Amerika - deel 3

Over 2 dagen is het weer dusdanig goed dat we kunnen vertrekken naar Charleston, South Carolina.

Henk wil eigenlijk nog onder de boot om aangroei te verwijderen, alleen het water in North Palm Beach is te donker om  maar iets te kunnen zien.
We besluiten alvast bij West Palm Beach te gaan liggen, waar hopelijk het water wat helderder is. Helaas blijkt dit ijdele hoop, het is iets beter maar daarentegen stroomt het hier als een gek. De aangroei blijft zitten, dit zullen we weten ook.

Bij het naar buiten varen staat een behoorlijke wind de baai in en zijn de golven ook best hoog. De boot heeft het zwaar, ze komt er nauwelijks tegenin. Heeft niet alleen met de aangroei te maken maar werkt zeker tegen ons.

Aan bakboord hebben we een boei die we moeten ronden, deze boei blijft op dezelfde plek naast ons, we komen er niet voorbij. Henk besluit de boei aan de andere kant te passeren, dan gaan we later wel wat hoger opvaren. Dit werkt, we zijn de boei kwijt en kunnen gaan zeilen. We hebben een tocht van 340 mijl voor de boeg. De eerste 24 uur schiet onwijs op leggen hierin 208 mijl af, waarbij we ook gebruik maken van de golfstroom die naar het noorden loopt. Vragen ons af wat we gevaren zouden hebben zonder aangroei!!
Later kakt de wind eruit en moeten we af en toe de motor bijzetten. Voor het eerst sinds lange tijd hebben we wel weer dolfijnen bij de boot, altijd genieten.

Het weer is goed, er is tijd om te luisteren naar een podcast en we hebben een lifter mee. Ons hoor je vandaag verder niet klagen.

Ben je na 2 dagen bij de ingang van de baai bij Charleston, denk je dat je er bijna bent, moet je nog ruim 2 uur motoren voordat je het anker kan droppen. 

onze buren

Maar goed we liggen, bellen met de autoriteiten om ons te melden en kunnen dan genieten van een prachtige zonsondergang.

De volgende dag zien we de K’dans al op de AIS, mazzel voor hen is dat zij de wind in de kont hebben en dus kunnen zeilen het laatste stuk.

Zodra zij liggen is het natuurlijk eerst even bijkletsen over de avonturen van de afgelopen 15 dagen. Zij blijken zich best op de Bahama's te hebben vermaakt, al liet het weer wel wat te wensen over. Wel moeten zij nu eerst opnieuw gaan inklaren en een license voor de boot regelen, hiervoor hebben zij een afspraak om 14.00 uur.  Tijd genoeg om eerst nog even de winkelstraat door te slenteren waarbij we af en toe een winkel binnen gaan. Niet omdat het een leuke winkel is, nee maar om te schuilen voor de regen. Vanwege het slechte weer besluiten Gerard en Karina een taxi te nemen naar hun afspraak bij de autoriteiten, voor de gezelligheid stappen wij ook in. Achteraf blij met de taxirit, blijkt toch verder dan van te voren gedacht. Spreken met de chauffeur af om te bellen zodra alles geregeld is. Een half uur later is dit al zover, laten ons door hem in het centrum afzetten.
De volgende dag is het weer beter, alhoewel het weer wel wisselvallig is. Regen, zon, veel wind en onweer met bliksem wisselen elkaar af. Ook zitten we hier, net als in North Palm Beach, soms billen knijpend in de kuip vanwege bliksem. Uit voorzorg verdwijnen een aantal elektrische apparaten in de oven, deze heeft een zogeheten kooi van Faraday, daar kan de bliksem niet doorheen dringen en zijn de spullen veilig.
Gelukkig blijven wij bespaard van bliksem inslag en vergeten niet, voordat wij de oven gebruiken, eerst de spullen er uit te halen, dit zou toch heel slordig geweest zijn.

Je ontkomt in Amerika niet aan veel historie/herinneringen aan de vele oorlogen die er geweest zijn. Zo bezoeken we hier in Charleston het vliegdekschip USS Yorktown. Dit vliegdekschip voer in de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd ook wel de "Fighting Lady" genoemd. Zij vertrok voor het eerst op 16 december 1941 uit Norfolk om op 19 mei 1998 teruggevonden te worden op een diepte van 5.500 meter nadat zij op 5 juni 1942 door een Japanse torpedo geraakt werd en uiteindelijk op 7 juni  niet meer bleef drijven en zonk.

De films, foto’s, de bommenwerpers, kijkje op het vliegdekplatform en nog veel meer wat tentoongesteld staat, maken ook hier weer diepe indruk.

Hier hebben we de kans om een keer een onderzeeër van binnen te bekijken. Last van claustrofobie? Dan niet naar binnen gaan, zo smal en benauwd. Mochten we ooit nog een uitnodiging krijgen voor een proefvaart dan bedank ik ervoor. Deze onderzeeër zal alleen nog onder water gaan als de gaten door de roest nog groter worden.

Wel grappig bij dit museum is dat ze een vaste bezoeker hebben die altijd onder de brug slaapt. Af en toe krijgt hij of zij wat te eten maar verder dobbert het wat rond.

een beetje moeilijk te zien maar het is een Lamantijn (Zeekoe)

Na een ochtendje bij de wasserette doorgebracht te hebben, zit onze tijd in Charleston er helaas op. Er is hier nog veel meer te bekijken, wellicht kunnen we hier nog tijd doorbrengen als we op de terugweg zijn.

We gaan naar een nieuwe staat: Virginia. Gaan naar Hampton, zegt u hoogst waarschijnlijk niets!
Hampton is een grauwe slaapstad, niet veel te beleven. Blijven hier ook maar 2 dagen voordat we doorgaan naar Deltaville.

Onderweg naar Hampton moest de lange broek al aan, met NNW 6 was het koud!! Ook nu bij vertrek om 05.30 uur gaan de lange broeken aan als we onderweg gaan naar Deltaville Marina in de Jackson Creek, de plek waar de boot uit het water gaat om het onderwaterschip opnieuw in de anti-fouling te zetten.

De hele Chesapeake Bay is een prachtig zeilgebied met mooie, soms verscholen, ankerplekken.
Chesapeake Bay is een baai aan de Atlantische Oceaan in het oosten van Amerika. Het hoofdgedeelte van de baai is ongeveer 332 km lang maar heeft een totaal oppervlakte van 11.400km2. Er monden meer dan 150 rivieren en riviertjes in uit en beslaat delen van zes staten: New York, Pennsylvania, Delaware, Maryland, Virginia en West Verginia.

Helaas kunnen we niet in 1 dag naar Deltaville, we wisten dat we scherp aan de wind moesten maar helaas blijken we de wind op de kop te hebben. We maken op de motor weinig voortgang, besluiten om een ankerplekje op te zoeken, wat we vinden vlakbij Crown Point Marina. Helaas was de dieselpomp bij Hampton buiten gebruik, waarop Henk nu de jerrycans oppakt en met het bijbootje naar Crown Point Marina vaart om diesel te bunkeren, wat nodig is als we morgen weer de hele dag zouden moeten motoren.

Het laatste stukje naar onze ankerplek is weer uitkijken geblazen voor alle kreeftenpotten die uitgezet zijn. Laverend om die potten en het laatste stukje door een smalle vaargeul met nog 10 tot 20 cm onder de kiel kunnen we na een tocht van 10 uur ons anker droppen vlak voor de Marina.
Snel bootje laten zakken en naar de kant om een afspraak te maken, gelukkig kunnen we twee dagen later het water al uit, zijn zo benieuwd hoe het onderwaterschip er uit zal zien.

Blijft altijd spannend als je ziet dat ze jouw boot uit het water hijsen, maar de mensen zijn zeer bedreven, alles gaat goed. 

En ja, dan zien we het onderwaterschip. Het zit werkelijk helemáál vol met schelpjes, ook de schroef, niet zo gek dat de Bluenose zeilend en op de motor niet vooruit te branden was. 

Werk aan de winkel.

Afsteken van de schelpjes, schuren van het hele onderwaterschip, het schuren en polijsten van de schroef, smeren van 2 lagen primer en daarna 3 lagen anti-fouling en dat alles in 1 week. Gelukkig is Gerard zo lief om ons te helpen met het aanbrengen van de primer en anti-fouling en konden we na een dag hard werken aanschuiven op de K’dans waar Karina voor ons een maaltijd klaar had staan.

Na ruim een week van schrapen, poetsen, schilderen is de Bluenose er weer helemaal klaar voor, ze glimt ons weer tegemoet. Ze kan spik en span weer te water.

De laatste nacht op de kant hadden ze ons alvast in de kraan gehangen en alle zgn. stempels (steunen) verwijderd. Niet liggend in het water, niet ondersteund door stempels op vaste ondergrond maar gewoon een schommelboot in de ruimte. Het is zo en zo al een dingetje om de hele dag ladder op ladder af te moeten en dan ook nog op de boot te slapen. Ik ben in ieder geval blij dat de klus geklaard is.

Deltaville Marina is een topplek om het water uit te gaan, prima jachthaven met prima faciliteiten.
Wasmachines/drogers, prima douches, gebruik van fietsen (niet de Hollandse die wij gewend zijn) en gebruik van de havenauto (1 uur per dag) wat voldoende is om even boodschappen te doen bij de plaatselijke supermarkt. Ook organiseren zij elke vrijdag een boodschappenochtend naar de Wallmart (hele grote supermarkt met food en non-food) die zo’n 45 kilometer verderop gelegen is, voor ons ook meteen een beetje sight-seeing.
De eigenaren en alle medewerkers zijn erg behulpzaam, alles gaat hier super relaxed en het hele terrein ziet er verzorgd uit. 

Tot later!!