Van Palm Beach naar Key West

Ons geduld wordt aardig op de proef gesteld, 16 dagen om precies te zijn.
Dagen met vaak meer dan 30 knopen wind en ook nog eens uit de verkeerde richting.

Niet dat we ons verveeld hebben in Palm Beach, maar wat had het leuk geweest om op tijd in Cuba te zijn om Marina en Gerrit te ontmoeten die daar vakantie vieren. Helaas konden wij pas vertrekken als zij al hoog en breed weer terug zijn in Nederland.


Om de dagen een beetje door te komen huren we voor 2 dagen een auto, de ene dag gebruiken we om voorraden in te slaan en de andere dag vergapen we ons in Fort Lauderdale en Miami aan de auto’s (zonder Ferrari, Porsche, Mustang tel je hier niet mee), maar ook de schaars geklede dames in te kleine bikini’s op rolschaatsen en de dik in de olie gesmeerde Dries Roelvink types (inclusief gele zwembroek).


Uiteindelijk is het weer ons gunstig gezind en zitten we heerlijk in de kuip met een bak koffie te genieten en bij te komen van onze tocht vanuit West Palm Beach naar Key West. (Key West is het meeste zuidelijke puntje van Amerika).

Denk dat we zo’n 3 uurtjes onderweg waren vanuit Palm Beach, waren zelf nog een beetje katterig, als we in één keer een vis in de kuip hebben, met diverse grote haken en vislijn er nog aan.
Ze vissen tegenwoordig met ballonen in de lucht met daaraan een hele lange lijn (denk wel 500 meter), één van deze lijnen is achter onze mast gehaakt waardoor wij een van deze lange lijnen meetrokken.
Henk heeft snel de vislijn doorgesneden en de vis overboord gegooid. Eigenaar heeft zich niet gemeld.
Mazzel dat deze haken niet in het grootzeil terecht zijn gekomen of in onszelf, dit had grote gevolgen kunnen hebben.


Hebben verer twee prima etmalen zeilen achter de rug met alleen in de eerste avond/nacht een klein probleempje, buiten de Amerikaanse boten die in de nacht net een kerstboom zijn met hun 3 grote witte lichten en dan 3 rode lichten aan bakboord en 3 groene aan stuurboord.
In de eerste avond viel onze stroomvoorziening uit, dus geen navigatieverlichting, maar ook geen navigatieapparatuur, geen marifoon of AIS en geen stuurautomaat. Nu ben ik een aardige back-up voor de stuurautomaat, maar ’s nachts is het toch lastig sturen als je geen richtpunt hebt.
Geen verlichting is ook heel vervelend met de boten rondom ons heen, gelukkig kon Henk het euvel snel oplossen maar niet veel later stond ik weer te sturen, alles nl. weer uit. Dit hebben we de hele nacht gehouden, bij het eerste ochtendgloren heeft Henk een noodomleiding aangelegd, probleem opgelost (probleem zat in de hoofdschakelaar). In Key West heeft Henk een nieuwe schakelaar gemonteerd en probleem voorgoed opgelost.


Onze tweede nacht verloopt super, alleen te super, we hebben teveel snelheid. Met deze snelheid lopen we in het donker Key West binnen, dat willen we niet.
We minderen grootzeil, nog te snel, nog minder zeil, het helpt niet veel, maken nog steeds te veel snelheid. Dan alle zeilen maar weg en zelfs dan lopen we nog 4 knopen, dit is oké om met daglicht aan te komen.


Om 07.30 uur varen we het begin van de geul in en een uurtje later ligt ons anker in turquoise helder water.

Na de koffie lekker douchen, gezien de te verwachten wind gaan we niet van boord. De harde wind komt inderdaad aan het einde van de ochtend en houdt aan tot de volgende dag.
Helaas is er daarna te weinig tijd om aan land te gaan en oa kijken waar Ernest Hemingway (bekende Amerikaanse schrijver) heeft gewoond.


Het goede weergaatje van morgen om over te steken naar Cuba gaan we pakken, anders duurt het vervolgens weer een week voordat zich een nieuwe kans aandoet.


Morgen nemen we afscheid van Amerika en op naar onze volgende bestemming; Cuba!!



Tot later!!