dinsdag 4 juli 2017

Bonaire

Bonaire; na 3,5 dag zeilen lijkt het als een beetje thuiskomen. Rechts rijden en gewoon Nederlands praten!
Liggen aan een mooring bij Kralendijk, hebben gelukkig nog een geschikte gevonden, zijn hier zeker niet de enige boot.

Gauw bootje oppompen en naar de kant, eerst voor alle formaliteiten maar daarna tijd om Bonaire te gaan verkennen.

Na wat te hebben rondgelopen is onze eerste indruk dat dit een super toeristisch gezellig eiland is. Zodra er een cruiseschip binnen is dan is er volop levendigheid.
Een markt waar lokale producten te koop zijn, maar ook kraampjes waar ze je naar toe trekken om vooral bij hen een auto, scooter, quad of wat dan ook te huren. Of wellicht voor een geheel verzorgde dag-excursie per boot of bus.
Op de dagen dat er geen cruiseschip ligt afgemeerd zijn veel winkeltjes gesloten (aan andere toeristen, waaronder wij, is waarschijnlijk niets te verdienen).

Bonaire staat ook bekend als een duik walhalla. Bonaire en Klein Bonaire samen telt 89 duikstekken!Duiken gaan we dan ook zeker doen, zo vanaf de boot het water in om het onderwaterleven te gaan bekijken lijkt ons top.
De eerste dagen zullen we echter alleen wat snorkelen en dat is al een belevenis. Wat een verscheidenheid aan vis zo vlak onder de boot.

Meteen ook maar even boodschappen doen. Er zijn grote locale supermarkten maar we kunnen ook naar de grootgrutter uit Zaandam of terecht bij die met de gele tassen. Niet dat de andere supermarkten slecht zijn, maar hier verkopen ze fatsoenlijk brood en vooral lekkere kaas. Kaas hebben we vooral gemist, we kunnen hier los gaan.

Om het eiland goed te kunnen bekijken huren wij een paar dagen later een scooter. We nemen er beide één, ik ben nl niet een heel geschikte passagier bij iemand achterop.
Crossen een dag lang kris kras over het eiland. Gaan kijken bij de zoutwinning en zien de kleine slavenhuisjes staan waarin de slaven woonden die werkten bij de zoutwinning. Onvoorstelbaar dat ze hier vroeger in moesten leven.



Op het eiland kom je loslopende ezels tegen en kleine en grote iguana's (leguanen), deze schieten regelmatig voor onze wielen langs.
Deze Iguana's kwamen we op straat tegen
Bonaire is ook het eiland met de roze flamingo's, wij zien er onderweg een aantal. Helaas niet in grote aantallen maar toch leuk om ze 'in het wild' te zien.




Al met al beleven we op Bonaire een fantastische week, komen hier later dit jaar zeker nog een keer terug.
Nu gaan we ons opmaken voor het vertrek naar Curacao!













maandag 3 juli 2017

Carriacou


27 april; Willem Alexander 50 jaar! Dat vieren wij op Carriacou met onze eigen Koningsspelen. Met 4 NL dinghy’s strijden we om de eer: dinghy roeien, koekhappen vanuit de dinghy. Wat een lol en een fanatisme om als eerste te eindigen.
We sluiten deze feestdag af met een supergezellige BBQ op de Zanzibar. De dames gaan vanavond met een grote glimlach naar bed, zij hebben de mannen verslagen met het spel “Who’s the Men”. Yes!!!

HET FESTIVAL.
Eerste festivaldag om 07.00 uur aanwezig om de ‘bewatering’ van het festival terrein mee te maken. Een dame die vanuit een fles wat vocht over de grond aan sprenkelen is en daarbij wat woorden uitspreekt voor
  een gezegend festival. Oké, hadden we wel kunnen missen. Een beetje jaloers zijn we op degene die op de boot achtergebleven zijn.

’s Avonds gaan we met z’n allen voor de grote fakkeloptocht en de muziek en dans terug. Anderhalf uur later dan aangekondigd zijn daar dan de fakkeldragers. Wel
6 fakkeldragers komen het terrein oplopen!! Er is een voorgangster die 45 minuten lang dezelfde woorden zingt (helaas hebben wij ze niet begrepen) en het ritueel met een bak groenten en fruit begrijpen we ook niet. We hadden ons wat meer moeten verdiepen in het gehele ritueel, dan had het wellicht iets meer betekenis voor ons gehad.
Dan is er dans en muziek; dit gaat het worden! Hmmmm, valt wat tegen in onze ogen! Je ziet wel het enthousiasme van jong en oud die deelneemt. Kijken of de tweede dag ons wel het WOW gevoel gaat geven.

Tweede festivaldag:
Locale dansgroepen, muziek op grote drums en steel pan’s, zang (een soort Idols) en als laatste (inmiddels is het 01.30 uur) is daar Jah Cure. Jah is een bekende reggae zanger van Jamaica.
Als hij begint te zingen kun je niet op je stoel blijven zitten, je moet bewegen. Maakt helemaal niet uit dat wij de moves niet hebben zoals de locale mensen, je deint gewoon met de massa mee.
Het is heel lang geleden dat wij in de vroege ochtend uurtjes weer terug aan boord waren.
Al met al een leuk festival, maar niet een festival waarvan je zegt; dat mag je niet missen!

Voordat wij afscheid gaan nemen van de Bojangles en op weg gaan naar Bonaire maken we nog even een uitstapje naar: Sandy Island.
Als je op Carriacou bent moet je wel bijna een uitstapje maken naar dit langgerekte paradijselijke onbewoonde eilandje. Je kunt met eigen boot aan een mooring gaan liggen of je er met een watertaxi af laten zetten. Wij gaan met eigen boot en genieten er een paar dagen. Heerlijk snorkelen en zwemmen.







Dan is toch echt de tijd aangekomen dat wij 'voorlopig' met tranen in onze ogen afscheid nemen van de Bojangles.  Na 5,5 maand met elkaar te zijn opgetrokken voelt het gek om weer alleen op pad te gaan.
Wij op weg naar Bonaire en zij gaan één dezer dagen weer terug naar Trinidad waar hopelijk de container met mast e.d. zal aankomen.

Grenada het land van rum, chocolade, nootmuskaat en de Hash!

Rum, chocolade en nootmuskaat kennen we allemaal, maar de Hash! Wat staat voor Hash House Harriers, met andere woorden: een wandeling met de nodige uitdaging. We schrijven ons bij deze uitdaging in als Virgin, wat niet meer betekent dat dit eerste keer is. De wandeling is super, door bos, riviertjes trotseren, bergie op en bergie af en dit alles samen met zo’n 150 actievelingen.












Moe maar voldaan terug, blijkt er nog een ritueel aan vast te zitten voor Virgins; een soort ontgroening. Alle Virgins worden na afloop toegesproken en dan is er bier heel veel bier. Niet om te drinken maar om ons mee nat te spuiten. Weet niet wat erger stinkt, het shirt waar we in gelopen hebben of het shirt wat nu door en door nat is van het bier. Moeten straks nog anderhalf uur met de bus terug, dat biershirt zal niet aangenaam gaan ruiken. Maakt voor niemand wat uit, wij hebben in ieder geval lol gehad.
Onze eerste ankerplek op Grenada is Prickley Bay, later zullen we nog een paar dagen naar de baai van St. George gaan om vervolgens weer terug te gaan naar Prickley Bay. Voordat wij aan de gebruikelijke inklaringsprocedure kunnen beginnen moeten we eerst een bezoek brengen aan het ziekenhuis.
Henk zat tijdens de oversteek vanaf Trinidad naar Grenada een beetje weg te dommelen toen een enorme golf hem van de kuipbank donderde.
Een verwonding aan één van zijn vingers tot gevolg, noodverband aangelegd en bij daglicht maar kijken hoe groot de schade is. Deze bleek behoorlijk, uiteindelijk moesten er 6 hechtingen in.
Inmiddels zijn deze er weer uit en gaat het redelijk goed.

Om in de stad te kunnen komen je een auto huren maar je kunt ook met een maxi-taxi (een busje waar ca 12 personen in kunnen). Je gaat langs de kant van de weg staan en er staat meteen een maxi-taxi voor je neus. Deze brengt je voor een klein bedrag naar de stad St George.
Éénmaal in het busje wordt je gek van het claxon geluid. Iedere voetganger is een potentiële klant, stapt deze niet bij jou in, dan neemt degene toch het busje wat er vlak achter zit, de concurrentie is hier zeer groot. De claxon gebruiken ze dus de hele rit om maar mensen binnen te krijgen.


Foto's St. George





















Het eiland gaan we verkennen met een auto, samen met Rob en Baudine gaan we op pad. De ochtend gebruiken we om ook hier een waterval te gaan bekijken en om even af te koelen.
Ze zitten op Grenada te smachten op regen. Niet genoeg regen, dan ook geen spectaculaire waterval maar wel een spectaculaire duik van de plaatselijke 'entertainer' die vanaf zo'n 50 meter naar beneden duikt.


Daarna is het tijd voor één van de oudste rum stokerijen van Grenada, na de rondleiding is het eindelijk tijd om te proeven. Een nipje van rum met een alcohol percentage van 75% is heftig maar smaakte zeker niet verkeerd. Die van 69% is al beter maar die van 16% (rum punch) is meer wat bij ons in de smaak valt.




het eindproduct is echt lekker














Na de rum is het tijd voor chocolade. Een enthousiaste gids vertelt ons van alles over chocolade en neemt ons mee naar de cacao plantage. Hij klimt voor ons in een cacao boom om een rijpe vrucht te plukken. Binnenin zitten glibberige zaden die we kunnen proeven, ze zijn zoet aan de buitenkant met een harde kern (deze kun je niet eten). De pitten moeten gedroogd worden voordat ze verwerkt kunnen worden tot chocolade. Na de rondleiding is het ook hier weer tijd voor een proeverij en al snel heeft iedereen zo zijn eigen favoriete smaak. Baudine en ik krijgen op het laatst ook nog een stukje met peper. Dat valt mee, lijkt niet te peperig, 20 seconden later hebben wij echter wel een glas water nodig!


zaden van de cacao boom
Eerste Paasdag; tijd om de eieren te schilderen (ha ha, ja ja, we zijn niet zo creatief), appeltaart en paasbrood bakken en allerlei ander lekkers klaar te maken voor de paasbrunch. Samen met Ada en John, Tineke en Henk, Rob en Baudine genieten we van al het lekkers.

 

We zien in Grenada allemaal aanplakbiljetten over een 3-daags Maroon & String band Music festival op Carriacou (ligt op 40 mijl varen vanaf Grenada).

Fakkeloptocht, muziek, dans, drums, steelpan, reggae; op naar Carriacou!!