Zoveel zeilboten komen er namelijk niet om Statia te bezoeken. Na 2 nachten
weten wij ook wel waarom!
Een soort uit beleefdheid naar het land toe wat je bezoekt hijs je aan stuurboord een gastenvlaggetje van het betreffende land/eiland. Je kunt ze kopen natuurlijk maar wat is nou niet leuker om er zelf één te maken.
In Suriname had ik al de nodige lapjes gekocht en de kleuren voor het vlaggetje van Statia zaten daarbij.
Het voorbeeld halen we uit een pilot (een boek waarin verschillende eilanden beschreven staan), weliswaar is deze van 2009, maar een vlag veranderen ze niet, toch!!
Blijkt toch nog een hele klus maar hij is prachtig geworden al zeg ik het zelf.
Keurig bij aankomst verplichte douanevlag (geel) en gastenvlaggetje gehesen. Ik zag al mensen die langs voeren kijken naar onze vlag en op de kant wapperde de NL driekleur en een lokale vlag die helemaal niet leek op mijn exemplaar. Jullie voelen hem al aankomen, verkeerde vlaggetje gemaakt.
Misschien gaan we ook Saba nog aandoen en deze heeft of had dezelfde vlag, eerst maar even internet raadplegen voor ik weer de mist in ga.
Of ik nog een nieuwe gemaakt heb? Nee, wel één gekocht.
Een soort uit beleefdheid naar het land toe wat je bezoekt hijs je aan stuurboord een gastenvlaggetje van het betreffende land/eiland. Je kunt ze kopen natuurlijk maar wat is nou niet leuker om er zelf één te maken.
In Suriname had ik al de nodige lapjes gekocht en de kleuren voor het vlaggetje van Statia zaten daarbij.
Het voorbeeld halen we uit een pilot (een boek waarin verschillende eilanden beschreven staan), weliswaar is deze van 2009, maar een vlag veranderen ze niet, toch!!
Blijkt toch nog een hele klus maar hij is prachtig geworden al zeg ik het zelf.
Keurig bij aankomst verplichte douanevlag (geel) en gastenvlaggetje gehesen. Ik zag al mensen die langs voeren kijken naar onze vlag en op de kant wapperde de NL driekleur en een lokale vlag die helemaal niet leek op mijn exemplaar. Jullie voelen hem al aankomen, verkeerde vlaggetje gemaakt.
Misschien gaan we ook Saba nog aandoen en deze heeft of had dezelfde vlag, eerst maar even internet raadplegen voor ik weer de mist in ga.
Of ik nog een nieuwe gemaakt heb? Nee, wel één gekocht.
Na een slapeloze eerste nacht achter ons anker in Oranjebaai willen wij er alweer vandoor,
we zijn het nu al zat. Als de wind uit het Zuid Oosten waait staat er een
deining in de baai, dat wil je niet weten.
Je slingert in je bed van de ene naar de andere kant, zelfs instappen in de bijboot is een hele onderneming.
Besluiten uiteindelijk om toch nog een dag te blijven, we gaan naar The Quill (verengelsing van het woord kuil). De Quill is een “slapende” vulkaan met een hoogte van 601 meter.
601 meter klinkt als een makkie, nou dat valt puur tegen. Naar de top wandelen is een steile aangelegenheid, maar wel een prachtige wandeling door tropisch regenwoud.
Genieten met z’n 4-tjes regelmatig van prachtige uitzichten (eigenlijk doen we het meer om een beetje op adem te komen). Henk gaat iedere keer voor ons uit (heeft de beste conditie). We horen een schreeuw van hem: een slang! Wij roepen terug: is het een grote? Nou nee, maar misschien wel giftig. Met enige voorzichtigheid en een ietsje pietsje verhoogde hartslag lopen wij langs de bewuste plek waar wij gelukkig de slang niet meer tegenkomen.
Eénmaal boven is het zeer zeker de moeite waard, wat een prachtig uitzicht.
We kunnen nog gaan afdalen in DE KUIL, maar daarna moeten we weer naar de top terug en daarna nog de afdaling naar het dorp. Helaas is ons water zo goed als op, het is met die warmte onverantwoord om dat dan nog allemaal te gaan doen (wat een slap excuus, heel eerlijk: onze conditie laat dat gewoon niet toe).
Na nog wat genoten te hebben van het uitzicht gaan we terug naar het dorp. Dalen lijkt dan makkelijker maar je moet goed uitkijken waar je je voeten neerzet.
Een schreeuw van Baudine: een slang! Dezelfde? We weten het niet maar hij zal van de schreeuw geschrokken zijn want laat zich niet meer zien.
Even later weer een schreeuw van Baudine: er liep een donker beest met lange staart over het pad. Helaas kon ze niet goed zien wat het was. Iedereen heeft zo zijn idee paraat wat het geweest kan zijn; hele grote eekhoorn, kat, hond, beer, panter, tijger, van alles komt voorbij.
Later komen we erachter dat het een aap geweest moet zijn, deze komen veel voor op eilanden in het Caribische gebied en waar ze op sommige eilanden een ware plaag zijn voor de landbouw.
Onze tweede nacht is nog dramatischer dan de eerste, we
houden het voorgezien. We klaren uit en gaan naar St. Kitts and Nevis. Voor ons
geen bezoekje dus aan de hoofdplaats Oranjestad. Je hebt een bovenstad en een
benedenstad, benedenstad ligt aan het water, de bovenstad is daar waar de
winkeltjes zijn met in het hart van het stadje: het 17de-eeuwse Fort
Oranje.Je slingert in je bed van de ene naar de andere kant, zelfs instappen in de bijboot is een hele onderneming.
Besluiten uiteindelijk om toch nog een dag te blijven, we gaan naar The Quill (verengelsing van het woord kuil). De Quill is een “slapende” vulkaan met een hoogte van 601 meter.
601 meter klinkt als een makkie, nou dat valt puur tegen. Naar de top wandelen is een steile aangelegenheid, maar wel een prachtige wandeling door tropisch regenwoud.
Genieten met z’n 4-tjes regelmatig van prachtige uitzichten (eigenlijk doen we het meer om een beetje op adem te komen). Henk gaat iedere keer voor ons uit (heeft de beste conditie). We horen een schreeuw van hem: een slang! Wij roepen terug: is het een grote? Nou nee, maar misschien wel giftig. Met enige voorzichtigheid en een ietsje pietsje verhoogde hartslag lopen wij langs de bewuste plek waar wij gelukkig de slang niet meer tegenkomen.
Eénmaal boven is het zeer zeker de moeite waard, wat een prachtig uitzicht.
We kunnen nog gaan afdalen in DE KUIL, maar daarna moeten we weer naar de top terug en daarna nog de afdaling naar het dorp. Helaas is ons water zo goed als op, het is met die warmte onverantwoord om dat dan nog allemaal te gaan doen (wat een slap excuus, heel eerlijk: onze conditie laat dat gewoon niet toe).
Na nog wat genoten te hebben van het uitzicht gaan we terug naar het dorp. Dalen lijkt dan makkelijker maar je moet goed uitkijken waar je je voeten neerzet.
Een schreeuw van Baudine: een slang! Dezelfde? We weten het niet maar hij zal van de schreeuw geschrokken zijn want laat zich niet meer zien.
Even later weer een schreeuw van Baudine: er liep een donker beest met lange staart over het pad. Helaas kon ze niet goed zien wat het was. Iedereen heeft zo zijn idee paraat wat het geweest kan zijn; hele grote eekhoorn, kat, hond, beer, panter, tijger, van alles komt voorbij.
Later komen we erachter dat het een aap geweest moet zijn, deze komen veel voor op eilanden in het Caribische gebied en waar ze op sommige eilanden een ware plaag zijn voor de landbouw.
Wellicht kunnen wij hier later, als de wind gunstiger is, nog een keer terugkomen.
Rob en Baudine blijven nog wel een dagje om Oranjestad te gaan bezoeken en zullen daarna terug gaan naar Sint Maarten.
Rob en Baudine blijven nog wel een dagje om Oranjestad te gaan bezoeken en zullen daarna terug gaan naar Sint Maarten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Welkom