Amerika - deel 1

AMERIKA we zijn er!!

Skyline van West Palm Beach, Florida.

Voordat we het anker droppen bij Peanut Island gaan we eerst op zoek naar Rob (Bojangles), we weten niet of hij hier nog ligt of al weer verder getrokken is. Rob gaat een paar weken in z’n uppie verder, Baudine is voor een paar weken naar huis.

Helaas zien wij hem niet liggen, dus op zoek naar Karina en Gerard (K'dans), daarvoor moeten wij naar het 5 mijl verderop gelegen North Palm Beach. Om daar te komen moeten we onder een brug door die volgens de pilot bij hoog water net hoog genoeg moet zijn om met onze masthoogte van 18,5 meter onderdoor te kunnen varen. Gelukkig staat de hoogte goed aangegeven, de mast staat nog steeds recht overeind op de Bluenose.

K'dans gaat net het anker op om naar West Palm Beach te varen, wij gaan er achter aan.

Van hen horen we dat Rob nog niet vertrokken is en op aanwijzing van hen vinden we hem. Varen langs om gedag te zeggen en droppen daar in de buurt ook ons anker.

Nu gaan we kennismaken met de Amerikaanse Autoriteiten. Waar we in alle andere landen soepel konden inklaren, nou hier niet!

Je moet, voordat je van boord mag, bellen met de autoriteiten voor een clearance nummer. Zodra je dit nummer hebt mag je van boord om je vervolgens te vervoegen bij Douane en Immigratie. Wij bellen en zowaar na 10 minuten hebben we contact. Nee krijgen geen nummer, wij moeten een app downloaden om dit nummer te verkrijgen. Het argument dat wij aan boord zijn en nog geen internet hebben, we komen tenslotte net pas aan in Amerika, dar hebben ze geen boodschap aan. We moeten de app downloaden. Ok en nu!

Gelukkig heeft Rob internet en bij hem aan boord gaan wij aan de slag met het downloaden van de app. Drie uur later is het nog steeds niet gelukt, grrrrrrr. Zelfs Rob lukt het niet en dat wil wat zeggen, hij is rete handig met computers. Terug aan boord maar weer bellen, maar als wij nu 20 minuten in de wacht staan (á 2 dollar per minuut) zijn we het zat. Tegen alle regels in gaan we toch van boord zonder ‘clearance’- nummer. Nou dat zullen we weten:

Eénmaal bij het Douanekantoor op verdieping 3 worden we doorgezonden naar verdieping 2. Oh u heeft geen Clearancenummer, dan moet u terug naar verdieping 3 daar staat een telefoon die u mag gebruiken om een nummer te verkrijgen. Oké wij bellen, en ja na 45 minuten in de wacht een dame aan de lijn.

Wij zullen jullie de rest besparen maar na veel heen en weer gepraat en wat vermanende woorden naar ons toe hebben wij ons CLEARANCE NUMMER.

Niet veel later is alles geregeld. Wel hebben wij nog getracht duidelijk te maken dat het echt onmogelijk is als je net voor het eerst in Amerika aankomt je nog niet in het bezit bent van internet en een Amerikaans telefoonnummer, wat het dus onmogelijk maakt om te bellen of te downloaden.

Dit begrepen ze wel, maar ja zij hebben regels en daar moeten zij zich aan houden.

Dat begrepen wij.

Gelukkig hadden we een prima overtocht van onze laatste ankerplek op de Bahama’s (Berry Islands), anders hadden we wellicht geïrriteerd gereageerd op de op hun strepen staande Amerikaanse Autoriteiten.
Wat wel weer fijn is dat we nu door alle staten van Amerika mogen reizen zonder ons persoonlijk te hoeven melden bij de autoriteiten. Kunnen nu volstaan met een telefoontje en het doorgeven van wat gegevens.

Ons Amerika avontuur kan beginnen!

Blijven één nachtje in West Palm Beach, de volgende dag verkassen naar North Palm Beach, daar lig je wat dichter bij de supermarkt, makkelijk want ons verse spullen zijn op.

In West Palm Beach staan vooral heel veel grote huizen achter hoge muren. Hier staat ook het voormalige buitenverblijf van de Kennedy’s (Winter White House) en heeft de huidige President van Amerika er ook een buitenverblijfje met een privé golfbaan. Vanaf het water kun je een glimp zien, echter vanaf de weg kijk je alleen tegen de hoge muren en stuit je op heel veel beveiliging.

Eénmaal in North Palm Beach maken we kennis met Beatrix en John die 2 weken vakantie doorbrengen in Florida met Karina en Gerard. Zij slapen niet aan boord van de K’dans maar hebben een hotel vlak om de hoek.

Later in die week worden we uitgenodigd voor een BBQ aan boord van de K’dans wat een supergezellige avond als gevolg.

Al wandelend zien we wat van de, niet zo heel inspirerende, omgeving. Onderweg besluiten we een auto te huren voor een paar dagen. Als je hier wat wilt gaan zien moet je er wel een eindje voor rijden.

De eerste dag zullen we naar de Everglades te gaan, de volgende dag reserveren we voor het Kennedy Space Center.

De Everglades is normaal gesproken vanaf North Palm Beach zo’n 2 uur rijden, wij maken er een uurtje of 4 van!!

Onze mobiele telefoon blijkt niet helemaal opgeladen en is op het cruciale moment voor het bepalen van de route leeg!! Oplader mee?? Nee, vergeten!!
Zien hierdoor iets meer van Fort Lauderdale dan de bedoeling. Stoppen eerst maar voor een kop koffie en gaan dan op zoek naar een winkel voor een oplader.
We scoren er één en dan blijkt de oplader in de auto het niet te doen. Zo zit het mee en zo zit het een beetje tegen.

Uiteindelijk komen we uit bij Everglades Nationaal Park, was niet helemaal de bedoeling, we willen graag een tochtje maken met een Airboat, dat kan hier niet daarvoor moeten we een stukje terug naar de Krokodillen Farm.

We worden de juiste kant opgestuurd, maar voordat we gaan krijgen we nog wat info over het park.

Everglades National Park (6102 km2) staat sinds 1979 op de Werelderfgoedlijst en omvat nog altijd maar een vijfde van het totale Everglades gebied.

Je kunt er met de auto doorheen rijden en dan op verschillende plekken prachtige wandelingen maken. Mochten we een dag over hebben dan gaan we hier zeker naar terug.

Inmiddels op de plaats van bestemming boeken we meteen een tochtje met een Airboat die over een klein uurtje zal vertrekken. Wandelen wat over de Farm en zien krokodillen van klein tot groot.

Natuurlijk worden op deze toeristische trekpleister ook krokodillen gevoerd. Je wilt echt niet met je hand of wat dan ook tussen die kaken terechtkomen.

Tijd om in te stappen voor onze Airboat tocht dus tijd om een strategische plek uit te zoeken. Voorin heb je wel het beste zicht maar daar ga je zeker nat worden (wij gaan niet helemaal voorin zitten maar net daarachter, vangen die mensen voor ons het meeste water op, hahaha).

Beleven een gave tocht, met een maximum snelheid van 60 mijl per uur over het moeras scheuren, Als onze bestuurder de boot in één keer de bocht omgooit vangen inderdaad de mensen voor ons het meeste water op.

Spotten ook nog een paar krokodillen die daar min of meer in vrijheid kunnen leven.

We hebben er een stukje voor moeten rijden maar het was zeer zeker de moeite waard.

Kennedy Space Center is ook niet naast de deur, gaan om 07.00 uur al op pad. Gelukkig zijn het allemaal 6-baans wegen en hebben we een opgeladen telefoon mee.

Om 10.00 uur hebben we de kaartjes gekocht en begint onze toer bij de Heroes and Legends, de Hall of Fame van de US Astronauten.

Wij zijn absoluut geen ruimtevaart fanaten maar éénmaal hier binnen overvalt je een heel bijzonder gevoel. Zeer indrukwekkend wat je hier ziet, hoort en leest. Het hele park straalt iets bijzonders uit.

Het zien van 3D films over het begin van de ruimtevaart, over de tot standkoming van de spaceshuttle, het mislukken van lanceringen, de trieste beelden van mislukte bemande lanceringen waarvan de laatste dateert uit 1986 waar de Challanger 73 met 7 bemanningsleden na 73 seconden uit elkaar spatte, ook de film over de toekomst van de ruimtevaart. Gaan ze echt in de toekomst met een bemande ruimtevaart naar Mars!!

Maar ook het zien van de lanceerplatforms (die nog steeds in gebruik zijn), gedeelte van shuttles die in de ruimte geweest zijn, de kleine ruimte waar de astronauten verbleven en dan de te bewonderen spaceshuttle Atlantis die voor het eerst op 3 oktober 1985 de ruimte inging en daarna nog 7 missies heeft volbracht naar ruimtestation Mir.

met de bus rijden we langs de diverse platforms

met de bus rijden we langs de diverse platforms

Met eigen ogen zien hoe enorm groot de diverse raketten, onderdelen en spaceshuttles zijn.

satelliet

 

Atlantis

 

Atlantis

 

Er is op dit park zoveel te zien dat je er best wel 2 dagen door zou kunnen brengen. Wij gaan terug naar de boot met veel opgedane indrukken en met een goed gevoel dat we hier naar toe zijn gegaan.