Laatste stukje Spanje en het begin van een nieuw avontuur in Portugal

Weer een stukje verder van huis, we zijn inmiddels in Portugal.

We hebben 5 dagen genoten in Bayona, eerst drie dagen achter ons anker genieten in de mooie baai, daarna nog een dag in de jachthaven Monte Real Club de Yates waar we een mooi uitzicht hebben op de 16e eeuwse Castillo Monte Real (een inmiddels geheel gerestaureerd kasteel en fort), wat één van de grootste bezienswaardigheden is hier in Bayona.

Castillo Monte Real

Alfonso IX - ontdekker Bayona in 1201

In deze haven ligt een replica van de Santa María, het vlaggenschip van Christoffel Columbus.

replica Santa María - vlaggenschip Columbus

Wij Nederlanders kunnen nog wel eens klagen over de hoge liggelden in Engeland, nou in deze haven kunnen ze er ook wat van. Moesten 49 euro betalen waarvan 16 euro is omdat wij graag een box wilden met een zij-steiger om makkelijker af te kunnen stappen en daar betaal je voor!

Onze laatste dag gaan we weer voor anker, wat niet in één keer helemaal goed gaat. Eerst liggen we te dicht bij een boot, anker weer ophalen. Dan liggen we, als de wind gaat draaien, te dicht bij een boei dus anker weer ophalen. Drie keer is scheepsrecht, we liggen.

Op onze 2e avond in Bayona hebben we een voor ons onverwachte ontmoeting met Joop en Albertien van de Zeezot.

Albertien en Joop (bijna niet te zien) van de Zeezot

Hen hebben we een aantal jaren geleden leren kennen via Kees en Martha van de Pjotter. Joop en Albertien zijn nu een jaar in de Middellandse Zee geweest en inmiddels onderweg naar hun thuishaven op Terschelling.
Lekker bijgekletst over van alles en nog wat onder het genot van een borrel en lekker eten; wat een leuk onverwachts weerzien.
We borrelen wat af tijdens ons verblijf hier, zijn uitgenodigd voor een borrel bij Hans en Sonja van de Ikinoo. Ook erg gezellig, wat hebben we het toch slecht :-)

Ook leuk in Bayona was het spektakel rondom de aankomst 2e etappe van de Vuelta. Vanaf de boot met de verrekijker in de hand 2 uur lang zitten wachten en ze zijn in 2 seconden voorbij!

aankomst 2e etappe Vuelta

Vertrokken vanuit Bayona met prachtig weer met een voorspelling van windkracht 3. Wat wil je nog meer op weg naar een nieuwe bestemming. Het prachtige weer zou de hele dag blijven maar helaas de wind niet.

Castillo Monte Real bij vertrek

laatste blik op Bayona

We konden, met grootzeil en genua, lekker zeilend langs de kust genieten van de groene heuvels en de vele dorpjes. De eerste mijlen gaan dan ook super.
Daarna was het over met de pret, genua weg, motor aan, genua bij, motor uit, genua weg, motor aan.
Dit hebben we 1,5 uur volgehouden om daarna ook het grootzeil te laten zakken en de laatste mijlen tot Viana de Castelo af te leggen op de motor.
We hebben er wel eens over gedacht om, als we echt oud zijn, wellicht een motorboot te willen om de binnenwateren te verkennen. Maar na deze laatste 10 mijl op de motor moeten we daar nog eens goed over nadenken.
Bij Viana de Castelo kunnen we de haven niet meer in; vol. Na wat verleggen van boten door de havenmeester kunnen we buiten (op de rivier) aan de wachtsteiger overnachten. Wat overigens helemaal geen verkeerde plek bleek.
Aan het begin van de avond komt de Tsuru naast ons liggen, zij zijn ook één van de vertrekkers die wij al eerder ontmoet hebben tijdens de Zeilen-vertrekkersdag in Enkhuizen.

De volgende ochtend, inmiddels is het 23 augustus, gaan we op weg naar Leixoes, ongeveer 35 mijl. De gripfiles gaven aan dat er niet zo heel veel wind zou staan, zou weer een motordag worden, dachten we!!
Éénmaal op zee blijkt het met de wind helemaal niet verkeerd, alleen zitten we nu in een dikke mist.
Rondom zien we niets maar dan ook helemaal niets. Op het laatste moment kun je pas boeien/ballen zien liggen waar visnetten aan vast zitten, je moet er niet aan denken dat er zo'n visnet in je schroef komt met alle gevolgen van dien. Opletten dus!
De wind heeft niet constant dezelfde kracht, wel komt deze de hele tijd pal van achter binnen. Op alleen de genua lopen we de eerste 25 mijl tussen de 3,5 en 5,5 knoop. De laatste 10 mijl naar Leixoes is het over met de wind en gaat de pruttelbak weer aan. Wind weg ook mist weg, we kunnen weer wat zien.
Omdat we niet zo heel vroeg in de haven zullen zijn maken we onderweg vast een verse tomatensoep.
Kun je alleen maar doen als de golven niet te hoog zijn, bij te hoge golven blijft er weinig soep in je pan.
In Leixoes nemen we een plekje in de jachthaven en nadat Henk bij het havenkantoor is geweest kunnen we aan de 'heerlijke' tomatensoep.
De bedoeling is om de volgende dag ook nog in Leixoes te blijven en de bus te pakken naar Porto.

Bijna Spanje uit

Inmiddels is het al weer ruim een week geleden dat we vertrokken zijn uit Portosin en liggen nu in Bayona.
Deze Ría zal de laatste Spaanse zijn, we gaan één dezer dagen naar Portugal en gaan daar de Portugese Rio's bekijken.
We hebben, voordat we in Bayona aankwamen, Ría de Pontevedra aangedaan. Daar lagen we voor het strand bij Sanxenxo. Bij het aankomen dachten we even bij een strand aan de Costa Brava te zijn beland.

op het strand bij Sanxenxo is het nog rustig

Hotels en restaurants langs de boulevard, heel druk bezocht strand volop met parasols en ligstoelen, veel boten voor anker (motorboten maar ook een aantal zeilboten). Aan het einde van de dag keert de rust terug. Boten lichten het anker en de vele waterscooters zijn uitgeraasd.
Het was wel heel druk maar ook oer gezellig.

Bij ons vertrek uit Portosin hebben we veel last gehad van de rook die werd veroorzaakt door de bosbranden. Die rook sloeg ons op de keel, dus lange tijd maar een doek voor neus en mond gehouden. Gelukkig hadden ze na een paar dagen alle branden onder controle.

De tweede avond bij Sanxenxo werden we getrakteerd op schitterend vuurwerk. Dan heb je het gevoel dat je, zo liggend achter je anker, eerste rang ligt.
Deed ons terug denken aan de vele keren dat wij voor anker lagen in de Hoornsche Hop. De laatste vrijdag van de Hoornse kermis is daar altijd een groots vuurwerk. Met opstappers, hapjes en drankjes liggend achter je anker kijkend naar een prachtig vuurwerk. Na afloop terug naar de Grashaven en met z'n allen nog even de kermis over en een oliebol scoren. Ondertussen maar hopen dat er iemand met mij in een attractie wil, helaas nooit een slachtoffer gevonden.
Wij bewaren dierbare herinneringen aan deze avonden.

Na deze tweede nacht worden we wakker in een grijze wereld. Mist! We willen eigenlijk naar de volgende Ría (Ría de Vigo) ongeveer 20 mijl varen. We besluiten nog te blijven liggen, wellicht knapt het weer straks nog wat op. Gaan vast brood bakken; kneden deeg voor een mueslibrood en niet heel veel later komt ons de lekkere geur tegemoet van heerlijk vers brood.
In de loop van de middag gaat de mist wat verdwijnen, het is te laat om nu nog naar Ría de Vigo te gaan, we gaan naar de overkant naar 'Ensenada Bueu'.
Met alleen de genua uit leggen we dit stukje van 5 mijl af met als gezelschap een aantal dolfijnen. Altijd weer een genot om naar te kijken.
Het is wel koud onderweg, dat zijn we niet meer gewend na al die prachtige zonnige weken. Als het anker bij Bueu te water ligt komt er een waterig zonnetje tevoorschijn, we kunnen een beetje opwarmen. Samen met dit zonnetje, een kop koffie en een heerlijke oer-hollandse stroopwafel erbij (door de 3 ladies meegebracht) komt dit helemaal goed.
Henk overweegt nog even om het bijbootje op te pompen en naar de kant te gaan, echter lekker met een boek liggen in de kuip wint het.

Ook de volgende ochtend begint de dag met wat mist die tegen het middaguur wegtrekt. We besluiten dan alsnog anker op te halen en naar Ría de Vigo te gaan.
We hebben heerlijke zeiluurtjes achter de rug als we éénmaal voor anker liggen bij Moana. De wind heeft zich vandaag wel van alle kanten laten zien, niet alleen qua kracht maar ook van richting, waardoor het af en toe niet te bezeilen was. Vlak voor de ingang van Ría de Vigo hadden we zelfs nog een dikke windkracht 5, éénmaal binnen de baai nog maar windkracht 1 om een half uur later weer aan te trekken tot windkracht 4.
Moana ligt aan de overkant van de grote stad Vigo en ziet er vanaf de boot gezien wel gezellig uit. Henk gaat nog op verkenning uit en doet wat boodschappen. Het blijkt inderdaad een heel knus dorp met kleine straatjes en leuke winkeltjes.
Het weer is de laatste dagen wat van slag, de volgende dag regent het!! Wel jammer voor de marktkooplui.
Vigo zelf slaan we over als we na 2 dagen Moana verlaten om naar Bayona te zeilen. We kruizen de baai uit richting de ingang van de baai naar Bayona. Het is bijna helemaal te bezeilen
Bij de ingang kun je wel tussen een aantal rotsen door naar binnen, echter daar blijft niet zo heel veel water staan. Wij besluiten geen risico te nemen en gaan via de betonde route.

Wat een verschil deze baai met die van Vigo, deze ziet er wel heel gezellig uit. Als je Ría de Vigo binnenkomt en je vaart langs Vigo zelf dan zie je eigenlijk vanaf de waterkant alleen maar industrie.
Dan is het zicht op Bayona wel wat anders.

We gaan het hier nog wat verkennen, foto's maken en een bezoek brengen aan de replica van het schip van Columbus. Daar over de volgende keer meer en over een onverwachte ontmoeting.

repareren van visnetten is vrouwenwerk

in onze ogen een ondergepoepte tekkel!

hier vangen ze pulpo (inktvis) mee

Portosin - Ría Muros

Inmiddels is het 11 augustus en we liggen nog steeds in Portosin. Gelukkig kunnen we één dezer dagen weer verder. Bij het laatste bezoek, afgelopen woensdag, in het ziekenhuis bleek de breuk voldoende geheeld, gips werd verwijderd en revalideren maar. Nog 2 weken lopen met krukken en dan kunnen we weer wandelingen gaan maken om het gekweekte zitvlees er weer af te lopen. Joepie!!!
De afgelopen 5 weken zijn, ondanks de beperking van lopen, toch wel snel voorbij gegaan. Iedere dag even van de boot en je laten rondrijden in een rolstoel en dan een biertje doen op één van de terrassen op het pleintje of lekker gegrilde sardines eten tijdens een feestje georganiseerd door de jachtclub.

lekkere gegrilde sardines

Maar het hoogtepunt was toch wel het bezoek van de 3 ladies.

Visite, visite

Donderdag 4 augustus kwamen ze aan in Santiago waar wij ze hebben opgehaald met een auto. Wat een weerzien, super leuk. Volop genoten van de 5 dagen dat ze hier geweest zijn. Lekker kletsen, lekker eten, wijntje erbij. Greet was zo lief om tussendoor ook nog even ons haar te knippen.

Lunchen onderweg

Met de gehuurde auto konden we ze ook nog wat van de prachtige omgeving laten zien.
Ook is er door Trees en Greet een bezoekje gebracht aan Santiago de Compestela. Annie hebben we de haven van La Coruña laten zien om onderweg op de langste boulevard van Europa nog even lekker uit te waaien.
De dagen zijn voorbij gevlogen en dan is er weer het afscheid en ook dit afscheid doet pijn.


Het is hier aan de kust de afgelopen jaren niet zo warm geweest als dit jaar en ook de hoeveelheid regen is minimaal. Dit heeft tot gevolg dat er in de omgeving al een aantal bosbranden zijn geweest en er nog steeds branden zijn.
De harde wind van de afgelopen dagen bemoeilijkt het blussen. Van de week zelfs ruim 50 knopen wind, wat gelijk staat aan windkracht 10.
Vorige week moesten er zelfs blusvliegtuigen aan te pas komen. Deze kwamen over de haven aanvliegen om vlakbij de haven water in te nemen.

Blusvliegtuig komt water halen

De haven van Portosin is geen verkeerde plek om langere tijd te verblijven. De behulpzame dames van het havenkantoor hebben er alles aan gedaan om het ons naar de zin te maken en als ze iets voor ons konden regelen dan stonden ze voor ons klaar. Ook de havenmeesters zijn hier zeer behulpzaam geweest met van alles en nog wat.
Portosin is niet zo'n heel groot dorp maar heeft wel alles wat je dagelijks nodig hebt.
We zijn in deze haven ook een aantal mede-vertrekkers tegengekomen en dat is natuurlijk ook onwijs leuk. Om te horen hoe het hen is vergaan tijdens de oversteek van de Golf van Biskaje, hun verblijf in La Coruña en hun verdere reis. Inmiddels zijn zij vanmorgen vertrokken naar de volgende Ría. We zullen hen zeker, en ook andere vertrekkers, nog wel ergens onderweg tegenkomen.

haven van Portosin:  Real Club Náutico Portosin

Spanje

Helaas zijn we genoodzaakt langer in Portosin (Ría Muros) te blijven. Wat op zich geen straf is, maar we hadden graag verder gegaan met onze droom.
De teleurstelling was groot afgelopen donderdag in het ziekenhuis dat de spalk niet werd vervangen door loopgips maar het hele onderbeen in het gips gezet werd met de mededeling daarbij dat ik de komende 4 weken niet mag lopen en daarna wellicht nog voor 2 à 3 weken loopgips zal krijgen. Echt balen!
Verplaats me aan boord op knieën en met krukken en als ik van boord ga dan heeft Henk het zadel van de fiets lager gezet zodat ik met 1 been goed bij de grond kan en me daarmee kan voortbewegen.

Henk heeft nu nog wat tijd (buiten het doen van oa boodschappen, koken, wassen en mij verzorgen) om wat klusjes aan boord te doen.
De vloer kraakte onder het zeilen en als je dan van wacht komt en lekker onder de wol kruipt om te gaan slapen, is dit zóóóóó irritant!
Nu maar afwachten bij een volgende oversteek of dit verholpen is.

We hebben hier nog steeds prachtig weer. De wind is ook helemaal gaan liggen, 3 dagen terug hadden we nog tussen de 20 en 28 knp in de haven.
Met dit mooie weer kunnen we het meegebrachte zonnekleed (een in NL nog aangepast oud kleed van vrienden) uitproberen. Het werkt zoals we dat bedacht hadden, joepie!!

Om afgelopen donderdag in het ziekenhuis te komen hadden we een auto gehuurd, konden we de rest van de tijd ook nog wat van de omgeving gaan bekijken.
Gezeten als een prinses op de achterbank, met kussens overal, heb ik mij heerlijk laten rijden.
Een prachtige omgeving met veel tabaksplanten, rijk gevulde sinaasappelbomen en heel veel hortensia's langs de kant van de weg.

Gisteravond wilden we wel even van boord en zijn gaan eten in het haven restaurant. Heerlijk gegeten, vooral de gefrituurde calamaris zijn een aanrader.

Van de week hadden we ook nog een keer douane beambten aan boord (in Muros werden we ook al met een bezoekje vereerd). Vriendelijke dame en heer die bij het zien van het formulier uit Muros na een 'rapido' bezoekje weer van boord stapten.

Donderdag as mogen we opnieuw naar het ziekenhuis voor foto's en een afspraak met de orthopeed. Hopelijk laten de foto's zien dat het de goede kant op gaat met het helen van het bot.
Wellicht kunnen we dan toch nog iets verderop gaan richting Ría de Pontevedra. Overal zijn auto's te huur voor onze bezoeken aan het ziekenhuis.
Afwachten dus!

Spaanse Ría's

Eén van de redenen dat wij al begin mei zijn vertrokken zijn deze Ría's (grote baaien die diep het land in lopen). Deze willen wij niet overslaan, moet prachtig zijn om hier te varen.
De eerste Ría die wij aandoen is die van Camariñas. Als je vanaf zee aan komt varen heb je nog geen idee wat daar achter de bergen ligt.
Dan ben je uiteindelijk om de bergen heen en daar ligt dan een dorp met een jachthaven.

Camariñas

De jachthaven varen wij voorbij en laten verderop in de baai ons anker zakken. Er liggen al 3 boten met alle drie de NL driekleur.
Net als we vastliggen begint het te regenen. We laten het grootzeil voor wat het is, ruimen we straks wel op.
Wat liggen we lekker rustig achter dat anker. La Coruña was onwijs leuk, we hebben daar enorm genoten, maar rustig liggen ho maar.
Er loopt, door het voorbij varen van vissersboten en andere boten, nogal wat deining de haven in en dan lig je te kraken en te schokken aan de lijnen.
Nou is dat voor even niet erg maar die vissersboten varen bijna dag en nacht af en aan.

We blijven maar één nachtje in Camariñas, morgen naar Ría Corcubión.

Er staat buiten een lekker windje, heerlijk zeilweer. Vanaf Camariñas is het ruim 20 mijl varen. Met 3,5 uur zijn we bij de beroemde Kaap Finisterre, deze moeten we ronden om in Corcubión te komen.
Bij deze Kaap trekt de wind nog even behoorlijk aan tot 7 beaufort, met alleen de genua stuiven we naar binnen.

Kaap Finisterre

Corcubión heeft geen jachthaven maar wel een goede ankerplekken. Deze ankerplek is aan het eind van de baai waar je een mooi uitzicht hebt op de 2 dorpen; Corcubión en Cée.

Corcubión

Cée

Helaas kunnen we niet van boord, het is heel hard gaan waaien (8 beaufort). Nu met het bijbootje naar de kant met deze wind en golven is niet te doen (we hebben het even geprobeerd, echt niet te doen!). We hebben 2 keer opnieuw moeten ankeren, de boot begon toch iets begon te krabben, dan ga je ook niet met een gerust gevoel de kant op.
Uiteindelijk gaat na 4 dagen de wind wat liggen en kunnen we toch even de kant op om de benen te strekken en wat van de omgeving te zien.
Corcubión zelf viel ons een beetje tegen, grauwe huizen, veel dichtgetimmerde winkels, geen gezellige terrassen, Cée daarentegen is een veel grotere plaats met een gezellige uitstraling.

Inmiddels hebben we Corcubión achter ons gelaten en liggen al een paar dagen in Ría de Muros (Portosin).

Het moet gezegd worden dat alle verhalen kloppen over hoe mooi de Ría's zijn. Ook in deze Ría allerlei kleine dorpen rondom, her en der strandjes, mooie ankerplekken en heel veel bebossing.
Tot nu toe vinden wij deze Ría de mooiste, we krijgen echter nog Ría de Arosa, Ría de Pontevedra en Ría Vigo.

We hebben op deze Ría onze eerste nacht doorgebracht in Marina Muros, de volgende middag naar de overkant gevaren (6 mijl) naar Portosin.
Marina Muros is een vrij nieuwe haven.

Visserijhaven Marina Muros

Muros

Portosin is daarentegen al wat ouder maar wel heel gezellig en onwijs vriendelijke havenmeesters.
Onze eerste avond in Portosin werden we getrakteerd op een prachtig vuurwerk, ter ere waarvan zijn we niet achtergekomen.

Helaas zijn wij genoodzaakt om onze plannen iets bij te stellen.
Hebben we in La Coruña de kapper al geprobeerd, in Portosin moeten we noodgedwongen naar het ziekenhuis. We kunnen wel zeggen dat het bezoek aan de kapper veel leuker was.
In Marina Muros ging het bij het afstappen van de bank niet helemaal goed, enkel verzwikt.
Nu is dat wel vaker gebeurt, zou met een paar dagen wel beter gaan. Helaas niet het geval, dus toch maar naar een Medisch Centrum. Daar vandaan door naar het ziekenhuis voor foto's. Geen eigen vervoer! Dan regelen ze een ambulance.
Na de gemaakte foto's bleek een botje in rechtervoet gebroken, gips spalk en een week later terugkomen bij de orthopeed voor controle en dan loopgips voor 4 tot 6 weken.

Henk moet voorlopig alles alleen doen, wat hem prima afgaat en (we wisten het al wel) hij kookt ook heel lekker.

Zonsondergang Portosin

La Coruña

Als we weer een beetje bij ons positieven zijn, gaan we aan de wandel. La Coruña heeft een zeeklimaat, wat wil zeggen dat het niet het zonnige klimaat heeft als in de mediterrane.
Het is inderdaad fris, de korte broeken blijven nog even in de kast. Later in de week komen ze er wel uit.
La Coruña staat ook wel bekend als de glazen of kristallenstad. Dit vanwege de glazen erker-raambalkonnetjes, ze lijken op glazen muren.

Marina Real is een prima haven om te liggen, alles ziet er keurig onderhouden uit, de sanitaire voorzieningen zijn schoon en er is een clubhuis/bar 'Nemo'.
Gaan langs bij de havenmeester om aan te geven dat we 7 dagen willen blijven liggen, er blijkt veel te zien te zijn in de omgeving.

Nu we hier toch zijn willen we van de week ook een dag naar Santiago de Compostela (hoofdstad van Galicië). Wij horen jullie denken; wandelend? Nee, wij gaan met de bus.

Onze eerste dag vallen we met de neus in de boter, het is feest ter ere van: Johannes. Pleinen versierd, overal  muziek en veel activiteiten voor de kinderen. Het is één en al gezelligheid.

In La Coruña is inderdaad veel te zien. De oude havenstad met schitterende uitzichten en historische bezienswaardigheden.
Het oude gedeelte is zeker de moeite waard, kleine straatjes, overal restaurantjes, kerkjes en veel gezellig volk.
Eén van de bezienswaardigheden is Torre de Hercules: Romeinse vuurtoren van 104 meter hoog.

We hebben van alles en nog wat wandelend en fietsend bekeken. Er zijn hier bijna geen fietspaden, je mag hier fietsen op de stoep.

Aan de boulevard, wij kijken daarop vanuit de kuip, is het iedere dag druk van de mensen die zittend op een bankje voor zich uitstaren of een ijsje eten, aan het hardlopen zijn of die proberen een avondmaal bij elkaar te hengelen.

Santiago de Compostela; bekend van de pelgrimstochten die oa middeleeuwse pelgrims ondernamen als boetedoening.
Zoals eerder gezegd zijn wij niet gaan lopen maar hebben de bus gepakt, 80 km vanaf La Coruña.
Er zijn nog steeds heel veel mensen die een wandeltocht ondernemen hiernaar toe. Dit was goed te zien op het Plaza del Obradoiro, het grote plein voor de Kathedraal (is de hoofdkerk van het aartsbisdom in Compostela), waar iedereen uiteindelijk samen komt.

Bijzonder om de sfeer te proeven in Compostela, waarbij wel gezegd moet worden dat het in onze ogen meer een toeristische/commerciële trekpleister is geworden.
Al met al wel een leuke dag gehad.

Op de laatste dag in La Coruña besteden we nog wat uurtjes aan het onderhoud van de boot (af en toe moet dit gebeuren) en dan straks een weerkaart opvragen om te bekijken waar we morgen naartoe zullen gaan.

Jullie lezen binnenkort op onze blog wat dat geworden is.

Oversteek Golf van Biskaje naar La Coruña

La Coruña - Spanje, weer een stukje verder en dat met eigen boot.
Na een oversteek over de Golf van Biskaje van bijna 4 dagen (langer dan we gedacht hadden) zijn we in het land van olé, paella, serveza etc etc

Met 4 dagen van wind uit de verkeerde hoek, dan weer uit de goede, dan geen wind, dan veel wind (de voorspellingen waren toch goed!!) zijn we de Golf van Biskaje overgestoken. Wij willen niet met donker een nieuwe haven aanlopen, dus laatste avond/nacht zeil geminderd om vervolgens met het ochtendgloren aan te kunnen komen.

Vooral de eerste dag was het wennen aan de oceaandeining, dit is geen korte golfslag zoals op het IJsselmeer, de golfen glijden heel langzaam onder de boot door. Deze deining zorgde er wel voor dat wij vooral de eerste dag geen zin hadden in eten, we konden ons er toe zetten om af en toe een droge cracker naar binnen te werken.
Na 1 á 1,5 dag ben je 'ingeslingerd' en kom dan maar op met de nasi en gebakken eieren.
De oceaan is en blijft toch iets heel bijzonders. Na ongeveer 100 mijl gevaren te hebben ga je van een diepte onder de kiel van zo rond de 100 meter naar eerst zo'n 1000 meter en later naar ruim 4000 meter.
Verder mogen we niet klagen (alhoewel; klagen hoort wel een beetje bij zeilers). De oversteek is prima verlopen, gelukkig geen regen, niet veel andere scheepvaart. We hebben af en toe wat gezelschap gehad van dolfijnen (blijft altijd weer leuk).

Dan is het vrijdag 08.00 uur en lopen we Marina Real binnen. Je hebt nog een andere jachthaven (Marina Coruña) alleen deze ligt net buiten het centrum. In Marina Real (Real Club Nautico de La Coruña) lig je tegen het centrum aan, ziet erbij binnenvaren al heel gezellig uit.
We worden opgewacht door een uiterst vriendelijke havenmeester. We liggen, YES!!. Na eerst wat te hebben opgeruimd besluiten we eerst nog een paar uurtjes te gaan slapen.
Daarna zullen we gaan kijken wat La Coruña en omgeving ons te bieden heeft.

Rivier L'Odet

Inmiddels liggen we al een 4 dagen op de rivier l'Odet, nadat we de voorgaande 9 dagen hebben doorgebracht bij Camaret Sur Mer. Wat overigens helemaal geen straf was. Camaret is absoluut de moeite waard om aan te doen, helemaal om prachtige wandelingen te maken over de rotsen langs de kust.
Ons nieuwe buitenscherm werd hier ook geleverd en is inmiddels in gebruik genomen.

Natuurlijk hebben we daar ook meer meegemaakt. Met 38 knopen wind een anker dat gaat krabben, anker opgehaald en dan is het een hele toer om met deze wind een mooring op te pakken. Drie keer is scheepsrecht.
Ook met het bijbootje weer een stunt. Keurig vastgelegd met een lange lijn (we hebben geleerd van de vorige keer), alleen ja daar was een opening in de kade (die hadden wij over het hoofd gezien). Na terugkomst bleek ons bootje in die opening gedreven en het water gestegen. Bootje vast, vanaf de kant geen beweging meer in te krijgen. Bijna alle kleren waren al uit om te water te gaan, maar daar kwam hulp. Hulp kwam van Fransen die langs kwamen varen, na wat getrek en geduw kregen zij het bootje los. Mercie.

Vanuit Camaret naar l'Odet (62 mijl) kom je langs Pointe du Raz (een bekende kaap van Bretagne met daarop een vuurtoren), dan vaar je via Raz du Seine naar de ingang van l'Odet.
Direct bij het invaren van de rivier heb je 2 jachthavens; bij Sainte Marine aan bakboord en aan stuurboord bij Bénodet. Allebei de plaatsjes zijn leuk om te bezoeken.
Rivier l'Odet is een getijden rivier met heel veel prachtige ankerplekken. Het enige nadeel is dat er weinig plekken zijn waar je met je bijbootje op een fatsoenlijke manier aan de kant kunt komen, helemaal met laag water.
De eerste twee dagen hebben wij aan een mooring doorgebracht vlakbij Bénodet/Sainte Marine, daarna zijn we verder de rivier opgegaan richting Quimper. Een prachtig stuk varen over de kronkelende rivier met zijn prachtige begroeiing en de nodige Chateau's die op de heuvels staan.
Je kunt niet helemaal tot Quimper komen vanwege de diepgang, dus op de laatst mogelijke ankerplek ,de baai bij Kerogan, hebben wij het anker laten zakken.
De volgende dag voor het laatste stuk ons bijbootje gepakt en 45 minuten later lagen wij bijna in het centrum van de stad.
Een historische stad met kathedralen, oude vakmanhuisjes maar ook gezellige pleintjes/terrasjes, smalle straatjes, gezellige overdekte markt waar veel locale producten te koop zijn.

Eénmaal terug op de boot hebben we een weerkaart opgevraagd en deze liet zien dat het dinsdag of woensdag gunstig is om de Golf van Biskaje over te steken naar La Coruna. Afhankelijk van de wind zal dit een oversteek worden van 3 dagen (314 mijl).
Spannend, je hoort en leest vele verhalen over deze oversteek, eerst maar eens zelf ervaren.

Camaret Sur Mer / Brest

We zijn nog niet zo heel veel verder als de laatste keer.

Zwerven een beetje bij Camaret Sur Mer en op de rivier L'Elorn. Als je vanuit Camaret deze rivier opgaat kom je langs Brest. Daar zijn we uiteraard een kijkje gaan nemen.
We wachten in Camaret op een pakketje uit Nederland, zodra dit er is zullen we verder afzakken langs de kust van Bretagne.
Vanaf nu houden we wel een beetje de weersverwachtingen in de gaten en zodra er een gunstige wind is zullen we de oversteek maken naar La Coruña (Spanje).

Het leuke van het bijhouden van een blog zijn de reacties die wij hierop ontvangen. Bedankt iedereen. Helaas lukt het ons niet om iedereen persoonlijk te beantwoorden, maar gaan jullie vooral door :-)
Ook de mailtjes die wij ontvangen zorgen ervoor dat wij toch een beetje op de hoogte blijven van het wel en wee in NL (blijf hier ook vooral mee doorgaan). Soms lezen wij echter één en ander wat later omdat er niet altijd een prima internetverbinding beschikbaar is.

Frankrijk

Inmiddels is het 19.00 uur als we afgemeerd zijn in Port de Bloscon op Roscoff. We moesten bij het invaren nog wel even wachten op de veerboot die ook de haven in moest.
Dan hebben we er een lange dag opzitten. Vanmorgen om 06.00 uur vertrokken van onze ankerplek op Sark. Prima overtocht gehad, soms veel wind maar soms liet deze het ook afweten.
Maar ach, wat maakt het uit, we hebben de tijd. Dit is onze nieuwe "way of live".
We gaan wat eten en zien morgen wel verder.

Port de Bloscon is een grote vrij nieuwe haven met oa een restaurant, watersportwinkel en een kleine bar annex winkeltje waar ze ook stokbrood verkopen, lekker ontbeten dus.
De sanitaire voorzieningen zien er ook goed uit, wij zijn inmiddels wel toe aan een lekkere douchebeurt.
Lekker opgeknapt gaan we boodschappen doen, alle verse groenten en fruit zijn op. Rugzakken mee en op zoek naar de supermarkt, deze vinden we na 20 minuten lopen. Onze voorraad kan weer aangevuld worden.

In de middag gaan we richting het oude centrum met zijn historische panden en winkels waar ze typische streekproducten verkopen (oa tonijn in blik op de voor ons gekste manieren klaargemaakt).
Het moet hier in het vakantieseizoen wel super gezellig zijn met alles wat hier te zien en te doen is.

Aan de overkant van Roscoff zie je het eiland Île de Batz liggen wat een leuk eiland schijnt te zijn. Je kunt er met de veerboot naar toe, veel mensen maken daar gebruik van. Wij gaan dit niet doen, misschien gaan wij er morgen met eigen boot naar toe.
De volgende dag besluiten wij om Île de Batz over te slaan en naar het 30 mijl verderop gelegen L'Aber Wrac'h te gaan.
Eigenlijk wilden wij daar voor anker maar besluiten op het laatste moment toch maar in de jachthaven te gaan liggen. Een nogal nerveus doende havenmeester wijst ons een box aan. Door zijn houding laten wij ons een beetje van de wijs brengen. Nog niet alle stootwillen hangen, de lijnen nog niet klaar, de zonnepanelen staan nog uit. We hadden de havenmeester moeten negeren en gewoon weer naar buiten moeten varen, alles in orde maken en dan pas weer de haven in. Dit doen we de volgende keer anders. Ook wij leren nog iedere keer.
Dit plaatsje heeft voor ons niets bijzonders en besluiten dan ook om hier maar 1 nacht te blijven en de volgende dag door te gaan naar het eiland Île d'Quessant.

In de Reeds almanak lees je dat er 2 ankerplekken. Dit zijn Du Stiff of Lampaul. Volgens de almanak lig je bij Du Stiff goed met de wind tussen S-NW en bij Lampaul tussen N-E. Aangezien de wind NW is en W zal worden gaan we kijken bij Du Stiff (hadden we dit maar niet gedaan).
Het enige leuke van deze ankerplek is een dolfijn van zeker 2 meter die ons uitbundig komt begroeten, wat een ontvangst. Bij het aanleggen aan een mooring kwam hij of zij wel heel dichtbij, je kon het bijna aaien. Na 10 minuten bij ons te hebben rondgezwommen besluit deze weer te vertrekken, bij ons is nl geen vis te halen. Even later komt er een visser de baai invaren en deze geeft vis aan de dolfijn en later op de avond met andere vissers volgt hetzelfde ritueel. Waarschijnlijk een dolfijn die veel in deze baai rond hangt.

De wind begint aardig aan te trekken evenwel nog wel steeds uit de goede hoek om hier prima te kunnen liggen volgens de Reeds.
Met deze wind komt er echter wel een enorme deining de baai binnen, we moeten zelf alles vast zetten binnen in de boot. Zelfs als we in bed liggen rollen we van de ene naar de andere kant, zelfs naar het toilet gaan is een hele toer.
Om 03.00 uur slapen we nog niet en besluiten samen dat zodra het licht is deze plek te verlaten en naar de andere ankerplek te gaan.

Uiteindelijk is het om 05.00 uur licht genoeg, we gaan, zijn deze deining meer dan zat. Na 5 kwartier varen liggen we in de baai bij Lampaul, wat een verademing hier is geen deining. Gaan nog een paar uurtjes slapen en dan straks bootje oppompen en de omgeving verkennen.

Na een paar lekkere uurtjes geslapen te hebben (zonder deining) zijn we klaar om de benen te strekken. Bij het VVV halen we een kaartje met wandelroutes. Bepakt met stokbrood, brie en water kiezen we voor de route naar de Vuurtoren die we vanmorgen vanaf het water al gezien hebben.
Nu is het zo dat wij met het volgen van wandelroutes niet zo heel geroutineerd zijn. Ook nu zijn we al snel de oorspronkelijke route kwijt, we gaan verder met een beetje van we zien wel waar we uitkomen. Alhoewel heeft het niet goed volgen van een wandelroute op een eiland in Schotland, een paar jaar geleden, geresulteerd in een wandeling van 9 uur terwijl er oorspronkelijk ca 3 uur voor stond.
Dit keer valt het mee, we maken een prachtige wandeling over rotspartijen, we komen langs de vuurtoren (deze hoorde bij de geplande route). Al met al een wandeling van ongeveer 4 uur.
Tussendoor nog wel het lekkere stokbrood met brie genuttigd.

Terug bij het rubberbootje en ja, we hebben een probleem! Niet goed rekening gehouden met het tij, bootje lag nog wel goed vast alleen is het nu hoog water en stom van ons: bootje niet hoog genoeg vastgeknoopt.
Schoenen uit, broek opgestroopt en te water. Alleen is het dieper dan gedacht, terug en broek helemaal uit. Nog niet genoeg, dan maar alle kleren uit (op onderbroek na dan).
Henk weet uiteindelijk het touwtje, wat ruim een meter onder water vast zit, los te knopen. We hebben wel hard gelachen om onze stommiteit.

Na het eten gaan we kijken wat onze volgende bestemming gaat worden, maar daarover later meer.