Vervolg Cabo Verde

Zo sta je op het vliegveld Tenerife om ze op te halen en zo sta je weer met tranen in je ogen om ze uit te zwaaien op het vliegveld van Sal.
De bijna 5 weken samen met Fred en Greet zijn omgevlogen. Eerst Tenerife, daarna La Gomera en als laatste Kaap Verde.

Kaap Verde (Sal - Palmeira) waar wij in 2009 ook al zijn geweest, toen als opstapper bij Kees en Martha aan boord van de Pjotter.

baai Palmeira

baai Palmeira

avond in Palmeira

Er blijkt in die 7 jaar veel veranderd, maar ook heel veel niet. Het Italiaanse restaurant is er nog
met dezelfde eigenaar, weliswaar heeft het restaurant een flinke verbouwing ondergaan, lekker eten kun je er nog steeds. Helemaal als Fred en Greet ons trakteren op dit etentje.

De plek om in- en uit te klaren, het politiebureau, is ook grondig verbouwd en straalt meer professionaliteit uit. Na het invullen van papieren en het betalen van 5 euro staan we met een half uur weer buiten. Ze regelen ook meteen het visum voor Fred en Greet, scheelt weer straks op het vliegveld.

De vissers komen nog steeds op dezelfde plek aan met de bootjes vol vis en terplekke worden deze vissen schoongemaakt en/of verkocht. Alleen het barretje van toen heeft een andere plek gekregen en nieuw meubilair.

verse Tonijn

het nieuwe barretje

J. vaart in de baai van Palmeira rond en bied diensten aan. Hij kan water en diesel halen, vuil wegbrengen, de was verzorgen, hij verkoopt lekkere kaas. Voor ons hoeft hij geen diesel te halen, voor de rest roepen wij een paar keer zijn hulp in.

Ook liggen er nu in deze baai 2 grote catamarans waarop je kunt meevaren om schildpadden te spotten. De boten varen regelmatig uit met vakantiegangers.

hopelijk heeft hij ons afval hier niet bijgegooid

Brood kun je nog steeds kopen in het kleine winkeltje waar nog dezelfde oudjes in staan als toen.

De dansavonden vinden nog steeds plaats, zaterdagavond voor de jeugd en zondag mogen de oudjes (wij dus) met de voetjes van de vloer.

Er rijden nog steeds veel busjes, bij ons komen ze niet meer door de APK, die je overal naar toe brengen. Gewoon langs de kant van de weg gaan staan en instappen.

In  die 7 jaar hebben veel toeristen de Kaap Verde ontdekt. Dit zie je vooral in Santa Maria waar de resorts de grond uitgestampt zijn.

Espargos (hoofdstad van Sal en met het vliegveld) is ook erg veranderd. De leuke winkeltjes zijn verdwenen, je ziet nu overal hele rommelige ‘chinese’ winkeltjes waar ze allemaal dezelfde troep (in onze ogen) verkopen.

Espargos

Espargos

Espargos

Groente en fruit zijn zeer beperkt te koop op het eiland. Op oa Mindelo schijnt dit veel beter te zijn.
Dat komt omdat er op Sal veel minder regen valt als op andere eilanden en daar dus meer verbouwd kan worden. Verder is het een probleem om groente en fruit van de andere eilanden te vervoeren naar Sal, veel te kostbaar omdat de eilanden redelijk ver uit elkaar liggen.

Wij gaan het eiland verkennen onder begeleiding van een gids in een auto met open laadbak, lekker zandhappen.

Gedurende de dag verteld de gids ons ook nog één en ander over de politiek op de eilanden, de locale mensen en gebruiken. Over de rivaliteit tussen de eilanden wat betreft voetbal (het is overal hetzelfe).
Er zijn een aantal dingen die je op Sal moet gaan bekijken: natuurverschijnsel Blue Eye, het natuurlijke bad, de fata morgana, zoutpannen (je mag hierin drijven), Lemon Sharks.
Om de Blue Eye en de Fata Morgana te zien heb je zon nodig, om te kunnen zwemmen in het natuurlijke bad moet het niet te hard waaien en geen hoge golven staan, dit geldt ook voor de Lemon Sharks. Wij hadden géén zon, véél wind en hele hoge golven.

Natuurverschijnsel Blue Eye; is een gat in de rotsen en wanneer het zonlicht op een bepaald moment van de dag weerspiegeld wordt in het water, zorgt het voor een rond blauw “oog”.

Zoutpannen

Zandhappen

Zandhappen

Natuurbad

Henk gaat tussendoor nog even duiken om onder de boot te kijken hoe het met de aangroei is en meteen even kijken of het anker nog goed vastligt. Dat blijkt niet het geval, zit nog met één kant vast achter een rots. We besluiten het anker op te halen en gaan op een ander plekje in de baai liggen.
Even checken of we goed liggen, yep!

De één na laatste dag van Fred en Greet op de Kaap Verde gaan we samen met de Bojangles (Rob, Baudien en opstapper Fred) en de Zahree (Herben en Tineke) naar het natuurbad en misschien hebben we geluk dat we dan ook nog de Blue Eye kunnen zien.
Een busje brengt ons daar naar toe en we spreken met hem af dat hij ons om 17.00 uur weer komt ophalen en hij is keurig op tijd.
We hebben een onwijs leuke dag, bommetjes in het water, duiken, lekker lunchen, nog meer bommetjes en nog een lekker drankje voor we weer met het bussie terug moeten.
En ja; de Blue Eye was te zien.

Palmeira:

Cabo Verde

Dan ben je na 148 uur en 753 mijl zo maar op de Kaap Verden. Liggen op vrijdag 4 november om 16.00 uur achter ons anker bij Palmeira op het eiland Sal.
Bij vertrek denk je nog: 6 of 7 dagen varen, wat lang! Het moet gezegd, de dagen zijn voorbij gevlogen. Zelfs voor Fred en Greet, zij hebben vorig jaar 1 nacht doorgezeild, dit was voor hen dus een grote uitdaging. Trouwens voor mij ook, mijn langste overtocht is 4 etmalen geweest.

In 2009 zijn wij hier ook geweest, zijn benieuwd of hier veel is veranderd, we gaan het de komende dagen ontdekken. Nu eerst een glaasje champagne op de super oversteek, dat hebben we toch maar gefikst met z’n 4-tjes.

Na een week op La Gomera werd het voor iedereen tijd om te gaan, zijn er helemaal klaar voor. De boot is weer vol met eten, drinken en allerlei lekkers.
Op zaterdag 29 oktober is het dan zover, om 12.00 uur gaan de trossen los en samen met de Kairos varen we de haven uit, uitgezwaaid door Mieke en Theo.

Dag La Gomera

Kairos - Carla en Henk

Onderweg hebben we regelmatig, via de marifoon, contact met Carla en Henk. Zij gaan naar Mindelo op het eiland Sao Vincente waar zij na een paar dagen door zullen varen naar Sint Maarten.
De eerste uren is er weinig wind, eigenlijk wel lekker, nu kunnen we wennen aan de deining en de bewegingen van de Bluenose.
We zijn aan het genieten, ook van de vele dolfijnen die zich veelvuldig laten zien.
Na een halve dag komt de wind opzetten en is zo tussen de 10 en 15 knopen en zal bijna de hele overtocht uit het NO of NNO waaien. Wat voor ons betekent dat we voor de wind varen en er bij tijd en wijle veel geklapper van de zeilen en gebonk van de giek is.
Kairos kiest ervoor om dan maar meer mijlen te maken en af te kruizen richting Mindelo. Helemaal zonder gebonk gaat ze niet lukken, op een ochtend hebben we marifoon contact en horen we dat ze teveel voor de wind moesten en last hadden van klapperende zeilen en gebonk van de giek.

De eerste nacht lopen we 2 aan 2 wacht, dit om Fred en Greet te laten wennen. Het gaat goed en ze vinden het leuk dus de volgende nachten heb je 3 uur wacht en ben je 9 uur vrij. Wat een luxe!
Wat doe je dan de hele tijd vragen mensen zich af. Een tipje van de sluier: eten, slapen, haken, lezen, weer eten, tussendoor nog wat slapen enz enz

Voordat iedereen ’s morgens een beetje bij zijn positieven is zo rond de klok van 11.00 uur is er al bijna een halve dag voorbij. Bij een kop koffie even de afgelopen nacht doornemen en dan: wat eten we vandaag?
Wij eten ’s middags warm en dan ’s avonds, voor degene die trek heeft, nog een broodje. Dan hebben we om 17.00 uur, als het rustig weer is, een happy hour met 1 drankje met wat lekkere hapjes erbij.

Natuurlijk moet er ook gevist worden, met resultaat ja ja. Op de één na laatste dag is het raak, de lijn ging er als een speer vandoor. Al gauw bleek dat er niets aan de haak zat, tenminste dat dachten wij.
Bij het binnenhalen van de lijn sprong er een Marlin (soort zwaardvis) uit het water en hapte naar ons aas en ja beet! De vis kwam als een gek naar de boot om er vervolgens weer als een speer vandoor te gaan met de haak in zijn bek waarop Henk de lijn heeft doorgesneden. Wat een ervaring.
Paar uur later was de vangst van een beter formaat, een wahoo aan de haak geslagen.

Was lekker!!

Fred had nog wel wat moeite om de vis binnen te krijgen, maar éénmaal aan boord wat verdoving door wat alcohol in zijn kieuwen te gieten en toen het mes er in. Fred toonde zich moedig omdat mes erin te zetten en dan krijg je een bende aan boord, dat wil je niet weten. Henk heeft heel wat emmers zout water nodig gehad om de boot een beetje schoon te houden. Maar goed, daarna heb je wel wat lekkers te eten. Lekker was deze vis zeker.
Moet wel eerlijk zijn, dit was niet de eerste vis die aan boord dood is gegaan. Bij een ochtend inspectie van Henk en Greet vonden wij een inktvisje aan dek, ze hebben deze vervolgens in een bakje gelegd en trost aan Fred en mij laten zien met de woorden; dit moeten jullie nog maar zien te verbeterenJ. Dat is gelukt, hahahaha.

'gevonden' inktvis

12.40 uur: Land in zicht! Fred is de eerste die de contouren van Sal waarneemt.

Deze hele oversteek was iedereen een belevenis, zeker voor Fred en Greet: dolfijnen, vliegende vissen, inktvisje op dek, marlin, wahoo, wachtlopen, oceaandeining, slapen met allerlei vreemde geluiden, zuinig zijn met water en gas, niet iedere dag onder de douche kunnen, koken onder helling, alles goed vastzetten (ging niet altijd goed).

Nu hebben we nog 1,5 week om Sal te gaan verkennen en te ontdekken of er veel veranderd is sinds 2009.
Daarover later meer.