Amerika - deel 8 en tevens laatste

Wat een saaie tocht vanaf Rhode Island naar Martha’s Vineyard (staat Massachusetts), alleen het eerste uur hebben we wind en daarna is het 40 mijl motor aan.

Laten ons anker zakken aan de overkant bij Vineyard Haven, hoeven daar vandaan maar een klein stukje met de dinghy om aan de kant te kunnen.
Hebben al het één en ander gelezen over dit eiland wat vooral bekend is om oa de Ginger Bread huizen in Oak Bluffs maar ook Edgartown daar waar de film Jaws is opgenomen.

Om dit allemaal te gaan bekijken, wat makkelijk in één dag kan, nemen we de bus. Een dagkaart kost 8 dollar per persoon en dan kun je het hele eiland over waarheen je maar wilt.
Wij stappen eerst uit in Oak Bluffs, wat inderdaad een heel leuk dorp is. Aan de hand van een plattegrond proberen we zoveel mogelijk van deze plek te bewonderen, zulke leuke mooie huizen die er staan. Aan de Main street staan de ginger bread huizen die voornamelijk als zomerhuis in gebruik zijn, slechts 30 van de 100 huizen zijn permanent bewoond. Weinig van deze huizen zijn geisoleerd en/of voorzien van verwarming.

Na Oak Bluffs is het tijd om de bus weer op te zoeken en naar Edgartown te gaan op zoek naar Jaws.

Er blijken nog een aantal items overgebleven te zijn uit de film; het politiebureau, een brug, de vuurtoren. Nu is het natuurlijk jaren geleden dat de film uitkwam en ik deze ook heb gezien, maar niet meer weet hoe alles er toen in de film uitzag.
De mechanische haai die ze voor de film hebben gebruikt is helaas niet meer te zien.

Zowel Oak Bluffs als Edgartown waren zeer zeker de moeite van het bezoek waard.

Eénmaal terug aan boord van de Bluenose drinken we nog wat met Gerard en Karina als we bezoek krijgen van Stephen en Kathy (Amerikanen), Stephen hebben wij al eerder ontmoet op Rhode Island (waar wij van hem allerlei tips kregen), maar hier maken wij voor het eerst kennis met zijn vrouw Kathy.

Kathy moet eerst even wennen, even aankijken wat voor mensen Nederlanders nou zijn, maar daarna staat haar mond bijna niet meer stil. Na een paar uur houden ze het voor gezien en voordat we afscheid nemen krijgen we een uitnodiging dat als we in Florida Keys zijn we toch echt met hen contact op moeten nemen, daar hebben ze nl nog een huis staan. 

Vlak voor onze neus maken we nog een demonstratie mee van de Kustwacht.

Ook aan ons verblijf op Martha’s Vineyard komt een eind, we moeten verder, verder naar Gloucester wat voorlopig ons laatste verblijf in Amerika zal zijn, daarna lonkt Canada.

Het is prachtig weer als we om 10.00 uur het anker ophalen voor de 85 mijl naar Gloucester.
We hebben 2 opties: vandaag zover mogelijk komen, ergens overnachten en dan de volgende dag het laatste stuk naar Gloucester of een nachtje door te halen en dan de volgende ochtend vroeg binnen te komen. Laten het een beetje op z’n beloop, eerst zien hoe deze dag verloopt.

De eerste uren schiet het niet echt op, het is niet te bezeilen. Na een paar keer overstag te zijn gegaan  komen we, door wind en dwarsstroom, steeds weer op ons vertrekpunt uit, we starten de motor.
Eénmaal voorbij Great Harbour gaat de motor uit, de gennaker komt te voorschijn en is het goed toeven op het water. Heerlijk zeilen zo.
Vlak voor het Cape Cod kanaal gaan bij ons de zeilen naar beneden en tuffen wij op de motor het kanaal in. K’dans laat nog lang de zeilen staan en zoeft ons voorbij.

Inmiddels hebben we al besloten om de nacht door te varen, alleen om het hele kanaal door te kunnen moeten we wachten tot zeker 19.00 uur als de stroom begint mee te lopen. Tegen de stroom in motoren is geen optie, daarvoor is die te sterk en hebben toch alle tijd. Het is 18.00 uur als we aan de K’dans vastknopen (zij liggen aan een mooring), wat te eten maken om ons vervolgens om 19.30 uur los te gooien om de rest van het kanaal af te leggen. K’dans besluit nog een uurtje te wachten.
We vliegen het laatste stuk, 11 mijl in 1 uur! Eénmaal op zee blijkt er bij de kust geen wind te staan, varen eerst wat verder naar buiten en pakken dan wat wind op.
Met 10 tot 12 knopen wind lopen we 3 knopen, het is niet snel maar willen ook niet te vroeg in Gloucester aankomen, dus ook nu weer alle tijd.
Hebben nog wel contact met K’dans en nadat zij van ons vernomen hebben hoe weinig wind er staat besluiten zij na het kanaal te ankeren om vervolgens de volgende ochtend om 5 uur verder te gaan, dan zou er meer wind zijn.
Hebben een heerlijke rustige nacht, kunnen allebei tussendoor lekker een tukkie doen en zijn dan ook uitgerust als wij om 09.30 uur naast de Zahree (Tineke en Herbert) ons anker droppen. Zij komen meteen even een bakkie doen, hebben hen voor het laatst gezien in Curacao (oktober 2017), eerst een dikke knuffel, dan lekker bijkletsen.

Het weer slaat begin van de middag om, het is gaan regenen en niet zo’n beetje, het hoost. Arme Gerard en Karina, hebben nu wel genoeg wind maar nu ook veel regen erbij, blij dat wij de nacht doorgegaan zijn.
Tegen 17.00 uur komen ook zij aan in Gloucester, nat maar ze zijn er. Inmiddels is de hevige regen overgegaan in motregen, we moeten het bootje laten zakken en nadat Henk het bootje heeft leeggeschept kunnen we naar de Zahree, daar zijn we uitgenodigd voor een uitgebreide borrel.
Het is een meer dan uitgebreide borrel, wat worden we in de watten gelegd door ze, heerlijk genieten van lekkere cocktails en allerlei heerlijke hapjes.

Gloucester is zo anders dan de voorgaande plekken die wij hebben aangedaan. Ruiger, niet overal gecultiveerde tuinen of perfect geasfalteerde wegen, echt een visserdorp met overal waar je kijkt kreeftenkorven.
Volgens inwoners worden hier de meeste kreeften die in een seizoen gevangen worden aan land gebracht. Maar ook grote tonijnen die, net als je wel eens op tv ziet, gewogen worden dan een stukje eruit voor het bekijken van de kwaliteit en dan de prijs bepalen.

Gloucester bekend van de film Perfect Storm, een film gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Eén van de boten, de Andrea Gail, kwam hier vandaan.

"Visser en Kapitein van de Andrea Gail, Frank Billy Tyne Jr, heeft een teleurstellend seizoen in Gloucester achter de rug. Hij gaat met bemanning naar een zone waar veel vis zit maar waar het ook gevaarlijker is omdat de kans op stormen er groter is. Er ontwikkelt zich uit een zeldzame weersituatie een orkaan die bijna een van categorie 6 is. Het was de storm van de eeuw, golven van meer dan 35 meter hoog. Een noodweer dat werd veroorzaakt door zo’n uitzonderlijke combinatie van factoren dat meteorologen spraken van ‘de volmaakte storm’. Toen deze opstak in oktober 1991 gebeurde dat zonder duidelijke voortekenen.
‘Hij komt eraan jongens en hoe” meldde de kapitein van de Andrea Gail vlak voor de kust van Nova Scotia over de radio. Daarna zijn boot en bemanning spoorloos verdwenen."

bemanning Andrea Gail

Canada wacht, we moeten gaan. De voorspellingen zijn goed voor de 265 mijl die we te gaan hebben. Eerst even uitklaren, nou ja even! Het is erg onduidelijk in Amerika wat en hoe te handelen. De één zegt je moet als persoon een maand het land uit, de ander laat weten 14 dagen. Karina belt met de autoriteiten en weet daarna wat we moeten doen.

Mail sturen met kopie paspoort en visum en kopie van onze license, ook alle kopieën nog even in een envelop en opsturen. De ochtend voor vertrek droppen Gerard en Karina de envelop in de brievenbus en dan is alles geregeld. Inmiddels is er antwoord op de mail dat onze license is stopgezet en wij bij terugkeer in de USA een nieuwe kunnen aanvragen. Nog even een belletje naar Customs voordat we daadwerkelijk anker opgaan; ja alles is oké, jullie kunnen gaan en veel plezier in Canada.

Tot later!