Lockeport; een vissersdorp met 300 inwoners. Gaan, nadat de mist in de middag een beetje opgetrokken is, nog wel even naar de kant. Beetje dooie boel, een dorp met drie straten, kleine supermarkt en een wolwinkel, veel meer is hier niet te zien of te beleven.

De omgeving is prachtig, het doet ons een beetje denken aan de Zweedse scheren, groen en veel ruige eilandjes met af en toe een huis erop.

Liverpool daarentegen is veel groter, met 5000 inwoners een echte stad.
Als we ’s morgens om 09.30 uur het anker ophalen voor onze tocht van 33 mijl naar Liverpool is het koud en mistig, bij aankomst is de mist volledig verdwenen en schijnt de zon volop.
De eerste 25 mijl hebben we alleen met grootzeil gevaren, daarna de genua er nog bijgezet. De wind trekt nog even behoorlijk aan de laatste 2 mijl naar onze ankerplek. We liggen, morgen weer een dag.

Het is heerlijk weer als we naar de kant gaan om de buurt te verkennen. Vandaag doen we in en rondom de stad, morgen gaan we de natuur in.
Blijft altijd genieten om nieuwe plaatsen aan te doen, ook hier weer.

zo pimp je een brandkraan

Onze wandeling door het bos van Liverpool.

Na 3 dagen is het tijd om te vertrekken, Lunenburg wacht.

Tot later!