Nog een paar dagen dan gaan we Suriname verlaten. We hebben hier een prachtige tijd gehad maar Tobago en Trinidad wachten.
Huurauto is ingeleverd, kan nu niet meer tegen Henk roepen: drempel of gat in de weg of kijk uit die auto (ze rijden hier links).
Ook even geen muggen meer (de flessen anti-muggen spul waren niet aan te slepen), geen mieren en of grote wespen meer.
Niet meer gewekt worden door het gebrul van de brul apen of door Grietje Bies (kleine vogeltjes die als je goed luistert Grietje Bie zeggen).
Nog even getwijfeld of we een kooitje met vogeltje zullen kopen. Waarom? In Suriname lopen heel veel mannen op straat met kooi of ze nemen ze mee op de fiets, brommer of zelfs in een kruiwagen, hun huisdier gaat overal mee naar toe.
Op zondagmorgen, op het Onafhankelijkheidsplein, worden er met die kleine vogeltjes wedstrijden gehouden om te bepalen welk vogeltje het mooist, langst en op zijn hardst zingt.
Inmiddels ben ik wel Peet Tante van een Petekind (lees Petevogeltje); Rob en Baudien hebben er inmiddels een derde bemanningslid bij, het vogeltje heet Grietje Bie. Of zij hiermee ook aan wedstrijden mee gaan doen weet ik niet!
Maar ook afscheid van zeer vriendelijke mensen die altijd gedag zeggen en je gewoon je gang laten gaan in winkels zonder je meteen op je nek te zitten omdat ze wat willen verkopen.
Waar we wel naar uitkijken is het heldere water in de Carieb, lekker zo van de boot het water in om te zwemmen, te snorkelen of te duiken. De Suriname rivier is niet prettig om te zwemmen, het stroomt er erg hard en het water is bruin door het vele zand wat met de stroming heen en weer gevoerd wordt.
Suriname is eigenlijk een heel rijk land, zon en regen wisselen zich af waardoor groente en fruit volop groeit. Ook het vele goud wat nog in de grond zit maakt het een rijk land. Toch is hier nog veel armoede wat mede veroorzaakt wordt door de politieke situatie maar ook omdat veel mensen gewoon wat lui zijn.
Suriname stond bij mij al lang bovenaan mijn verlanglijstje alhoewel ik vooraf geen idee had wat dit land allemaal te bieden had.
Het is zeer zeker de moeite waard geweest om hier 6 weken te vertoeven. Wij hebben maar een klein stukje van het land ontdekt. Er is nog veel meer te ontdekken, te zien en met nog meer mensen te praten over hun land, hun geschiedenis, over hoe trots ze op hun land zijn, maar helaas wij moeten verder.
Suriname bedankt voor de prachtige tijd die wij hier hebben mogen meemaken.
woensdag 25 januari 2017
Brownsberg
We wagen ons aan een wandeling op Brownsberg, je schijnt er prachtig te kunnen wandelen. Achteraf kunnen wij dit alleen maar beamen.
Het is een uitdaging om in Brownsberg te komen. De eerste uitdaging is een stuk weg waar diepe gaten en kuilen in zitten, na wat slalommen gaat de weg daarna over in een fantastische snelweg.
Dan de tweede uitdaging van 13 km om boven op Brownsberg te komen. Een smalle zandweg ook vol met gaten, maar het lukt Rob om ons heelhuids boven te krijgen. Onderweg zien we al wat wild; een arend en een aardvarkentje.
Eénmaal boven op de berg heb je een prachtig uitzicht op het Brokopondo meer.
De paden op de lanen af, samen met Rob, Baudien en Nel (moeder van Rob) op weg naar
Irene(water)val.
We kunnen ook kiezen voor Leoval alleen dat is 'maar' 40 minuten wandelen en Ireneval is 70 minuten, dat kunnen we toch wel! Of niet!
Aan het begin van de wandeling nemen we een stok mee en dat blijkt geen overbodige luxe. We klimmen, dalen, klauteren en hebben vals plat over een niet geplaveid wandelpad door een prachtig oerwoud.
Komen onderweg nog apen tegen (hiermee bedoel ik niet Henk en Rob).
Wij doen over de wandeling geen 70 minuten maar zijn 150 minuten onderweg maar dan zie je wel een prachtige waterval.
Nel kijkt moe maar voldaan en denkt bij zichzelf; zit op de helft nu nog terug.
Rob en Baudien gaan afkoelen onder de koude harde straal van de waterval voordat we vol goede moed de terugweg aanvangen.
Af en toe steken we elkaar een handje toe om obstakels te nemen en na 2 uur zijn we weer terug bij het beginpunt. De dames smokkel een klein stukje. Henk heeft inmiddels de auto gehaald en brengt ons naar het welverdiende biertje. Nel; je hebt het top gedaan, velen doen jou dit niet na.
Rob neemt weer alle hindernissen (kuilen en gaten) om ons vervolgens weer in Domburg af te leveren.
Hebben met z'n 5-en een fantastische en gezellige dag achter de rug.
Het is een uitdaging om in Brownsberg te komen. De eerste uitdaging is een stuk weg waar diepe gaten en kuilen in zitten, na wat slalommen gaat de weg daarna over in een fantastische snelweg.
Dan de tweede uitdaging van 13 km om boven op Brownsberg te komen. Een smalle zandweg ook vol met gaten, maar het lukt Rob om ons heelhuids boven te krijgen. Onderweg zien we al wat wild; een arend en een aardvarkentje.
Eénmaal boven op de berg heb je een prachtig uitzicht op het Brokopondo meer.
De paden op de lanen af, samen met Rob, Baudien en Nel (moeder van Rob) op weg naar
Irene(water)val.
We kunnen ook kiezen voor Leoval alleen dat is 'maar' 40 minuten wandelen en Ireneval is 70 minuten, dat kunnen we toch wel! Of niet!
Aan het begin van de wandeling nemen we een stok mee en dat blijkt geen overbodige luxe. We klimmen, dalen, klauteren en hebben vals plat over een niet geplaveid wandelpad door een prachtig oerwoud.
Komen onderweg nog apen tegen (hiermee bedoel ik niet Henk en Rob).
Wij doen over de wandeling geen 70 minuten maar zijn 150 minuten onderweg maar dan zie je wel een prachtige waterval.
Nel kijkt moe maar voldaan en denkt bij zichzelf; zit op de helft nu nog terug.
Af en toe steken we elkaar een handje toe om obstakels te nemen en na 2 uur zijn we weer terug bij het beginpunt. De dames smokkel een klein stukje. Henk heeft inmiddels de auto gehaald en brengt ons naar het welverdiende biertje. Nel; je hebt het top gedaan, velen doen jou dit niet na.
Rob neemt weer alle hindernissen (kuilen en gaten) om ons vervolgens weer in Domburg af te leveren.
Hebben met z'n 5-en een fantastische en gezellige dag achter de rug.
maandag 16 januari 2017
Avonturen in Suriname
Samen met Pieter en Anja hebben we 3 weken avontuur achter
de rug in Suriname.
Zij zijn helaas weer thuis; in Suriname zo rond de 35 graden en dan in Nederland sneeuw brrrrrrrrr.
Zij zijn helaas weer thuis; in Suriname zo rond de 35 graden en dan in Nederland sneeuw brrrrrrrrr.
Op eerste Kerstdag
hebben we hen opgehaald bij Eco Resort in Paramaribo, een geweldig weerzien na
8 maanden. We hebben elkaar veel te vertellen. Eerst nog een bakkie en dan
richting Domburg.
Henk moet 2 keer heen en weer om ons en de bagage aan boord
te krijgen, maar dan eerst een glaasje champagne om het weerzien te vieren.
Daarna is het tijd voor het uitpakken van de tassen en krijgen wij allerlei
cadeautjes van hen maar ook van familie en vrienden die het nodige aan hen
hebben meegegeven. Super leuk en onwijs lief van iedereen. Nogmaals bedankt!
Zij moeten duidelijk even wennen aan het Surinaamse klimaat,
de luchtvochtigheid is hier groot, soms lijk je zelf wel op een waterval. Ook
is er het 4 uur tijdverschil met NL, wij leven hier 4 uur vroeger. Om 5 uur
gaan we borrelen bij River Breeze en kennismaken met de andere ‘wereld’-zeilers.
Tweede Kerstdag doen we nog lekker rustig aan, we moeten nog wat voorbereiden voor de BBQ vanavond met alle NL boten. We smullen van al het lekkers dat iedereen heeft klaargemaakt. Het is wel raar dat je Kerst viert in korte broek, voor je gevoel klopt dat niet helemaal.
Tweede Kerstdag doen we nog lekker rustig aan, we moeten nog wat voorbereiden voor de BBQ vanavond met alle NL boten. We smullen van al het lekkers dat iedereen heeft klaargemaakt. Het is wel raar dat je Kerst viert in korte broek, voor je gevoel klopt dat niet helemaal.
De dag na Kerst gaan we Domburg verkennen, winkels zijn hier
bijna niet (behalve grote Chinese supermarkten). Maar wel hele leuke
landweggetjes waar links en rechts mooie, minder mooie huizen staan en soms zie
je een krot waar nog mensen wonen.
Morgen hebben we feest; Pieter is jarig!
Hiep hiep hoera Pieter is jarig, kaarsjes, slingers,
cadeautjes. Niet veel later is de feestvreugde weg. Pieter en Anja krijgen
bericht dat hun eigen boot water maakt in de haven van Andijk. Iedereen thuis
is in rep en roer en helpt daar waar nodig om de spullen uit de boot te halen
en waar kan te laten drogen. Dan is het toch vervelend dat je nou net met
vakantie bent. Aan het eind van de dag komt het bericht binnen dat de boot
inmiddels weer drijft en de volgende dag naar de werf gebracht gaat worden. De
middag brengen we door in Paramaribo, het blijft een belevenis om hier te zijn.
Op 31 december schijnt het hier groot feest te zijn en komt heel Suriname
overdag hier naar toe om het oude jaar uit te luiden met héél véél geknal. Dat
willen wij natuurlijk niet missen. De bootjes die ons op 31 december van
Domburg naar Paramaribo zullen brengen en weer terug zijn al gereserveerd. De
enige manier voor ons om daar te komen is via het water omdat je anders alleen
maar in de file staat.
De feestvreugde was er vandaag niet echt, dat gaan we morgen inhalen. Morgen is ook tijd voor actie. We gaan met z’n 6-en fietsen naar Peperpot. Peperpot is één van de oudste plantages van Suriname. Aanvankelijk werd hier tabak verbouwd later stapte ze over op koffie en cacao. De fietsen hebben we gehuurd bij Zus & Zo, we laten ons met een bootje naar de overkant van de Suriname rivier brengen. Het is nogal wat om 6 fietsen aan boord van zo’n smal bootje te krijgen en dan wij zelf er nog bij, maar het lukt. Rob neemt de routebeschrijving ter hand en dan gaan.
De feestvreugde was er vandaag niet echt, dat gaan we morgen inhalen. Morgen is ook tijd voor actie. We gaan met z’n 6-en fietsen naar Peperpot. Peperpot is één van de oudste plantages van Suriname. Aanvankelijk werd hier tabak verbouwd later stapte ze over op koffie en cacao. De fietsen hebben we gehuurd bij Zus & Zo, we laten ons met een bootje naar de overkant van de Suriname rivier brengen. Het is nogal wat om 6 fietsen aan boord van zo’n smal bootje te krijgen en dan wij zelf er nog bij, maar het lukt. Rob neemt de routebeschrijving ter hand en dan gaan.
Het is indrukwekkend, vooral als je erbij bedenkt wat er
zich met de slaven allemaal heeft afgespeeld. Nadat in 1998 de laatste partij
koffie van het land werd gebracht brak een periode van verval aan. Een
Nederlander heeft uiteindelijk gezorgd dat de directiewoning weer helemaal in
oude stijl is teruggebracht en ook het huis van de manager van de plantage is
hersteld. Om het natuurgebied in de kunnen moeten we aan de andere kant van de
plantage zijn, deze vinden we na wat gezoek. Inmiddels zijn we wel een beetje
nat, het is hier de ‘kleine regentijd’ en dat merken we gedurende de hele dag.
Het natuurgebied rondom de plantage is inderdaad de moeite waard, de expositie
in het hoofdgebouw, met foto’s en andere gebruiksvoorwerpen, geven je een beeld
van de situatie in de slaventijd. Het is voor ons onvoorstelbaar wat er zich
allemaal op de plantages heeft afgespeeld.
Door en door nat komen we uiteindelijk weer bij het bootje dat ons weer in Paramaribo afzet. Ter afsluiting van deze leuke en leerzame dag trakteert Pieter ons op een etentje.
Door en door nat komen we uiteindelijk weer bij het bootje dat ons weer in Paramaribo afzet. Ter afsluiting van deze leuke en leerzame dag trakteert Pieter ons op een etentje.
Wat hebben we zoal nog meer gedaan:
1)
Zijn 3 dagen naar het eiland en gelijknamige
resort Anaula geweest, dit ligt in de Boven Suriname rivier. Eerst 3 uur in een
bus, dan vanuit Atjonie nog ruim 1 uur varen in een korjaal. Hebben daar
gezwommen in een stroomversnelling. Verder zijn we vanuit Anaula met een gids
naar Nieuw Aurora geweest, dit is een redelijk authentiek dorp waar veel gedaan
wordt aan ontwikkeling, gezondheidszorg en scholing van de bewoners.
Gaan ook nog in een korjaal een avond op kaaimannentocht, we genieten en zien inderdaad kaaimannen. We hebben een paar uurtjes tijd voor ons zelf, voordat de boswandeling begint. Gebruiken deze tijd om lekker te luieren in een hangmat.
Tijdens de boswandeling in het stukje tropisch regenwoud krijgen we van de gids uitleg over diverse bomen en de bewoners (oa spinnen, mieren, slangen, apen).
Onze laatste avond op Anaula worden we getrakteerd op muziek en dans van een groep uit Nieuw Aurora. Dan wordt ook weer pijnlijk duidelijk dat onze heupen echt niet zo soepel zijn als die van de Surinamers!
Gaan ook nog in een korjaal een avond op kaaimannentocht, we genieten en zien inderdaad kaaimannen. We hebben een paar uurtjes tijd voor ons zelf, voordat de boswandeling begint. Gebruiken deze tijd om lekker te luieren in een hangmat.
Tijdens de boswandeling in het stukje tropisch regenwoud krijgen we van de gids uitleg over diverse bomen en de bewoners (oa spinnen, mieren, slangen, apen).
Onze laatste avond op Anaula worden we getrakteerd op muziek en dans van een groep uit Nieuw Aurora. Dan wordt ook weer pijnlijk duidelijk dat onze heupen echt niet zo soepel zijn als die van de Surinamers!
2)
We hebben nog een bezoek gebracht aan Plantage
Laarwijk. Laarwijk ligt aan de overkant van Domburg, met een taxibootje laat je
je naar de overkant brengen en dan kun je een prachtige wandeling maken over de
deels nog bewoonde plantage.
3)
Samen met de Bojangles, Tsuru en de Schorpioen
hebben we een stuk van de Commewijne rivier en de Cottica rivier verkend. Op de
Commewijne rivier ligt de geheel gerestaureerde plantage Frederiksdorp
(inmiddels kun je in dit dorp een vakantie doorbrengen). Op Frederiksdorp werd
vanaf 1747 koffie verbouwd over een gebied van 92 hectare waar in de bloeiperiode
dagelijks ongeveer 200 slaven aan het werk waren. Later is men hier van koffie
overgestapt op cacao. De gebouwen zijn opgeknapt met geld van het Prins Bernard
Cultuurfonds.
Op de Cotticarivier hebben we een bezoek gebracht aan Wanhatti en de plantages Bakkie en Alliance.
Nadat we het anker hebben laten vallen in een zij-kreek van de Cottica rivier zijn Anja en ik nog even in het rubberbootje gestapt, flesje wijn mee, een stukje de kreek opgevaren op zoek naar apen. We hebben ze gevonden, wat een gaaf gezicht. Motor uitgedaan en genieten. De volgende dag bleek dat we bij onze tocht een passagier aan boord hadden gekregen. Op het buitenboordmotortje zat een spin van ongeveer 10 cm, we hebben hem Willem gedoopt. Willem was een gegeven moment van boord, dachten we! Later op de dag kroop Willem weer op de buitenboordmotor, hebben hem gevangen en door iedereen laten bewonderen en daarna weer vrijgelaten.
Op de Cotticarivier hebben we een bezoek gebracht aan Wanhatti en de plantages Bakkie en Alliance.
Nadat we het anker hebben laten vallen in een zij-kreek van de Cottica rivier zijn Anja en ik nog even in het rubberbootje gestapt, flesje wijn mee, een stukje de kreek opgevaren op zoek naar apen. We hebben ze gevonden, wat een gaaf gezicht. Motor uitgedaan en genieten. De volgende dag bleek dat we bij onze tocht een passagier aan boord hadden gekregen. Op het buitenboordmotortje zat een spin van ongeveer 10 cm, we hebben hem Willem gedoopt. Willem was een gegeven moment van boord, dachten we! Later op de dag kroop Willem weer op de buitenboordmotor, hebben hem gevangen en door iedereen laten bewonderen en daarna weer vrijgelaten.
Willem |
4)
Een absoluut hoogtepunt was toch wel
oudejaarsdag; bommetjesdag in Paramaribo. Wat een mensen op de been en wat een
lawaai. Suriname gaat op 31 december overdag massaal de straat op voor de
befaamde pagara-estafette: het oorverdovende spektakel van talloze
duizendklappers die de straten in een mum van tijd rood kleuren.
5)
Op 1 januari doen we mee met de Nieuwjaarsduik
(compleet met Unox muts), nee niet in Scheveningen met water van rond het
vriespunt maar in het lekkere warme water van de Suriname rivier. Na afloop was er erwtensoep en hutspot,
gewoon een lekker beetje Hollands.
6)
Rob van de Bojangles heeft een Playbackshow
georganiseerd op 1 januari. Gelachen dat we hebben, wat een super optredens
allemaal. Onze voorbereiding was goed, de uitvoering wat minder, maar lol
hebben we gehad tijdens onze playback van Happy New Year van Abba.
7)
Onder leiding van coach Tineke heeft het NL
legioen nog gevoetbald tegen Domburg 1. Na een verhitte strijd van de dames en
heren, geef het iedereen te doen met een temperatuur van rond de 30 graden, is
de wedstrijd helaas verloren met 5 – 1.
Wij gaan nog 2 weken genieten van Suriname voordat we
richting Trinidad vertrekken.
A.s. vrijdag gaan we naar Brownsberg, daarover
later meer.
Abonneren op:
Posts (Atom)