Op weg naar onze winterplek

Een beetje laat het onderstaand verhaal, vergeten op de knop 'plaatsen op blog' te drukken.

We zijn van New York onderweg naar Cape May, dat is een prima plek om straks met de voorspelde 'harde' wind goed te kunnen ankeren.
Cape May is 1 nachtje doorvaren, hebben onderweg fantastische wind, gaan als een speer op de genua en één rif in het grootzeil.
Bij het naderen van Cape May begint het ineens heel hard te poeieren dat we besluiten om een tweede rif te zetten en de genua wat weg te draaien.
Het is zo voorspoedig gegaan dat we al om 05.00 uur bij Cape May zijn en besluiten dan ook om meteen maar door te varen naar het Chesapeake/Delaware Kanaal.

Eénmaal in het kanaal, met aan beide oevers bomen die al in prachtige herfstkleuren zijn omgetoverd, varen we door naar Chesapeake City (staat Maryland) om daar te overnachten. Het is er redelijk vol in het kommetje en niet iedereen is er blij mee als ook wij nog een plekje zoeken.
We vinden allebei nog een plekje, weliswaar is het krap maar we liggen. K’dans ligt vlakbij een Catamaran die het allemaal prima lijkt en wij liggen met de kont naar een motorboot. De eigenaar van deze boot is er niet erg gerust op gezien de te verwachte wind komende nacht. Hij vraagt of wij wel een ankeralarm hebben en gebruiken, als we losslaan van anker rammen we midscheeps zijn boot en daar moet hij niet aan denken, nou wij ook niet.
We stellen hem gerust en dan lijkt alles oké. Het begint inderdaad behoorlijk te waaien en voor alle zekerheid gaan wij ankerwacht houden, ook bij de K’dans is ankerwacht (Gerard) ingezet.
Alle boten blijven gelukkig goed liggen en is de rust de volgende ochtend weergekeerd, wind weg regen gebleven.
Of de eigenaar van de motorboot goed geslapen heeft weten we helaas niet!

Chesapeake City is een historisch stadje (het centrum bij de bouw van het Chesapeak/Delaware kanaal) met oude huizen en een museum wat het verhaal laat zien over het tot stand komen van het Kanaal.

Vroeger heette dit stadje Village of Bohemia of Bohemia Manor, bij de aanleg van het kanaal in 1839 verkreeg het de huidige naam.

Ook hier zie je allerlei Halloween versierselen en kun je ’s avonds mee met een Spoken wandeltocht, griezelen!!! 

Onze winterplek komt steeds meer in zicht, gaan tijdens de wintermaanden liggen bij Deltaville Marina, daar hebben we in de zomer ook een paar weken gelegen om aan de boot te werken.

Kijken ernaar uit om weer in een marina te liggen, gewoon van de boot stappen om even te wandelen zonder dat je eerst een stukje moet varen met de dinghy, wat je niet doet als het te hard waait want dan ben je al nat voordat je aan de kant bent.

Twee dagen Chesapeake City, tijd om verder te gaan. Om 11.00 uur gaan we op weg, helaas hebben we de eerste 2 uur in het kanaal de stroom nog tegen en met de wind op de kop is er van opschieten geen sprake.
Na 16 mijl zijn we het zat, weersvoorspellingen zijn niet uitgekomen, droppen het anker in de Lloyd Creek op de Sassafras River. Morgen maar weer verder kijken.

Het weer is niet dat je zegt, goh wat lekker, maar goed genoeg om te vertrekken. Weliswaar is niet het hele stuk te bezeilen, dus zo af en toe moet de motor bij.
Wij doen eerst nog een paar dagen Baltimore. K’dans gaat al wel vast door, zij gaan het water uit bij Fishing Bay Marina (vlakbij Deltaville Marina) daar wacht hun onderwaterschip op een grondige schoonmaakbeurt.

Fijn gegeven is dat we Baltimore al eerder hebben aangedaan en zodoende weten waar we wat kunt vinden.

We nemen nu de tijd om een andere wijk van de stad te verkennen.

Nieuw hier zijn de elektrische steps die je overal en nergens tegenkomt. App downloaden, via de site 1 dollar betalen en je kunt er gebruik van maken en na gebruik kun je hem overal laten staan waar het jou uitkomt.
Het is een hot item hier in het centrum, we zien ze dan ook regelmatig langs rijden.

Op Halloween gaan wij laat in de middag nog even kijken naar de gekke griezels die rondlopen en naar al de schattige verkleedde kindjes (geen foto's van genomen ivm privacy) die deur aan deur gaan om snoep, vooral veel snoep, op te halen.

Na 3 dagen houden we het hier voor gezien. Het is prachtig weer als we om 07.30 uur het anker ophalen. De wind is NNE 5 tot 6 bft (20 tot 25 knopen) maar komt voor het mooie iets te scherp binnen waardoor het een beetje onstuimig is en helemaal als de wind in vlagen nog meer aantrekt.

Als we er rond 12.30 uur 40 mijl op hebben zitten besluiten we door te varen naar Mill Creek nog 25,5 mijl verderop, nog even doorzetten dus. Gelukkig kakt de wind er 2 uur later wat uit en kunnen we de laatste mijlen rustig varen. We hebben de hele weg alleen op de genua gevaren, nu de wind er wat uitkakt zou het grootzeil erbij kunnen, wij laten echter het grootzeil lekker opgeborgen, komen er zo ook wel.
Het is nog net licht als we het anker droppen in Mill Creek waar tot onze verbazing meer boten liggen dan de keer dat wij hier in de zomer waren.
De meeste hiervan zijn onderweg naar Florida om de warmte op te zoeken, dat kan nu het orkaan seizoen erop zit.
Het warme weer hebben we inmiddels wel achter ons gelaten, het is koud. Niet alleen overdag maar ook de nachten.
Koude nachten betekent ook een héél koud bed. Wie gaat er het eerst naar bed om het een ietsje pietsje op te warmen en wie gaat er het eerste uit bed om de kachel aan te zetten!!
We proberen het een beetje eerlijk te verdelen, alhoewel de één iets meer de pineut is dan de ander!!
Ja en wie is dan die ene en wie de ander!!!!!
Een boek lezen in bed is heerlijk maar je handen twee tellen niet onder het dekbed en ze zijn bevroren.
Dat is straks ook een voordeel in Deltaville, daar kunnen we gewoon de elektrische kachel aan zetten en als het héél koud is ’s nachts ook aanlaten. Nu willen we de dieselkachel niet ’s nachts laten branden.

We hebben nog ruim 60 mijl voor de boeg tot Deltaville, hebben geen zin om weer zo lang te varen nu het zo koud is op het water.
Het plan is om morgen om 07.00 uur te vertrekken. Echter om 06.30 uur is Henk al wakker en gaat alvast voorbereiden voor vertrek. Daarbij is hij alleen even vergeten dat ze in sommige staten van Amerika ook wintertijd hebben, die dit weekend is ingegaan, Virginia hoort hierbij. De vroege vogel denkt er niet over nog een uurtje zijn bed in te duiken, nee dan gaan we gewoon om 06.00 varen!!
We zijn niet de enige, met ons gaan er nog zo’n 10 boten op weg, nog meer zeer vroege vogels.

Ook vandaag laten wij de grootzeil lekker opgeborgen en leggen de 42 mijl naar Cockrell Creek alleen op de genua af.
Pakken in deze Creek het eerste de beste baaitje en liggen daar heerlijk rustig. Het enige nadeel is dat we er geen telefoonbereik hebben, dus bellen met Customs zit er niet in.
Geen telefoonbereik betekent ook geen internet dus geen nieuw weerbericht. Het oude weerbericht geeft aan dat de wind de volgende dag gunstig is om de laatste 21 mijl af te leggen naar Deltaville.

Voor het eerst sinds maanden (zeg maar jaren) vertrekken we met zeilkleding. Het is koud als we om 08.00 uur het anker ophalen voor de laatste mijlen naar Deltaville Marina op de Jackson Creek.
Als we éénmaal buiten zijn blijkt het hard te waaien, harder dan de oude weersvoorspellingen aangaven en de wind komt ook nog op de kop binnen.
Altijd met elkaar afgesproken dat mocht het te gek worden we omkeren, dit is één van die momenten.
Nu gaan we iets verderop in de Cockrell Creek liggen bij Reedville, hier liggen we goed uit welke hoek de wind ook komt.
Wellicht kunnen we vanmiddag, als de wind voor ons uit de goede hoek komt, alsnog een poging wagen.

Gister konden we Customs niet bellen, nu hebben we wel bereik en doen een poging.
De dame van Customs heeft geen idee waar Reedville ligt. Met alles wat ik zeg, plaatsnaam, license nummer, geeft ze aan mij niet te begrijpen, ik denk dat mijn Engels als Chinees in haar oren klinkt. Het heeft wat voeten in de aarde maar na een half uur zijn we eruit. Tot slot vraag ik naar haar naam voor als wij nog wat vragen hebben of er later onduidelijkheden zijn, daar raakt de dame zo geïrriteerd van dat ik het verder maar laat voor wat het is. Dan maar geen naam, doei!!
Dit is de eerste keer dat een telefoontje met Customs niet zo soepel verloopt, normaal is het een fluitje van een cent. Het is toch geen maandagochtend??

Nu eerst maar een bak koffie en afwachten wat de wind gaat doen. Een uurtje later hoeven we niet eens te kijken op de windmeter om te constateren dat de wind aan het draaien is, we ruiken het.
Er staat iets verderop een visfabriek en nu de wind aan het draaien is meurt het heel verschrikkelijk.
Inmiddels is het 12.00 uur als we nog een poging wagen, halen het anker op en gaan. De kans op een bui neemt wel toe, maar vandaag niet vertrekken betekent hier nog 2 tot 3 dagen liggen omdat het dan heel slecht weer dreigt te worden met heel veel wind. Moeten er niet aandenken om dan de hele tijd die lucht om ons heen te hebben, dan maar liever een nat pak.

We gaan niet meteen naar de Jackson Creek, gaan eerst nog even verderop liggen in Fishing Bay waar de K’dans op de kant staat. Henk heeft aangeboden om te helpen met schuren en schilderen en ik kan dan zo af en toe zorgen dat ze met z’n allen, na een dag van hard werken, kunnen aanschuiven voor een voedzame maaltijd.
Er kan niet alleen maar gewerkt worden, soms moet je tijd maken voor leukere dingen, oa om per fiets wat van de omgeving te gaan zien.

Onderweg worden we geconfronteerd met het gezegde: de ene zijn dood is de ander zijn brood;

Zo vliegen er weer twee weken voorbij. Bojangles is inmiddels ook gearriveerd, er moet straks afscheid genomen worden van de K’dans. Helaas moeten zij terug naar Nederland, via de Bahama’s, Sint Maarten, Azoren en dan Frankrijk of Engeland zullen zij september 2019 weer in de haven van Den Oever liggen.

Sneller dan ons lief is breekt de laatste avond met z’n zessen aan. Hebben allemaal een aantal tapas klaargemaakt en met een lekker drankje erbij vliegt de avond voorbij. Ter afscheid hebben wij voor de Karina en Gerard een beker met de afbeelding van de originele Bluenose, zo kunnen ze ons (ook al zouden ze willen) niet vergeten.

Met een hele dikke knuffel stappen ze van boord en spreken we af dat we ze morgenochtend nog zullen uitzwaaien.

Dan zijn ze echt vertrokken, dag Karina en Gerard, dag K’dans.

De volgende ochtend verkassen wij naar Deltaville Marina en gaat de Bojangles 20 mijl terug naar Yankee Point Marina waar zij gaan overwinteren.
Wij liggen heerlijk in een box waar je wel met twee boten kunt liggen. Een iets meer passende box bleek qua diepgang niet geschikt voor ons.

De komende maanden zullen wij ons hier gaan vermaken, de omgeving verkennen en wellicht kennismaken met locale inwoners.

Nog een paar weken te gaan tot de Kerst, het dorp komt zo langzamerhand ook helemaal in kerstsfeer. Huizen rondom de Jackson Creek versieren tuin en huis uitbundig met lichtjes maar ook in de hoofd straat is het een lichtjesfestijn.

Nu maar afwachten of het hier flink gaat sneeuwen en vriezen. Tot nu toe hebben we alleen 'natte' sneeuw en één keer nachtvorst gehad.
We wachten het af.

Tot later!!