Saint Kitts

De wind is helaas niet zo gunstig om veel te kunnen zeilen naar Saint Kitts, dus pruttelen we zo af en toe ook met onze 40pk voort.

Het is al wat laat in de middag als we aankomen bij de hoofdstad Basseterre, dat is waar je ook dient in te klaren, maar besluiten om daar niet voor anker te gaan vanwege de deining die daar staat. We gaan naar de 5 mijl verderop gelegen White House Bay. Deze baai staat aangegeven als een plek waar je bij alle winden goed kunt ankeren. Dat blijkt ook als we de volgende ochtend wakker worden en de hele nacht geen last hebben gehad van enige deining, zo lekker geslapen.
We moeten nog wel inklaren en daar wil ik niet al te lang mee wachten, je weet maar nooit of ze moeilijk gaan doen.
Er blijken geen busjes te rijden naar de hoofdstad, je kunt wel een taxi nemen voor  ‘slechts’ 40 dollar per persoon voor een ritje van 10 minuten. Dat doen we niet, we pakken de boot wel.
Gaan anker op en droppen het weer bij Basseterre, stappen in de dinghy, varen naar de jachthaven, gaan naar alle autoriteiten en dat alles is binnen 1 uur gepiept.

Inmiddels zijn er ook wat cruiseschepen aangekomen, deze komen zo tussen 07.30 en 09.00 uur aan en vertrekken weer tussen 16.00 – 17.30 uur.
Zodra de passagiers van boord zijn worden ze besprongen door gidsen om vooral bij hen een fiets-, boot-, bus-, of waterscooter tocht te boeken.
Veel passagiers struinen de souvenierswinkels af om iets te kopen waar vooral de naam van het eiland op staat of om een nieuwe outfit aan te schaffen, ploffen daarna op een terras tot het weer tijd is om aan boord te gaan.

deze heer heeft net een nieuwe setje gescoord

Wij hebben een paar boodschappen gedaan voordat we het anker weer omhoog trekken om terug te gaan naar White House Bay, blijven liggen bij Basseterre is nog steeds geen optie.
Helaas kunnen we daarna een paar dagen niet van boord vanwege Henk zijn rug, hij staat zo krom als een hoepel. Niet van boord kunnen is geen straf, genoeg leesvoer aan boord.
Zodra we weer naar de kant kunnen gaan we een stukje wandelen rondom de nieuwe haven die daar 3 jaar geleden is aangelegd.
Tijdens de wandeling zien we heel veel apen, apen blijken een ware plaag te vormen voor de diverse eilanden.
In de mango-tijd bijvoorbeeld kan iemand die zo’n boom in zijn tuin heeft zelf niet van de vruchten genieten, de apen zijn altijd een stapje voor. Met grote groepen tegelijk plukken ze de bomen kaal.

De wind is wat gunstiger om te gaan liggen bij Basseterre (dachten we). De boot gepakt en daar het anker weer gedropt, we gaan vandaag de toerist uithangen.
Willen graag iets van het eiland gaan zien en dat doe je het beste als je een auto huurt. Dat blijkt echter een dure aangelegenheid, dus laten we ons rijden. We gaan een georganiseerde toer doen in een ‘open’ busje.

Nemen de goedkoopste aanbieder die we onderweg aangeboden krijgen: 20 dollar per persoon een eilandtoer van 3 uur. Eénmaal bij het busje blijkt de prijs 30 dollar pp, vergissing van de ‘ronselaar’. Je bent en blijft een Hollander, wij gaan niet mee voor die prijs. Er gaan zich wat anderen mee bemoeien en uiteindelijk mogen wij toch mee voor de eerder afgesproken 20, alleen mogen de andere toeristen onze betaling niet zien.

De toer is zeer zeker de moeite waard, je ziet om je heen nog heel veel Engelse invloeden, rijden aan de linker kant, zien een replica van de Big Ben, maar ook een ‘oude’ nog door de Engelse aangelegde spoorlijn die inmiddels niet meer in gebruik is. Onze vrouwelijke gids laat ons genieten van haar verhalen over Saint Kitts.

replica Big Ben

oude spoorrail

We stoppen op een aantal plekken, onder andere bij het tropisch regenwoud. Jammer dat we hier niet zo heel veel tijd hebben anders zou je hier prachtig kunnen wandelen.

Een andere stop is die op een uitkijkpunt waar je aan de ene kant de Atlantische Oceaan ziet en aan de andere kant de Caribische Zee.

links Atlantische Oceaan rechts Caribische Zee

Om naar dit uitkijkpunt te komen rijden we langs een de Atlantische kust “de goudkust” waar duidelijk de meer gefortuneerde eilanders wonen en waar veelal Amerikanen een tweede huis hebben.

Al met al was deze toer zeer zeker de moeite waard om op deze manier (als echte toerist) iets van het eiland te zien.

Terug aan boord besluiten we hier te blijven overnachten en niet terug te varen naar White House Bay. Dom, dom!! In de loop van de avond komt de deining weer volop dwars op de boot wat resulteert in een slechte nacht.
Dit was trouwens niet onze enige domme actie! Ik had een laken opgehangen en wilde deze een poosje later weer pakken om op bed te leggen; laken weg, met knijpers en al verdwenen. Eerst dacht ik nog dat Henk het laken al binnen had gehaald, maar nee.
We zagen onder de boot wel een grote witte vlek waarbij wij het vermoeden hadden dat het wellicht het laken kon zijn, maar duiken (zonder de hele duikuitrusting daarvoor te voorschijn te halen) naar een laken op 6 meter diepte zagen wij niet zitten.
De volgende ochtend, het is nog heel vroeg, hoor ik gerommel en geplons bij de boot. Henk had ’s nachts bedacht dat hij wel met een klein ankertje het laken boven water kon vissen.
Laat hem dit nou toch gelukt zijn, na een paar pogingen had hij het laken met knijpers boven water. Een beetje groen, maar na een paar wasbeurten weer gewoon te gebruiken.

Na nog een paar dagen doorgebracht te hebben bij White House Bay houden we het hier voor gezien. De weersverwachting geeft prima wind om nog een paar dagen naar Sint Eustatius terug te gaan, kunnen we toch nog naar Oranjestad.