maandag 21 juni 2021

Saint Martin (Marigot Bay)

Door problemen met de blog helaas nu pas weer mogelijk om wat te vertellen over onze avonturen van de afgelopen tijd.

Na onze perikelen om ergens binnen te mogen, na ons noodgedwongen vertrek uit Puerto Rico, hebben we een heerlijke tijd gehad op Saint Martin.

Achteraf zijn we blij dat we niet aan de Nederlandse kant toegelaten werden, daar zijn zelfs de supermarkten een aantal weken gesloten geweest tijdens de lockdown. 
Aan de Franse kant mocht je je wel een uurtje op straat begeven om naar de supermarkt te gaan, maar de rest van de tijd moest je aan boord blijven.
Dus even met de dinghy anderen opzoeken in de lagoon zat er ook niet in, het risico om een bekeuring van 500 euro te krijgen hadden wij er niet voorover.
Zwemmen rondom de boot mocht gelukkig, wat dan ook onze dagelijkse beweging is geweest.  Absoluut geen straf in dat heerlijke blauwe water met z'n roggen en schildpadden.

In Marigot Bay is het jaren niet zo druk geweest met boten nu je niet zomaar even naar een ander eiland mocht varen. 
Dat merk je ook aan het levendig marifoon verkeer, de enige mogelijkheid om medezeilers te spreken.

Rob (Bojangles) zou Rob niet zijn als hij niet wat organiseerde! Er komt een dagelijkse BINGO.
13 Nederlandse boten iedere dag om 17.00 uur over de marifoon fanatiek en met veel lol een spelletje spelen, zo leuk!
Iedere dag een nieuwe Bingo kaart over de app met daarbij een foto van de te winnen prijzen. Deze prijzen werden aangeboden door alle boten, een goede reden om eens aan boord te kijken wat je graag kwijt wilde aan een ander. 
Helemaal lol tijdens de uitvoering, ook weer over de marifoon, van een hoorspel (ook uit de koker van Rob); Mondkapje en de haai.
Mijn rol in deze was de moeder van Mondkapje, zo gelachen met z'n allen.

Het weer was over het algemeen prima, soms wat flinke buien en af toe een flinke deining.
Vanwege die deining besluiten we anker op te halen en iets verder naar binnen te gaan liggen.
Dat was leuk bedacht maar de ankerlier geeft er nu echt de brui aan. Het anker lichten moet nu met de hand gebeuren en dat is wel even een dingetje met een anker van 25 kilo anker aan 30 meter ketting
Henk bedenkt een systeem waardoor we met z'n tweetjes het anker lanngzaam omhoog krijgen en iets verder naar binnen opnieuw kunnen ankeren.
Dit is geen ideale situatie mochten we snel moeten verkassen als bv het anker gaat krabben.
Kunnen via internet bij Budget Marine een nieuwe ankerlier bestellen en doen er meteen maar nieuwe ankerketting bij, die na al die jaren ook aan vervanging toe is.

Omdat wij zelf niet naar Budget Marine mogen aan de Nederlandse kant, komen zij de spullen afleveren bij de dinghy dock aan de Franse kant en kan Henk alles oppikken.
Als hij éénmaal terug is blijkt het nog een behoorlijke klus om alles aan boord te krijgen, 50 meter ankerketting til je niet zomaar even op.
Henk heeft er nog een behoorlijke klus aan om alles passend te krijgen.


 Als de ankerlier keurig op zijn plek zit moeten we alleen de ankerketting nog een keer wisselen, dit doen we een paar dagen later als het rustig weer is om een stukje te varen en oud voor nieuw vervangen kan worden.

Toch wel een fijn gevoel als alles weer piekfijn in orde is en je alleen op een knop hoeft te drukken om het anker op te halen.
We worden ten slotte ook een dagje ouder!!

Nu we niet veel van boord mogen is het tijd om de lieren eens flink onderhanden de nemen. Ze gaan helemaal uit elkaar, worden schoongemaakt en helemaal ingevet gaan ze weer in elkaar. Henk is er een paar dagen zoet mee maar daarna draaien ze allemaal weer als een tierelier.




Er komt wat versoepeling op het eiland, de grens tussen Nederlandse en Franse kant is open, daar maken wij meteen gebruik van om Baudine en Rob op te zoeken,.

Baudine had ik wel al gezien als we op hetzelfde tijdstip naar de supermarkt gingen, maar Rob nog niet.
Een gezellig weerzien en wat hebben we veel bij te kletsen nadat we elkaar zolang niet gezien hebben.

Ons enige vervoer naar de kant is onze dinghy, die is op zich prima, alleen zouden we wel een motortje willen met meer pk's. Niet dat onze 8pk slecht is, maar is net te licht voor ons tweetjes als er ook nog boodschappen mee moeten, dan heeft deze het zwaar te verduren.
Via de marifoon horen we een oproep dat iemand op zoek is naar een ander motortje! Zou mooi zijn als wij de onze aan hen kunnen verkopen. Gaan meteen bij hen langs en dan blijkt dat ze ook op zoek zijn naar een andere dinghy.
Wij bieden onze dinghy met motortje aan, kunnen wij ook een iets grotere dinghy aanschaffen. De volgende dag hebben we een deal en kan Henk zich oriënteren voor een andere dinghy.
Uiteindelijk besluiten we weer een Highfield Ultra Light te kopen alleen nu een 290 mtr ipv 260 en er komt een 15pk ipv 8pk achter te hangen.
Alles blijkt op voorraad en kunnen de volgende dag ons nieuwe speeltje al gaan ophalen.
Eénmaal terug aan boord bel ik mijn moeder en dan wacht ons een grote verrassing; we krijgen dinghy en motor van haar!
Zijn wel even overdonderd door dit cadeau, maar zijn er super blij mee!

De eerste motoruren moeten we ons nog inhouden, maar een aantal dagen later scheuren we met z'n tweetjes over het water, wauw wat is dit gaaf!!

Een grotere dinghy betekent ook een nieuwe hoes maken, dat is nou wel jammer. Bij het maken van de vorige heb ik altijd gezegd; dit is ééns maar NOOIT weer.
Toch gaan we naar de zeilmaker voor stof en alle andere benodigdheden en we bedenken alvast een plek voor de naam van onze sponsor.

Het orkaanseizoen komt eraan, we moeten gaan bedenken waar we naar toe willen om veilig te liggen. Iedereen heeft nog op zijn netvlies wat orkaan Irma voor verwoesting heeft achter gelaten op dit eiland. Nog steeds zie je over het hele eiland dat nog niet alles is hersteld.

Gaan we naar Aruba, Bonaire of Curaçao? Veel boten vanuit hier gaan naar Grenada, wat niet onze voorkeur heeft, net als Suriname. Houden deze twee landen wel in gedachten mocht één van de ABC-eilanden niet lukken.

Curaçao viel al gauw af omdat je daar 14 dagen quarantaine door moet brengen in een hotel a € 2000 per persoon, plus de kosten verplichte stalling boot in de marina. Dat zou een duur grapje worden.

Aruba ook 14 dagen quarantaine, daarna boot op de kant en verplicht naar huis vliegen.
Later bleek dat je na de quarantaine periode ook in de marina mocht verblijven maar dan moesten we nog een extra verzekering afsluiten a € 15 per persoon per dag. Als je dan 2 tot 3 maanden wilt blijven, tikt dat ook lekker aan.

Bonaire weliswaar 14 dagen quarantaine in de marina maar daarna mag je gewoon vrij over het eiland bewegen.

Wij besluiten voor Bonaire te gaan en beginnen de procedure om bij de autoriteiten toestemming te verkrijgen.
Na een aantal mailtjes over en weer, het invullen van oa een gezondheidsverklaring en een plek in de marina te reserveren krijgen wij uiteindelijk toestemming om te komen.

Inmiddels zijn er al veel boten vertrokken naar een veilige plek, Bojangles is inmiddels ook al vertrokken naar Amerika waar hun nieuwe boot klaarligt om in gebruik genomen te worden als wij op 17 juni het anker ophalen voor een tocht van 450 mijl naar Bonaire.

Tot later!!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Welkom