Nova Scotia_Canada - deel 2

K’dans roept op: hé Blauwe Neusjes ze ligt in Lunenberg! Niet veel later zien ook wij Bluenose verschijnen op de AIS. Gaan we nou dan toch echt de replica zien van de echte Bluenose?

“De Bluenose in 1921 gebouwd in Lunenburg. Het schip was als schoener voor de zeevisserij op de Grand Banks voor Newfoundland bedoeld, maar won bijna twintig jaar lang alle regatta’s langs de oostkust van Amerika. De afbeelding van dit snelste en succesvolste zeilschip van de Noord-Amerikaanse kustwateren staat op de achterzijde van de Canadese 10 centmunt.”

Aan het eind van de middag ligt ons anker in de haven van Lunenberg waar vandaan we de ‘echte’ zien liggen. Morgen gaan we wel een kijkje nemen.
We hebben de slaap nog in ons ogen als we de Bluenose voorbij zien varen, vast met gasten een stukje varen, denken wij! 

Als wij later gaan navragen blijkt ze pas over 2 weken weer terug te zijn in Lunenberg, ze is nu onderweg naar een zeilwedstrijd. Dikke pech voor ons dus. Maar we krijgen nog een kans, want na die 2 weken blijft ze een hele week in Lunenburg. Na Lunenburg gaan wij naar Halifax (120 km verderop), wellicht kunnen we daar vandaan met trein of auto dan nog een keer terug komen.

Niet dat we alleen voor de Bluenose helemaal hier gekomen zijn, maar het had leuk geweest. 15 jaar geleden kochten wij onze boot en moest er een naam komen. Veel namen zijn de revue gepasseerd tot wij een documentaire over de Bluenose zagen en meteen wisten dat dit de naam ging worden van onze nieuwe zeilboot.

Lilian (ex-collega) stuurde ons een leuk verhaaltje:
“De bijnaam voor een Nova Scotian is “bluenose”. Volgens historici komt de naam van de blauwe aardappels die de schoeners naar Boston vervoerden.
De meest waarschijnlijke verklaring verwijst echter naar de blauwgekleurde zeemanskleding. Het barre weer en het zeewater van de North Atlantic weekte de indigo (blauwe kleur) los. Tijdens het werk in de dories, de visserssloepen, veegden de vissers hun neus aan de mouw af.
Gevolg: een blauwe neus.”

 Lunenberg is zeer zeker een bezoek waard. Een rustig havenstadje met 2600 inwoners waar je nog veel terugziet van de lange traditie aan visserij, zeevaart en scheepsbouw. Leuke straatjes met veel galeries, handwerkwinkeltjes, restaurants, musea, blauw/rood/geel en groen gekleurde huizen, souvenierswinkels en op iedere hoek van de straat een kerk.
Het centrum is zelfs door UNESCO verklaard als Werelderfgoed.
Later horen we van Piet, die 45 jaar geleden Texel verlaten heeft om hier een nieuw bestaan op te bouwen, dat er in Lunenburg 21 kerken zijn.

baai van Lunenburg

Ontkomen nergens aan muziekfestivals en ook hier laten Karina en ik ons, tegen beter weten in, verleiden om naar een shantykoor te gaan kijken en luisteren. Door de regen is het van buiten naar ergens binnen verplaatst, het is wat zoeken maar we vinden de locatie. Vanwege dat zoeken zijn we nogal laat, kunnen nog 15 minuten luisteren naar nummers gezongen door een groep van 7 op leeftijd zijnde heren, oké voor elk wat wils maar niet voor ons.

Er is 5 dagen lang door heel het centrum gedurende de gehele dag overal muziek te beluisteren. Gospel, modern, folklore door groepen of solo gezongen en er zitten echt leuke optredens tussen waar we van genieten.

Zittend in de kuip genieten  we van een doryrace (sloepenrace). Vandaag is de laatste mogelijkheid voor hen tot kwalificatie voor de grote wedstrijd die over 2 weken zal plaatsvinden. Dan zal er een titanenstrijd tussen Canada en Amerika geroeid gaan worden.

Gelukkig hoeven we zelf niet aan de bak, daar is het veel te warm voor. Nog steeds is het hier prachtig weer, soms een beetje mist, maar over het algemeen heerlijk zonnig.Een Dory (sloep) werd vroeger gebruikt om de netten van vissersschepen uit te zetten. De dory werd overboord gezet met de visnetten erin en al roeiend moesten dan de netten uitgezet worden.

Na een week trekken we verder naar Halifax 60 mijl verderop, doen dit met 1 tussenstop. Vinden na 23 mijl een prachtig ankerplekje in Dutch Cove. Jammer genoeg zien we er alleen wat van bij binnen varen en als we uiteindelijk na 2 dagen weer vertrekken.

Ons wereldje is de dagen dat we hier liggen klein vanwege dikke mist.

Wat is Halifax een verschil met Lunenburg. Geen pittoresk stadje met gekleurde huizen maar een immens grote stad wat bij het langsvaren meer weg heeft van één grote bouwput. Langs de oever zien we veel hijskranen op plekken waar nieuwe moderne complexen tussen oude gebouwen de grond uit gestampt worden.

Later zullen we dit van dichtbij gaan bekijken, nu varen we eerst door naar ons ankerplek bij Dartmouth zo’n 7 mijl verderop. Dit is ook de plek waar wij de boot aan een mooring gaan achterlaten als wij met een camper een weekje gaan rond toeren samen met Karina, Gerard en Marga (zus van Karina). Marga komt morgen aan in Halifax en zal 2 weken lang met ons gaan genieten van een prachtig Canada.

Onze eerste nacht bij Dartmouth is er niet één die de boeken in gaat van goh wat heb ik lekker geslapen. De ankerketting ligt op een rots en de hele nacht, als de boot een beetje draait, is er het geluid van de ketting die schraapt over de rots. Het is een rot geluid. De volgende ochtend eerst maar een nieuw ankerplekje gezocht, maar helaas ook weer rotsen. Nee hé niet weer een nacht met weinig slaap.
Niet veel later gaat een Canadese boot die iets verder de baai in ligt anker op en bij het langs varen laten zij weten dat waar zij lagen zand op de bodem ligt. Wagen het nog een keer en slapen de volgende nachten prima.
Ook bieden deze super aardige mensen aan dat wij hun auto mogen gebruiken om naar de supermarkt of eventueel de wasserette te gaan. In de ruim 2 weken dat wij hier liggen hebben wij meerdere malen van hun auto gebruik gemaakt.

Vandaag komt Marga aan in Halifax, Karina en Gerard gaan haar ophalen. Wij liggen al in bed als Marga met al haar bepakking aan boord van de K’dans stapt.

De volgende ochtend is het tijd om Marga een dikke ‘welkom in Canada’ knuffel te gaan geven. Wat een leuk weerzien, eerder hebben wij haar al ontmoet in Curacao.
Erg veel tijd om bij te komen van haar reis krijgt ze niet, we hebben een auto gehuurd en gaan met z’n 5-en naar Lunenburg een bezoekje brengen aan de “Bluenose”.

Via een toeristische route komen we in Lunenburg aan en ze ligt er inderdaad en natuurlijk gaan we even een kijkje aan boord nemen. Jammer genoeg mogen we niet binnen kijken, maar zijn al tevreden om een rondje op het dek te maken, waar we echt niet de enige zijn. Het is de grootste toeristische trekpleister voor Lunenburg.

 

 

Na een heerlijke lunch is het tijd om, via allerlei leuke hotspots (Mahone Bay/Kingsburg/Bedford/ Waterlo/Bridgewater/Bedford, terug te rijden naar Dartmouth.

Halifax kunnen we bezoeken door gebruik te maken van openbaar vervoer, maar wij besluiten ankerop te halen en deze opnieuw te droppen vlakbij de stad. Helaas kunnen we hier maar 2 nachten blijven liggen voordat we terug moeten om de camper op te halen voor ons avontuur in de binnenlanden.
Halifax is een grote stad gebouwd tegen een heuvel met prachtige parken, mooie winkels, nieuwe en oude (hoge) gebouwen en volop in ontwikkeling, vandaar dat het lijkt op 1 grote bouwput. Toch vermaken wij ons prima tijdens onze stadswandeling en de wandeling langs het water met allerlei leuke kiosken en restaurantjes.

Voordat wij terugvaren naar Dartmouth gaan we nog langs bij Sebastiaan en zijn gezin. Zij hebben Nederland ingeruild voor Canada. In 2017 met hun zeilboot Dutch vertrokken om vervolgens de boot aan hun eigen steiger vast te leggen in Halifax.
Gezellig weerzien en onder het genot van lekkere koffie met een echte Hollandse stroopwafel vliegt de tijd.

Inmiddels liggen we weer in Dartmouth, is huis (boot)raad, beddengoed, oordoppen en nog veel meer bij elkaar vergaard om de camper te vullen en zijn Gerard en ik onderweg om deze op te halen.

Ons nieuwe avontuur gaat beginnen! 

Tot later!!