Nova Scotia_Canada - deel 3

Ik kom met een enorme camper het parkeerterrein van de Dartmouth Yachtclub op rijden (Gerard volgt met de leenauto), waar Karina, Marga en Henk alle spullen van boord al aan de kant gebracht hebben. De K’dans en Bluenose liggen veilig aan een mooring, wat kan er misgaan!

Gauw voor alle spullen een plekje zoeken en dan kunnen we gaan.

Met Karina als navigator en ik als bestuurder gaan we als een speer. Ons doel is om in 2 dagen naar Cape Breton te rijden, zo’n 500 kilometer noordwaarts.

Aangezien we vandaag pas om 15.00 uur konden vertrekken zoeken we na 3 uurtjes rijden onze eerste overnachtingsplek. We vinden een plekje in Truro, niet dat we hier zonder problemen aangekomen zijn. 

Het is even wennen om met een camper te rijden, echter na een aantal kilometers is het net of je in een gewone auto zit, behalve als je op een smal weggetje moet keren dan zijn een paar extra ogen aan de achterkant reuze handig.

Karina doet het goed met de navigatie, maar soms! Op zoek naar de uitgezochte camping kwamen we op een landweggetje terecht waar deze zich aan het eind moest bevinden. Helaas hielden strobalen en een kruiwagen ons tegen en dan ben ik met het keren erg blij met die extra ogen. Na een paar keer voor en achteruit steken staan we met de voorkant weer in de juiste richting (had het er wel erg warm van gekregen).
Karina niet voor  één gat te vangen, stapt uit, belt aan bij iemand en niet veel later komt er een auto voor ons rijden en na een achtervolging van een half uur zijn we dan toch op de camping. De mannen gaan meteen hout sprokkelen voor de vuurkorf en dan blijken het toch echte pyromaantjes, binnen no time hebben ze de fik erin. 

Onder het genot van biertje/wijntje en de door de K’dans klaargemaakte macaronischotel genieten we van de ondergaande zon.

We hebben elkaar niet wakker gehouden met gesnurk, iedereen heeft eigenlijk wel lekker geslapen.Het is er gister niet van gekomen om naar de supermarkt te gaan, dus nu bij de eerste de beste naar binnen.Met 2 karren vol komen we terug bij de camper en dan blijken we onze plannen te moeten aanpassen. Door privéomstandigheden moet Marga naar huis, begrijpelijk maar iedereen is er wel even stil en verdrietig van. Een grote domper voor haar en natuurlijk ook voor ons, hadden ons allemaal verheugd om met z’n 5-en een weekje te gaan genieten.Karina neemt de touwtjes in handen en niet veel later blijkt Marga dezelfde avond al te kunnen vliegen. Op de terugweg naar de boot om Marga haar laatste spullen van boord te halen maken we nog een stop bij Fundy Tidel in Dowell Park.Hier is het grootste tij verschil ter wereld, 17 meter. Binnen een half uur stijgt het water 3 meter. Je kunt met een rubberboot de rivier op om vervolgens met hoge golven de rivier weer af te zakken. Er zijn zelfs mensen die dit op een surfplank gedaan hebben. Helaas kunnen we hier niet opwachten, zou vervelend zijn als Marga daardoor haar vlucht mist.

Marga pakt haar laatste spullen van boord en dan trakteert ze ons nog op een heerlijke lunch. Na eerst nog een kijkje genomen te hebben op de reeds uitgezochte camperplek is het helaas tijd haar naar het vliegveld te brengen. 

Gelukkig heeft zij samen met zus en zwager nog wel een week kunnen genieten van een prachtig Canada.

Met z’n 4-tjes rijden we naar Dollar Lake Provincial Park en maken nieuwe plannen. 

na gedane zaken met de boel geleegd worden

Geen Cape Breton, we kiezen nu om naar het Kejimkujikpark te gaan.

Gerard en ik wisselen elkaar af met het rijden, als Gerard stuurt dan is Henk de navigator. Of hen dat net zo goed afging als het vrouwelijke duo laat ik mij hier in deze blog niet over uit!!

We toeren door een prachtig Canada, wat een natuur! Heuvel op heuvel af, bomen links en rechts, velden vol met mais, koeien, paarden en ook veel wijn boeren maar ook veel Kerstboom kwekerijen.

Het weer is hier uitzonderlijk warm en droog voor de tijd van het jaar, de lange broeken en truien zijn de kast nog niet uitgeweest, alleen een trui voor de avonden is aangenaam.
Dat maakt het natuurlijk allemaal veel leuker dan dat je hele dagen regen hebt.

Er schijnen in dit stuk van Canada ook meerdere prachtige watervallen te bestaan, echter wij vinden ze niet. Zijn oa op zoek geweest naar de plek waar zich 7 watervallen moesten bevinden, via onverharde wegen, grindpaden en dat alles met een camper, bereiken we de plek waar het water naar beneden zou moeten kletteren!
Alleen een ieniemienie stroompje kwam er de berg af verder helemaal niets, geen druppel. 

Soms is het net of we met de boot onderweg zijn, daar hoor je onder het varen ook af en toe wat gerinkel van borden/glazen. In de camper hebben we het ook duidelijk niet helemaal onder controle, bij het nemen van hobbels horen wij regelmatig het nodige rammelen en rinkelen. Morgen nog maar een paar extra handdoeken bij het servies en bestek proppen.

Staan op hele leuke plekken waar geen stroom, water of elektra is en je gewoon ouderwets moet poepen in een groot gat in de grond. 

Beetje nostalgisch gevoel, vroeger tijdens onze kampeeruitjes met mijn ouders en broers was dit heel gewoon.
Geen idee of dit hygiënischer is dan de toiletten die wij nu gewend zijn, het rook in ieder geval niet zo.

Wat grappig is dat we veel Canadezen spreken die geboren zijn in NL en op jonge leeftijd met ouders zijn verhuisd of die geboren zijn in Canada maar nog altijd familie hebben in NL. In het gebied waar wij rondrijden komen we opvallend veel mensen tegen die uit Friesland komen.

Hebben een mooi plekje toegewezen gekregen in het Kejimkujikpark, de eekhoorns vliegen ons aan alle kanten voorbij en één is wel in voor een lekker pindaatje. 

Op alle kampeer/camper plekken staat een picknick tafel en een vuur korf, je mag echter bij veel parken geen eigen hout mee nemen om te branden of hout sprokkelen in het bos, hout moet je bij hen kopen. Ze zijn enorm bang voor de boktor kever die in sommige delen van Canada al grote schade toebrengt aan bomen.

Het Kejimkujikpark park heeft een oppervlakte van ruim 257 km2 waar veel wandelpaden zijn maar waar je ook kunt kanoën of kajakken.

Wij huren voor 2 uurtjes een kano (kon ook voor 1 uur, maar dat vonden wij te kort, dom als wij zijn!). Nog nooit in een kano gezeten en dan is het instappen al een uitdaging.
Het lukt zonder een nat pak te halen en peddelen ons de rivier op. Oké soms zitten we in de oever of aan de grond, maakt allemaal niet uit, we hebben lol en genieten van al het moois om ons heen.

Na anderhalf uur hebben we er genoeg van, hebben pijn in ons rug (volgende keer een kano met rugleuning misschien) en hebben trek in iets te eten. Daarvoor moeten we nog wel een stevig uurtje lopen maar dan zitten we aan de hamburger met patat, geen andere keus mogelijk.

Zijn bezig met onze terugtocht van 11 kilometer naar de camper als we een reeën tegenkomen, blijven hier even in stilte van genieten. 

Helaas of wellicht gelukkig laten de zwarte beren zich niet zien, had stiekem toch wel heel spannend geweest.

Onderweg vinden we altijd weer een leuk plekje om koffie te zetten of een lekkere lunch klaar te maken.

Soms is dit op een parkeerplaats langs de weg maar soms ook midden in een dorpje. Eén van die dorpjes is Wolfville, gezellig winkelstraatje en herbergt een Universiteit uit 1838 met 3800 studenten.

Karina en ik zijn wel toe aan een knipbeurt, helaas blijken de 6 kappers die in deze straat zitten geen tijd te hebben voor ons. We gaan straks een nieuwe poging wagen als we weer in Halifax zijn.

Helaas komt de dag in zicht dat de camper weer teruggebracht moet worden. Onze laatste dag stuurt Karina ons langs prachtige plekjes en hierbij probeert ze de snelweg te vermijden. Dat lukt haar tot de laatste 20 kilometer, dan moeten we toch echt die snelweg op.

Terug bij Dartmouth Yachtclub is het camper uitruimen (schoonmaken hoeft gelukkig niet), alles terug brengen naar de boot waar blijkt dat wij aan een andere mooring liggen. Er is toch is misgegaan!
Tijdens onze afwezigheid heeft het hier nogal behoorlijk gewaaid, daar bleek de ketting van de mooring niet bestand tegen. Door opmerkzaamheid van de haven konden ze onze Bluenose zonder schade vastmaken aan een andere mooring.

Morgen camper terug naar de verhuurder en dan is er, na 1073 kilometer op de teller, toch echt een eind gekomen aan een hele gezellige week waarin we genoten hebben van elkaar, van de camper, van lekker eten en drinken maar ook van alle mooie plekjes onderweg, de camperplekken en van de prachtige natuur die Canada rijk is.

Tot later!!