Na deze nacht maar gauw een mooring opgepikt aan de zuidkant, wat is het heerlijk rustig liggen hier. Aan de noordkant stond er een deining en dan nog de stroming, niet normaal wat een golven er dan ontstaan.
De Spaanse invloeden proef je, als je door het dorp struint, nog steeds.
Ook het Castillo de San Marco (Spaans voor St. Mark's Castle, het fort uit 1672 (toen nog gebouwd met hout) is in 1668 bijna in zijn geheel verwoest. In 1672 is men begonnen met herstel (nu in steen), om uiteindelijk in 1695 geheel klaar te zijn. Door de eeuwen heen hebben er vele restauraties plaatsgevonden. Nu is het Fort een Nationaal Monument.
Het Flagler College is ook zo'n oud historisch gebouw. Deze universiteit voor vrije kunsten is gesticht in 1968 en huisvest in het voormalige uit 1888 stammende Ponce de León Hotel.
Ook bezoekje aan de Cathedral Basilica of St. Augustine mag niet ontbreken.
Zo rond de Kerst zijn veel huizen en winkels volop in de verlichting gezet.
Het hele stadje straalt één en al gezelligheid uit, zeer zeker een bezoekje waard.
Oudste huis van de stad
Bijna alleen gezelligheid
De weersvoorspelling geven aan dat we 1e kerstdag wel kunnen vertrekken naar West Palm Beach, zo’n 220 mijl verder zuidwaarts. Met een windkracht 4 tot 5 met uitschieters naar 6 uit noordelijke richting prima zeilweer, alleen uitgebreid koken tijdens de kerstdagen zal er niet in zitten.
Doen alvast wat boodschappen voor Kerstavond en voor de oversteek naar West Palm Beach.
Op 24 december blijken de voorspellingen zo erg veranderd dat we besluiten niet op 1ste kerstdag te vertrekken maar op 2de.
Eerste Kerstdag eten we kliekjes van ons heerlijke diner van Kerstavond.
26 december gooien we om 07.15 uur los van de mooring, hebben bij de brugwachter aangegeven dat wij graag van de opening om 07.30 uur gebruik willen maken, wat geen probleem is. Er liggen ook een aantal boten aan de andere kant van de brug te wachten, maar wij met de stroom tegen moeten straks van hem als eerste door de brug.
Brug draait op tijd, licht springt voor ons op groen en dan gaat het halverwege bijna mis. Een boot (frans/canadees) heeft de brugwachter niet gehoord dat wij als eerste door mogen en dan zij pas. Zij hebben ook gas gegeven maar hebben stroom mee die ze ook nog eens dwars uitzet, de frans/canadees staat te schreeuwen en te gebaren dat we uit de weg moeten, we kunnen echter gen kant meer op. Het scheelt niet veel of ze rammen ons aan bakboord.
Dankzij de goede stuurmanskunsten van Henk gaat het goed, maar wat zijn we kwaad op die idioten, waarom luisteren ze niet gewoon naar de marifoon, dan was er niets aan de hand geweest.
Nog steeds kwaad en geschrokken worden we via de marifoon opgeroepen door de frans/canadees die sorry zegt omdat zij fout zaten. Niet zo heel vriendelijk zeg ik oké/bedankt, de schrik zit er nog goed in.
Eénmaal buiten staan er behoorlijke golven, maar prima te zeilen op alleen de genua. Twee nachten voor de boeg, even inslingeren en dan genieten.
Inslingeren doen we, alleen het genieten is ver weg als na een halve dag varen de wind gaat draaien en in kracht toeneemt (1,5 dag eerder dan de voorspelling had aangegeven).
25 tot 30 knopen wind met uitschieters naar 35 en dan tegen de wind in moeten boxen met hoge golven is niet leuk.
Met daglicht is het nog te overzien, maar ’s nachts is het echt niet leuk, dan zie je de golven niet aankomen en moet je het nemen zoals het komt. Maken klappen op het water, niet normaal meer.
Besluiten om zo niet nog een nacht door te gaan, gaan naar Fort Pierce. Ook niet iets waar we met deze wind op zitten te wachten, daar kan het bij de ingang behoorlijk spoken als je de pech hebt om stroom tegen wind te hebben.
Iets voor de ingang van de pieren hebben we de zeilen opgeborgen, heeft Henk het stuur stevig in handen en met het zweet op de rug stuurt hij met ruim 3 knopen stroom tegen wind ons veilig en wel naar binnen.
We zijn nog nooit zo blij geweest om ergens binnen te zijn. Voor de mensen op de pier zal het waarschijnlijk wel een fantastisch schouwspel geweest zijn.
Inmiddels is het 13.00 uur als we het anker droppen vlak voor een klein ‘onbewoond’ eilandje, het stroomt hier wel behoorlijk, maar goed we liggen.
Gaan vroeg naar bed om er ook weer vroeg uit te moeten, om 4 uur ’s morgens gaat het anker alarm en ja we zijn aan het krabben, met behoorlijke snelheid denderen we op een rode boei af.
Motor starten en anker ophalen, maar dan blijkt de ankerketting door de stroming om de kiel gedraaid en kunnen niet voor of achter uit. Gelukkig is dit maar van korte duur en kunnen we opnieuw ankeren, bij daglicht maar kijken voor een ander plekje.
We liggen nu aan de overkant van de rivier, hebben hier minder last van de stroming, voor alle zekerheid blijven we vandaag aan boord, morgen maar naar de kant.
Fort Pierce doet heel anders aan dan Saint Augustine, veel minder historische gebouwen en in het dorp is ook niet veel te beleven en helemaal niet op maandag, veel winkels zijn gesloten er loopt geen mens op straat.
Drinken op een terras een kop koffie en dan maar terug aan boord. Na de lunch besluiten we nog even rond te wandelen op het ‘onbewoonde’ eilandje. Heerlijk om even met blote voeten door de branding te lopen en te struinen door de struiken naar de andere kant. Dit is genieten tot we worden aangevallen door mieren, tjee die prikken, dat doet behoorlijk pijn. Vluchten het water in, hebben na deze aanval nog dagen lang last van rode ontstoken plekjes op onze benen. Maar goed verder was het leuk.
Florida is ook bekend om zijn grote populatie Manatees (zeekoeien), zelf zien we er een paar zwemmen, wat een gigantische beesten zijn het (foto's zijn niet door onszelf gemaakt).
Inmiddels hebben we Fort Pierce achter ons gelaten en liggen we na een heerlijke zeildag met de wind uit het Noord/Noord-Westen 4 tot 5 bft. in West Palm Beach.
Vandaag geen oliebollen en bubbels voor ons op deze Oudejaarsdag, oliebollen verkopen ze hier niet en de bubbels zijn wij vergeten te kopen.
Sinds 07.00 uur vanmorgen vertrokken vanuit Fort Pierce, dan is het wellicht niet zo gek dat om 21.30 uur onze ogen dichtvallen.
Gaan lekker naar bed, voor alle zekerheid zetten we wel de wekker, zou toch te gek zijn als we om middernacht niet wakker zijn om 2020 in te luiden.
Het koste wat moeite om uiteindelijk iets voor twaalf ons bed uit te komen, maar met al dat vuurwerk rondom ons zeker de moeite waard.
Wij wensen iedereen een gezond en gelukkig 2020.
Voorlopig ziet het weer er niet gunstig uit om over te steken naar Cuba, moeten geduld hebben.
Tot later!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Welkom