Nadat wij Anja en Pieter hebben uitgezwaaid op Penn Station en
weer terug aan boord zijn besluiten we de wasmachine en droger van de marina te
gaan gebruiken, deze zijn gratis en daar zijn wij Hollanders gek op!
Vandaag doe ik twee wassen, ben dus wel even bezig. Henk, die mij heeft weggebracht, kan ik zodra ik klaar ben oproepen via de handmarifoon (die ik deze keer niet ben vergeten).
Ben nog niet klaar met de was als er toch een regen naar beneden komt, niet normaal.
Wauw wat een mazzel hebben we toch gehad de voorgaande 2 weken.
Henk komt alvast mijn kant op, maar niet zonder mijn regenkleding en extra plastic zakken in de hoop de was vooral droog aan boord te krijgen. Wat uiteindelijk redelijk lukt.
Vandaag doe ik twee wassen, ben dus wel even bezig. Henk, die mij heeft weggebracht, kan ik zodra ik klaar ben oproepen via de handmarifoon (die ik deze keer niet ben vergeten).
Ben nog niet klaar met de was als er toch een regen naar beneden komt, niet normaal.
Wauw wat een mazzel hebben we toch gehad de voorgaande 2 weken.
Henk komt alvast mijn kant op, maar niet zonder mijn regenkleding en extra plastic zakken in de hoop de was vooral droog aan boord te krijgen. Wat uiteindelijk redelijk lukt.
Tijd voor ons om weer verder te trekken. Om 13.00 uur gaat
de stroom voor ons meelopen op de Hudson richting East River, dan hebben we hem
daar ook mee. Oké dan de ochtend toch nog maar gebruiken om de laatste 3 wassen
te doen. Om 06.30 uur zit ik met de slaap nog in mijn ogen te staren naar de
was die geduldig rond draait!
Maar goed, klaar is maar klaar!
Maar goed, klaar is maar klaar!
Hebben niet helemaal het geduld om tot 13.00 uur te wachten,
een uurtje eerder halen we anker op en gaan met mooi weer terug naar Port
Washington, daar waar het avontuur van Anja en Pieter begon.
Inmiddels is het 31 mei, hebben we de boodschappen binnen en
gaan richting Gold Spring Harbor wat maar 18 mijl verderop ligt.
Het is een leuk ankerplekje waar we om 18.00 uur ons anker laten vallen vlak naast de Bojangles. Niet veel later komt de Bojangles met de dinghy aanvaren, zij zijn aan wal geweest. Schijnt een leuk dorpje te zijn, wij gaan het echter overslaan, kunnen niet alles zien. Wij willen graag voortmaken om in Canada te geraken, met dat onbestendige weer weet je nooit wanneer je verder kunt trekken. Voorlopig zien de komende dagen er goed uit, daar gaan we gebruik van maken.
Het is een leuk ankerplekje waar we om 18.00 uur ons anker laten vallen vlak naast de Bojangles. Niet veel later komt de Bojangles met de dinghy aanvaren, zij zijn aan wal geweest. Schijnt een leuk dorpje te zijn, wij gaan het echter overslaan, kunnen niet alles zien. Wij willen graag voortmaken om in Canada te geraken, met dat onbestendige weer weet je nooit wanneer je verder kunt trekken. Voorlopig zien de komende dagen er goed uit, daar gaan we gebruik van maken.
Soms is het best lastig dat we rekening moeten houden met
stroom, zo ook vandaag. Het heeft geen zin om vroeg te vertrekken, we gaan om
12.00 uur.
Het is een heerlijke zeildag en besluiten een gegeven moment om door te varen naar Port Jefferson en niet zoals de Bojangles naar North Port Bay te gaan.
36 mijl afgelegd in 5 ½ uur, niet slecht. Het lijkt wel of we echt haast hebben, de volgende dag om 08.00 uur zijn we weer onderweg naar Old Saybrook, een plek waar we vorig jaar ook geweest zijn. Zodoende weten we dat je er een ‘gratis’ mooring kunt oppikken voor 3 dagen. Van die 3 dagen maken wij geen gebruik, na 1 nacht houden we het voor gezien, vertrekken naar Newport op Rhode Island.
Deze dag gaat de boeken in als een fantastische zeildag, van onze kant niets te mopperen of te zeuren.
Met de genua over bakboord en het grootzeil over stuurboord lopen we maximaal 9,8 knopen. Later op de dag veranderd de wind en neemt af, de laatste af te leggen 15 mijl laten we het grootzeil zakken en gaan alleen verder op de genua. Na 9,5 uur en ruim 53 mijl liggen we, echt een heerlijke dag geweest.
Het is een heerlijke zeildag en besluiten een gegeven moment om door te varen naar Port Jefferson en niet zoals de Bojangles naar North Port Bay te gaan.
36 mijl afgelegd in 5 ½ uur, niet slecht. Het lijkt wel of we echt haast hebben, de volgende dag om 08.00 uur zijn we weer onderweg naar Old Saybrook, een plek waar we vorig jaar ook geweest zijn. Zodoende weten we dat je er een ‘gratis’ mooring kunt oppikken voor 3 dagen. Van die 3 dagen maken wij geen gebruik, na 1 nacht houden we het voor gezien, vertrekken naar Newport op Rhode Island.
Deze dag gaat de boeken in als een fantastische zeildag, van onze kant niets te mopperen of te zeuren.
Met de genua over bakboord en het grootzeil over stuurboord lopen we maximaal 9,8 knopen. Later op de dag veranderd de wind en neemt af, de laatste af te leggen 15 mijl laten we het grootzeil zakken en gaan alleen verder op de genua. Na 9,5 uur en ruim 53 mijl liggen we, echt een heerlijke dag geweest.
Hier nemen we wel even een dag om de benen te strekken en
wat boodschappen te doen. Deze ene dag worden er helaas wat meer, het weer
verslechterd. Er is heel slecht weer op komst (veel wind en regen). Ook de
gewenste windrichting zit er voorlopig niet in. Gelukkig is er genoeg leesvoer
aan boord, dus vermaken ons wel en een heerlijke bijkomstigheid, ik hoef niet
zo vroeg op!
De komende dagen gaat het als volgt: we gaan dinsdag, nee
toch beter om maandag te gaan, nee woensdag gaan we, verdorie gaat toch maandag
worden!
Op zondagmorgen 11.00 uur besluiten we om uiteindelijk morgen te gaan. Oké, dan nog snel naar de supermarkt voor wat verse groenten en fruit.
De rest van de middag gebruiken we nog voor wat beweging. Vermijden de horde toeristen die door de winkelstraatjes schuifelen, wij gaan de achteraf straatjes bekijken, wat zeer de moeite waard is.
De deuren van de St. Mary’s kerk staan open, even binnen gluren. Binnen zien we dat er een koor klaarstaat en niet veel later klinken de eerste tonen, gaan in de kerkbanken zitten en genieten.
Op zondagmorgen 11.00 uur besluiten we om uiteindelijk morgen te gaan. Oké, dan nog snel naar de supermarkt voor wat verse groenten en fruit.
De rest van de middag gebruiken we nog voor wat beweging. Vermijden de horde toeristen die door de winkelstraatjes schuifelen, wij gaan de achteraf straatjes bekijken, wat zeer de moeite waard is.
De deuren van de St. Mary’s kerk staan open, even binnen gluren. Binnen zien we dat er een koor klaarstaat en niet veel later klinken de eerste tonen, gaan in de kerkbanken zitten en genieten.
Hebben een lange dag voor de boeg als we ’s morgens om 08.00
uur vertrekken naar Onset Bay, 42 mijl te gaan.
Helaas is niet alles te bezeilen en zetten halverwege de motor aan om niet al teveel van koers te geraken en we anders niet voor donker aankomen. Na 1,5 uur de motor bij gehad te hebben liggen we weer goed op koers en gaan zeilend verder. Het stroomt behoorlijk richting Cape Cod kanaal, helaas hebben we de stroom tegen.
De motor moet behoorlijk toeren maken als we de groene boei aan stuurboord hoog aanvaren om vervolgens bakboord uit te gaan om Onset Bay binnen te varen. Evengoed zet de stroom ons nog behoorlijk op zij, maar het gaat goed.
Om 18.15 uur ligt het anker, gauw zeilen opruimen voordat we onze aankomstborrel kunnen gaan nuttigen.
Niet veel later komt ook de Bojangles binnen, ook zij hebben een heerlijke dag achter de rug, behalve dat Rob een gedeelte van zijn visgerei is kwijtgeraakt omdat er een boot zo nodig vlak achter hen langs moest varen en over zijn lijn voer, balen voor hem.
De volgende dag blijven we liggen waar we liggen, we gaan vandaag Onset verkennen. Om 13.00 uur stopt het met regenen, tijd om te gaan. Onset blijkt een leuk dorp te zijn wat we eigenlijk niet verwacht hebben (vraag niet waarom). Na wat slenteren tijd om neer te ploffen op een terras voor een lekker biertje. Henk laat nog even op zich wachten hij zit bij de dorpskapper, zijn motto "als je haar maar goed zit"!!
Tijdens onze slentertocht waren we al langs een pizzeria gelopen waar fantastische luchten vandaan kwamen dat we besluiten om vanavond niet zelf te koken. Het moet gezegd dat niet alleen de lucht heerlijk was ook de pizza zelf was over heerlijk.
Helaas is niet alles te bezeilen en zetten halverwege de motor aan om niet al teveel van koers te geraken en we anders niet voor donker aankomen. Na 1,5 uur de motor bij gehad te hebben liggen we weer goed op koers en gaan zeilend verder. Het stroomt behoorlijk richting Cape Cod kanaal, helaas hebben we de stroom tegen.
De motor moet behoorlijk toeren maken als we de groene boei aan stuurboord hoog aanvaren om vervolgens bakboord uit te gaan om Onset Bay binnen te varen. Evengoed zet de stroom ons nog behoorlijk op zij, maar het gaat goed.
Om 18.15 uur ligt het anker, gauw zeilen opruimen voordat we onze aankomstborrel kunnen gaan nuttigen.
Niet veel later komt ook de Bojangles binnen, ook zij hebben een heerlijke dag achter de rug, behalve dat Rob een gedeelte van zijn visgerei is kwijtgeraakt omdat er een boot zo nodig vlak achter hen langs moest varen en over zijn lijn voer, balen voor hem.
De volgende dag blijven we liggen waar we liggen, we gaan vandaag Onset verkennen. Om 13.00 uur stopt het met regenen, tijd om te gaan. Onset blijkt een leuk dorp te zijn wat we eigenlijk niet verwacht hebben (vraag niet waarom). Na wat slenteren tijd om neer te ploffen op een terras voor een lekker biertje. Henk laat nog even op zich wachten hij zit bij de dorpskapper, zijn motto "als je haar maar goed zit"!!
Tijdens onze slentertocht waren we al langs een pizzeria gelopen waar fantastische luchten vandaan kwamen dat we besluiten om vanavond niet zelf te koken. Het moet gezegd dat niet alleen de lucht heerlijk was ook de pizza zelf was over heerlijk.
Het heeft geen zin om vroeg te vertrekken naar Cape Cod Bay,
waar we gaan ankeren bij Province Town. De stroom gaat pas rond 13.00 uur de
goede richting op lopen, na het ontbijt nog alle tijd om de boot vaarklaar te
maken.
Losse spullen opbergen, borden en glazen vastzetten, hoes van het grootzeil halen, koers in de plotter zetten en dan gaan we ook echt om 13.00 uur varen. Het weer is heerlijk, lekker zonnetje en ook de wind uit de goede richting.
Om 19.15 uur hebben we er ruim 35 mijl opzitten en ligt ons anker op 7 meter diepte. De weersverwachtingen zijn de komende dagen niet helemaal juf van het, er is veel regen en wind op komst.
Losse spullen opbergen, borden en glazen vastzetten, hoes van het grootzeil halen, koers in de plotter zetten en dan gaan we ook echt om 13.00 uur varen. Het weer is heerlijk, lekker zonnetje en ook de wind uit de goede richting.
Om 19.15 uur hebben we er ruim 35 mijl opzitten en ligt ons anker op 7 meter diepte. De weersverwachtingen zijn de komende dagen niet helemaal juf van het, er is veel regen en wind op komst.
Daar is de volgende dag gelukkig nog niets van te merken, motortje achter
dinghy hangen en naar de kant. Na wat zoeken vinden we een steiger waar we
mogen gaan liggen, prima plekje!
Prima plekje tot dat we terug komen en dan blijkt het water zover gezakt te zijn dat onze bootjes op het droge liggen. Foutje!! Dan eerst nog maar ergens een biertje pakken. Na 2 biertjes gaan we opnieuw kijken, het water komt op maar nog niet genoeg dat de bootjes drijven. Onze mannen offeren zich op, schoenen en broek uit en zo komen de dames droog aan boord.
Province Town is van oudsher een plek waar veel kunstenaars zijn neergestreken, dat kun je nog steeds zien aan de vele kunstwinkeltjes die dit dorp rijk is.
Het is ook een geliefde plek om voor een dag te bezoeken, vanuit Boston ben je met de veerboot binnen een uur op dit plekje met mooie stranden maar ook met z'n vele restaurants en bars.
Na een week zijn de weersverwachtingen goed om naar Boston
over te steken. Rob en Baudine zijn al een dag eerder vertrokken naar Canada,
daar gaan wij ook naartoe, maar eerst kijken wat Boston te bieden
heeft.
Hebben 42 mijl te gaan, waar de veerboot er minder dan een
uur overdoet hebben wij er ruim 10 uur overgedaan. Het zou een stuk moeten zijn
waar veel walvissen zitten, maar helaas voor ons niet 1 gezien, dat gold niet
voor de regen.
Waar wij ons anker hebben gedropt ligt vlakbij het vliegveld. Is er over Schiphol veel te doen, nou hier scheren ze vlak over woonwijken, niet 1 per uur nee iedere 3 minuten is het raak. Je vaart, als je naar Boston wil, vlak langs het vliegveld en dat was kan ik wel zeggen een bijzondere ervaring.
Vanaf ons ankerplek moet je een rivier oversteken om in de stad te komen en dan zoeken naar een plek waar je je dinghy achter kunt laten, het liefst gratis. Van gratis hebben ze in Boston niet gehoord, ze vragen rustig 10 tot 20 dollar per uur, ze zijn gek.
Voordeel is dat je altijd weer mensen spreekt die wel een gratis plekje weten en dan ook nog een plek niet zover van de stad.
Waar wij ons anker hebben gedropt ligt vlakbij het vliegveld. Is er over Schiphol veel te doen, nou hier scheren ze vlak over woonwijken, niet 1 per uur nee iedere 3 minuten is het raak. Je vaart, als je naar Boston wil, vlak langs het vliegveld en dat was kan ik wel zeggen een bijzondere ervaring.
Komt er net een vliegtuig landen als wij vlakbij de landingsbaan zijn, de
piloot zagen we zitten. Dat was leuk maar bij het landen van het vliegtuig
kregen wij een stoot wind te verduren, van windkracht 2 naar windkracht 5!!
Vanaf ons ankerplek moet je een rivier oversteken om in de stad te komen en dan zoeken naar een plek waar je je dinghy achter kunt laten, het liefst gratis. Van gratis hebben ze in Boston niet gehoord, ze vragen rustig 10 tot 20 dollar per uur, ze zijn gek.
Voordeel is dat je altijd weer mensen spreekt die wel een gratis plekje weten en dan ook nog een plek niet zover van de stad.
Tijd om Boston te verkennen, kijken waar de roets liggen van de Kennedy’s, maar
ook een bezoekje aan Café Cheers slaan we
niet over (wie kent nou niet Sam Malona, Woody, Norm, Carla, Cliff, Frasier, coach Ernie).
 |
| zet een kaars voor je raam! |
Deze dame speelt voor ons het Nederlandse Volkslied op een glasharmonica of wel idiofoon, niet te verwarren met een glasharp. Dit muziekinstrument werd in 1762 uitgevonden door Benjamin Franklin. Het bestaat uit een reeks in grootte toenemende glazen schalen die gezamenlijk op een horizontale as bevestigd zijn. De as wordt door een pedaaltechniek in een draaibeweging gebracht en met bevochtigde toppen van de vingers bespeelt zij de randen van de schalen.
Onze tweede dag (zonder mist en regen) doen we de Freedom Trail, een wandeling wat ons brengt langs allerlei bezienswaardigheden van de stad en zo snuiven we wat historie op.
Massachusetts State House; is het parlementsgebouw van de
Amerikaanse Staat Massachusetts. De gouverneur heeft er ook zijn kantoor. Het
gebouw dateert van 1787, wordt gedomineerd door een houten koepel die in 1802
met een laag koper werd bedekt. Deze laag werd oorspronkelijk grijs geverfd
maar heeft sinds 1874 een laag bladgoud.
Old State House; is een historisch overheidsgebouw in Boston
wat werd gebouwd in 1713 en tot de in gebruik name van het State House was dit
de plek waar het parlement zetelde. In dit monument huisvest nu een historisch
museum.
Park Street Church; gebouwd in 1809 en nog steeds als
kerk in gebruik.
Old South Meeting House: gebouwd in 1729 en speelde een
belangrijke rol in de ontwikkelingen die
tot de Amerikaanse Revolutie leidden.
Aanvankelijk werd het gebouw als kerk gebruik en werd het op 16 december 1773 gebruikt als verzamelpunt voor 5000 bewoners van Boston voordat zij zich naar de haven begaven om te protesteren tegen belastingen op thee.
In 1872 werd het bij een grote brand bijna geheel verwoest, het werd gerestaureerd en dient nu als een museum.
Old Corner Bookstore; een historisch commercieel gebouw wat
in 1718 is gebouwd. Pas in 1828 werd het een boekhandel. Voor die tijd werd de
beneden verdieping gebruikt door apothekers en de andere verdiepingen als
woonhuis. Tot op heden is het nog steeds een boekwinkel. Helaas vergeten een foto te maken.
USS Constitution; is een historisch uit hout gebouwd fregat
met 3 masten. Het schip werd in 1797 te water gelaten en werd door de
toenamlige president George Washinton genoemd naar de grondwet van de Verenigde
Staten (the Constitution).Aanvankelijk werd het gebouw als kerk gebruik en werd het op 16 december 1773 gebruikt als verzamelpunt voor 5000 bewoners van Boston voordat zij zich naar de haven begaven om te protesteren tegen belastingen op thee.
In 1872 werd het bij een grote brand bijna geheel verwoest, het werd gerestaureerd en dient nu als een museum.
 |
| gebouw met torenspits |
Sinds 1997 ligt het schip afgemeerd in de haven van Boston en kun je er een
kijkje nemen.
Bunker Hill Monument; dit werd opgericht ter herdenking aan
de “Slag om Bunker Hill”, dit was één van de eerste grote veldslagen in de
Amerikaanse Revolutie.
Helaas hebben we niet alle 4 dagen dat we hier zijn geweest volop kunnen genieten van Boston. Twee dagen van dikke mist en regen hebben we noodgedwongen aan boord doorgebracht. De overige 2 dagen hebben we dan ook voluit benut voordat we verder trekken, Canada wacht!
Tot later!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Welkom