Amerika - deel 6

Ons nieuwe doel is Cape May in de staat New Jersey. Om hier te komen moeten we het laatste stuk door het Delaware Kanaal. Dit kanaal doet ons denken aan het Kieler kanaal (officieel het Noord-Oost zeekanaal). Het Kieler kanaal loopt vanaf Kiel (Oostzee) naar Brunsbüttel aan de Elbe die weer uitmond  in de Noordzee.

Het Delaware kanaal heeft ongeveer dezelfde afmetingen en ook het zicht naar de kant is identiek aan het Kieler Kanaal. Huizen worden afgewisseld met veel groen en aan de waterkant krioelt het van de mensen die een maaltje bij elkaar hopen te vissen.
Vanaf Baltimore tot het einde van het kanaal is 64 mijl, dus vanmorgen vroeg vertrokken om nog met daglicht aan het eind van het kanaal een plekje te kunnen zoeken voor een overnachting.
Dit plekje vinden we, na een heerlijke dag, in de Alloway Creek, een plek waarvan zelfs Customs niet wist waar dat lag.

Bij elke nieuwe plek waar wij ons anker droppen moet er een belletje gepleegd worden naar Customs om onze nieuwe positie door te geven. Voor elke staat is een ander telefoonnummer beschikbaar en elke keer krijg ik weer een hele aardige heer aan de lijn (bij alle belletjes die ik heb gepleegd geen vrouw aan de telefoon gehad!). Blijf je in dezelfde staat is de kans groot dat je dezelfde persoon aan de lijn krijgt, dan zijn we snel klaar. Met een ‘have a nice day’ nemen we weer afscheid van elkaar.

In het Delaware kanaal varen ook grote schepen, deze roepen dan op om aan te kondigen dat ze je gaan passeren. Zo werden ook wij opgeroepen. Ik naar binnen, maar niet voordat ik nog even een blik naar voor en achter heb geworpen of ik een groot schip zag, neem vervolgens de marifoon en maak me bekend. Ik weet de naam van het schip niet meer maar de melding was dat ze ons aan bakboord voorbij zouden gaan en of wij maar vaart wilden minderen!!
Ik geef keurig aan dat we de boodschap hebben begrepen en ga daarna weer naar buiten. Henk en ik kijken om ons heen en zien nog steeds geen groot schip in onze buurt. Uiteindelijk zien we een motorbootje aankomen en ja dat blijkt degene die heeft opgeroepen! Hoezo ons oproepen met dit bootje, aan onze bakboord zijde is het zo breed dat hij er wel 30x langs kan en als hij een beetje gas geeft is hij zo voorbij.
Typisch Amerikaans gedrag, veel toeteren en oproepen, blijven gewoon onze koers varen en houden dezelfde snelheid. Zwaaien als ze voorbij varen, haha geen reactie.

Na een prima nachtje in Alloway Creek gaat het anker weer vroeg omhoog om de 72 mijl naar Cape May af te leggen. Gister konden we nog lekker zeilen, vandaag is dat niet het geval. Proberen al kruisend hoogte te winnen, wat niet echt lukt. Er staat best behoorlijk wind maar de richting is niet gunstig voor ons. Voordat we het weten is er al een groot deel van de dag voorbij en moeten we nog 40 mijl. Rekenen uit dat we zeker 6 tot 7 mijl per uur moeten lopen om nog voor donker aan te komen. Grootzeil, kotterfok en motor moeten hiervoor gaan zorgen. Het gaat krap worden en helemaal als er een oproep komt van K’dans: olie in de boot en nog geen idee waar het wegkomt. Gauw halen wij wat zeil weg en de motor gaat uit om bij hen in de buurt te blijven. Na 20 minuten komt de melding dat er olie lekt uit een filter. Het lukt Gerard om dit te vervangen en na een klein uurtje dobberen kunnen we weer vaart maken.

Het is al behoorlijk schemerig als we de geul doorvaren, vergezeld van dolfijnen, naar onze ankerplek. Net voordat het helemaal donker is ligt ons anker en na een snelle hap gaat ook bij ons het licht uit.

Twee dagen achter elkaar vroeg op, vandaag doen we rustig aan, proberen een beetje uit te slapen. Dat uitslapen kunnen we vergeten, we liggen vlak voor een opleidingscentrum van de Kustwacht. Om 06.00 uur worden de dames en heren bij elkaar geblazen door trompet geschal en daarbij galmt het Amerikaanse Volkslied.

Uiteindelijk blijven we hier 5 dagen en horen 2x per dag dit ritueel (om 06.00 uur en 21.00 uur).

Cape May is een grote badplaats, langs de noordoostkant lange zandstranden, veel hotels en een gezellige straat met bars/restaurants/winkeltjes, het doet ons denken aan de bekende badplaatsen in NL.

Er is feest op Cape May en wat is een feest zonder muziekfestival? Stappen ’s middags op de bus naar het centrum en slenteren rond tot het feest losbarst in het park. Nu hebben wij niet al teveel goede ervaringen met festivals en ook hier is het niet veel beter.

Na toch nog een uurtje te hebben volgehouden stappen we op, veel beter ging het niet worden. Eerst nog even boodschappen doen, de bus gaat immers over een uurtje weer richting haven, toch!

Oeps, foutje. Na een half uur gewacht te hebben blijkt bij navraag de bus pas over 1,5 uur te komen. De boodschappen tassen zijn niet al te zwaar dus lopen maar, drie kwartier later staat alles al weer aan boord.

Morgen gaan we verder naar Newport op Rhode Island (moet een zeilers walhalla zijn), een stuk van bijna 250 mijl, dus een paar nachtjes doorzeilen.

Tot later!!