Van Cape May via Atlantic City en Sandy Hook naar Port Washington

We gaan wel even naar de kant maar niet om veel te gaan zien. Bij ons vorige bezoek hebben we Cape May al volop bekeken.

Na 3 dagen is het weer zodanig dat we verder kunnen, onze volgende stop is Atlantic City. Als je de boekjes mag geloven bruist het daar, we gaan het zien en beleven!!

Alhoewel we bij vertrek nog wel even twijfelen vanwege de mist die er hangt. We kunnen het ons veroorloven om even te wachten en kijken of het optrekt, wat het na 2 uurtjes doet en we alsnog anker op gaan voor een tocht van 36 mijl.
Eénmaal buiten blijkt het met de mist erg mee te vallen en zijn we blij vertrokken te zijn. Mist weg ook wind weg, een dagje motorzeilen, waar we dan weer minder blij van worden!!
Maar goed het is niet anders.

Van verre zien we de hoge hoteltorens bij Atlantic City, waarvan er een aantal in de mist staan. Denk je lekker een hotelkamer te hebben geboekt met zee-zicht op de 80^ste verdieping, kun je niets zien vanwege de mist, balen!!

Eénmaal dichterbij zien we een pier waarop kermisattracties staan en verder vooral veel hotels, het Scheveningen van Atlantic City.

Het is maar goed dat we bij het binnenvaren stroom mee hebben, vliegen tussen de pieren door naar binnen.
Het is inmiddels 16.15 uur als we geen moeite hoeven te doen om een goede ankerplek te vinden, er ligt nog maar 1 andere boot. 

We liggen vlak voor het Kustwacht station.

De weersverwachting voor de volgende dag/avond/nacht is niet om erg vrolijk van te worden. De voorspellingen geven regen en wind, heel veel wind in de avond en nacht. De weermannen en/of vrouwen zitten er dit keer niet helemaal naast, alleen voor wat betreft de windkracht. Zij gaven maximaal 35 knopen wind maar als ik uiteindelijk besluit om ca 02.30 uur mijn bed op te zoeken hebben we windstoten van 50 knopen achter de kiezen. Het is nu weliswaar afgenomen, maar Henk besluit om nog een uurtje af te wachten of de wind echt zo blijft, daarna komt hij om 03.30 uur naar bed om nog een paar uurtjes slaap te pakken.

De volgende ochtend is de wind helemaal weg en kunnen we het bruisende leven van Atlantic City bekijken.

Dat valt tegen, wat een vergane glorie die kuststrook. Vervallen hotels, casino’s, winkeltjes en alles veel en veel te duur.
Ook in sommige wijken waar het huisvuil hoog opgestapeld ligt op straat en in tuinen en dan loop je ineens een wijk in waar hele dure appartementen zijn gebouwd en alle tuintjes er keurig bij liggen. Het contrast kan hier niet groter.
Een plek om nog een keer terug te komen en/of een aanrader; NEE, NIET WAT ONS BETREFT.

De pier/wandelpromonade:

Voor de pier/wandelpromonade:

Houden het dan ook snel voor gezien en besluiten die middag om het anker op te halen voor onze tocht naar Sandy Hook, 77 mijl voor de boeg. Om 16.30 uur hebben we nog een beetje stroom mee naar buiten, we moeten gemiddeld zo’n 5 knopen per uur lopen om de volgende dag zo tussen 10.00 en 11.00 uur aan te komen. Zou mooi zijn als we dat redden, dan loopt de stroom mee naar binnen bij Sandy Hook. Op sommige plekken stroomt het zo hard dat het gewoon niet prettig is om tegen de stroom in te moeten varen.

Alleen zeilend gaat het niet lukken, helaas moet zo af en toe de motor bij. Verder hebben we een prima tocht, wel is het altijd weer even wennen om een nacht door te zeilen. Omdat het koud is en we maar 1 nacht voor de boeg hebben besluiten we elkaar om de 2 uur af te wisselen ipv de gebruikelijke 3 uur.
Veel last van vissersboten hebben we gelukkig niet, één die ik min of meer op ramkoers had liggen geeft bijtijds aan ons gezien te hebben door een andere koers te gaan varen. Op zo’n moment zijn vissers leuk (we hebben het ook wel anders meegemaakt).

Het lukt ons om op de geplande tijd aan te komen en uiteindelijk ligt het anker om 10.30 uur vlak voor het Kustwacht station  te doen waarvoor het bestemd is, de boot op z’n plek houden. Het lijkt wel of we ze uitzoeken, bij Cape May lagen we vlakbij de Kustwacht maar ook bij Atlantic City en nu hier weer!

Zitten lekker aan een kop koffie als we een oproep via de marifoon hebben van de Kustwacht, ze willen een aantal gegevens; onze huidige positie, paspoortnummers, bootregistratie nummer en nog veel meer.
Alles oké, dachten wij! Niet veel later scheurt er een boot bij het station van de Kustwacht vandaan en komt naast ons liggen.
Of ze nog even de paspoorten mogen inzien, met onze paspoorten varen ze weg om even later terug te komen voor de bootpapieren en varen weer weg. Via de marifoon vragen ze nog naar ons telefoonnummer en dan niet veel later komen ze weer langszij en krijgen we alles terug met daarbij een door hen ingevuld ‘blauw’-formulier dat ze ons gecontroleerd hebben en wensen ze ons een heel prettig verblijf.
Mochten we nou nog een keer aangehouden worden door de Kustwacht dan is het laten zien van dit formulier voldoende om ons zonder controle door te laten gaan.

Sandy Hook heeft mooie stranden met aan de overkant New York. Met een mooi weekend is het voor veel New Yorkers (met eigen speedboot of per ferry) een uitgelezen plek om een dag aan het strand door te brengen of voor een verblijf in hun buitenhuis(je).

Gezellig, de Bojangles is ook onderweg naar Sandy Hook, zij lopen uiteindelijk in de middag binnen en droppen vlakbij ons het anker. Zwaaien even naar elkaar, morgen spreken we elkaar uitgebreid.

Rob is een paar dagen geleden jarig geweest, dat moet nog gevierd. We gaan koffie drinken aan boord van de Bojangles maar niet voordat ik de moorkoppen klaar heb die ik vanmorgen vroeg voor de jarige heb gemaakt. Heerlijk smullen!!

Willen nog wel even wat gaan rondwandelen op Sandy Hook, springen in de dinghy en dan maar kijken waar we aan land kunnen.
Rob denkt vlakbij de Kustwacht aan land te kunnen, hij heeft zijn ene voet nog niet op het droge of er is al iemand die aangeeft dat het daar verboden is. Heel vriendelijk geeft deze persoon aan waar we wel aan land mogen.

Eénmaal daar aan land zien we het strand bezaaid met ja wat zijn het? Een soort krabben? Een ouder met een kind op de rug?

Niet veel later krijgen wij uitleg, het blijken Horse Shoe Crabs (Hoefijzer krabben) en dan niet een ouder met een kind op de rug, nee het is paringstijd. Oh nu is de houding ons duidelijk!!

Na een uurtje houden we onze wandeling voor gezien, we moeten terug aan boord, de voor Ajax zo belangrijke wedstrijd tegen Tottenham Hotspurs staat te beginnen, die jammer genoeg op het laatste moment de mist ingaat voor de Amsterdamse Club. Rob en Baudine zijn er wel een beetje ziek van.

Wij blijven nog een extra dagje, de wind te ongunstig voor ons om naar Port Washington te vertrekken, morgen kunnen we wel vertrekken.
Bojangles kiest er wel voor om vandaag naar 79th Street Boat Bassin te gaan, wauw wat zal dat een ervaring worden voor Nel.

Ik ga weer zeuren; wind wel gunstig alleen hebben we nu mist, getverderrie! Ondanks het slechte zicht vertrekken we toch maar. Gelukkig hebben wij AIS en heel veel boten met ons. De boten die we tegenkomen zien we alleen maar op het scherm en de grote boten maken ook regelmatig gebruik van een misthoorn om te laten weten dat ze er zijn!
Het zicht blijft tot vlakbij Manhattan slecht maar dan is er plotsklaps zicht en zien we in de verte al de Statue of Liberty (Vrijheidsbeeld). Wauw!! We zijn weer terug bij The Big City New York!!

Het is druk op de East River, de ferry’s vliegen ons links en rechts voorbij, vele helicopters die boven ons hoofd langs scheren. Het leeft, het bruist hier.

Eénmaal bij Port Washington is het werken geblazen. Was naar de wasserette, achterhut leegruimen, voorhut opruimen en leegruimen zodat Anja en Pieter ruimte krijgen om straks hun spullen op te bergen.
Resultaat is menig gevulde vuilniszak met allemaal overbodige af te voeren spullen en ineens hebben we zomaar ruimte over!
De boot is weer spik en span, laat ze maar komen! 

Dan is het in één keer zover, we staan op John F. Kennedy Airport en na lang wachten blijken ze het vliegtuig niet gemist, een heerlijk weerzien.
Eénmaal aan boord eerst een welkomstborrel en dan komen er de nodige verrassingen uit de bagage.
Mijn moeder heeft lekkere kaas meegegeven, drop en speciale kruiden die hier niet te koop zijn maar ook lekkere koekjes voor Henk. Heerlijk!
Van Pieter en Anja zijn er stroopwafels, leesvoer en een heerlijk luchtje.

Na een prima nacht voor allemaal is het tijd om de voorraad aan te vullen. Eind van de middag varen we alvast 5 mijl naar een baai verderop om daar te ankeren.

Vanaf deze ankerplek is er al zicht op New York en kunnen we genieten van een prachtige zonsondergang.

We moeten rekening houden met de stroom op de East River (deze willen we graag mee hebben), vandaar dat we morgen al om 08.00 uur moeten gaan. Hebben dan 25 mijl te gaan voordat we ons anker kunnen droppen achter het Vrijheidsbeeld bij Ellis Island.

Tot later!!

Verder Noordwaarts

De Lacrosse wedstrijd begint om 16.00 uur, omdat er regen op komst is gaan we bijtijds richting stadion, hopelijk hebben we een overdekte plek.

Eénmaal bij het stadion blijkt de wedstrijd verzet naar 18.00 uur dit vanwege het onweer wat onderweg is.

Aangezien er niets in de buurt is waar we wat kunnen gaan drinken besluiten we terug te gaan naar de boot om straks een nieuwe poging te wagen.
Het is een kwartiertje lopen naar waar we de dinghy geparkeerd hebben, éénmaal daar hebben we geen droge vezel meer aan ons lijf en soppen we in onze schoenen. Waren nog geen 2 minuten bij het stadion vandaan of de hemelsluizen gingen volop open. Terug aan boord eerst maar droge kleren aan en wachten tot 18.00 uur voor een nieuwe poging.

Bij onze tweede poging blijkt de wedstrijd om 17.30 uur al begonnen, gelukkig bestaat de wedstrijd uit 4 x 15 minuten. Het is maar goed dat we ons van te voren hebben ingelezen in de spelregels, anders weet je helemaal niet wat er allemaal gebeurt op het veld. 

Boston

Navy

Het gaat allemaal zo razendsnel maar is wel heel leuk om te zien. Uiteindelijk gaat het nog spannend worden als Boston terug komt tot 14 – 13, de Navy spelers behouden de laatste seconden controle en winnen!!

Achteraf had Baudine de kaartjes niet hoeven te regelen, nergens zijn ze gecontroleerd en was het makkelijk om een plekje in te nemen onder een afdak gezien de weinige mensen die de wedstrijd aan het volgen waren. 

Al met al was het een onwijs leuk attractief spel en hebben we genoten.

Vandaag geen roeiwedstrijd met de dinghy, geen koekhappen of andere spelletjes op Koningsdag.
Wel hijsen we een nieuwe vlag, gaat de oranjewimpel uit en zijn er oranjesoesjes gebakken op de Bluenose die we samen met de Bojangles verorberen met een lekker wijntje erbij (inmiddels is het al 5 uur hahaha en anders zou Gerard van de K'dans zeggen: ach wat maken we ons druk, ergens ter wereld is het wel 5 uur).

Rob en Baudine blijven nog een paar dagen liggen in Annapolis en zullen op 30 april Rob zijn moeder (Nel) ophalen in Washington, zij komt 3 weken logeren.

Voor ons is het tijd om te vertrekken, niet dat we heel veel haast hebben, wij hoeven pas op 15 mei in New York te zijn om Anja en Pieter op te halen.
Trekken om 06.00 uur het anker omhoog en varen even langs de Bojangles waar Baudine, ondanks het onmenselijk vroege tijdstip, in de kuip staat om ons uit te zwaaien, waarna zij weer lekker het bed induikt.

Het is koud, héél koud, lange onderbroek en dikke trui en nog steeds hebben we het koud!!
Kunnen, zodra we de geul uit zijn, wel zeilend richting Chesapeake City. De voorspellingen voor deze dag zijn gunstig, de eerste uren ZuidZuidOost en later zal de wind draaien naar NoordOost om ons vervolgens het Chesapeake/Delaware kanaal door te blazen voor de laatste 7 mijl van de totale 59 mijl die we te gaan hebben.

Wellicht is er voor Piet Paulusma een baantje weggelegd in Amerika als hij in Nederland niet meer aan de bak komt.
Zó vaak zitten ze er hier naast, zo ook weer vandaag. De wind draait uiteindelijk aan het eind van de ochtend niet naar de richting die wij nodig hebben en moet uiteindelijk de motor bij om toch nog maar een beetje vooruit te gaan.
Er is nog een uurtje te varen als de wind eindelijk uit de goede hoek komt maar dan blijft het niet bij 3 tot 4 bft maar trekt deze soms in vlagen aan tot wel 6/7 bft.
Ik weet het; bij zeilers is het ook nooit goed. Maar van geen wind in één keer zo veel wind is toch een beetje teveel van het goede.

Moesten we vorig jaar nog goed zoeken naar een ankerplekje bij Chesapeake City zo anders is het nu, we zijn de enige!!

Duiken vanavond vroeg het bed in, zijn uiteindelijk al vanaf 05.30 uur in de weer.

Vorig jaar wilden we naar het plaatselijke museum waar het gaat over de aanleg van het kanaal, helaas was het toen gesloten.
We wagen een nieuwe poging en krijgen vandaag wel inzicht hoe en waarmee het kanaal is uitgegraven. Veel modder, zweet en tranen heeft het gekost.
Het Chesapeake/Delaware kanaal is nu 14 mijl (26,5 km) lang, 450 voet (148,5 mtr) breed en 35 voet (11,5 mtr) diep en loopt dwars door de staten Maryland en Delaware heen.
Bij het begin van uitgraven was het kanaal maar 66 voet (21,5 mtr) breed en 10 voet (3,3 mtr) diep, uiteindelijk werd pas in 1970, na meerdere verbredingen en uitgravingen, de huidige afmetingen bereikt.
Zo rond het jaar 1650 kwam de Nederlander Augustine Herman met het voorstel om de Delaware Rivier en Chesapeake Bay met elkaar te verbinden dmv een kanaal. Dat zou 300 mijl tijdwinst gaan opleveren oa voor de vele vrachtschepen tussen Philladelphia en Baltimore. In 1804 werd er begonnen met het uitgraven van het kanaal, hebben er ruim 2600 mensen aan gewerkt en heeft het toen ruim $2,5 miljoen dollar gekost. Al met al heeft dit kanaal tussen 1804 en 1970 ruim $30 miljoen gekost.
Het project heeft nog een aantal jaren stilgelegen vanwege geldgebrek maar uiteindelijk werd het C&D kanaal in 1829 in gebruik genomen en was de visie van A. Herman gerealiseerd.

Foto's rondom Chesepeake City:

Gelukkig is het vandaag prachtig weer als we vertrekken voor de 60 mijl naar Cape May in de staat New Jersey.
In het kanaal hebben we de stroom mee, lekker opschieten dus!! Ook als we éénmaal het kanaal hebben verlaten hebben we de stroom nog mee alleen laat de wind ons in de steek. Dat gaat niet opschieten zo, motor maar bijgezet om toch maar voor donker bij Cape May te zijn.
Om 18.30 uur besluiten we aan de ZuidOost kant bij Cape May te ankeren om hier een nachtje door te brengen en dan morgenochtend de laatste 16 mijl (nog altijd ruim 3 uur varen) af te leggen om vervolgens binnen, lekker achter de dijk, te gaan liggen.
Wat hebben we een ontvangst comité, dolfijnen rond om ons heen, geweldig!
De nacht is niet één van de geweldigste, door de stroom en deining liggen we nogal eens dwars op de golven en dan is het binnenin de boot oppassen geblazen met alles wat niet helemaal vast staat. 

Na een gebroken nacht gaan we anker op voor de laatste 16 mijl. Gelukkig is het máár 16 mijl, maar wel hele beroerde 16 mijlen. Met de wind Oost tot OostZuidOost 6 tot 7 bft is het verre van genieten. Deining van open zee, wind tegen stroom geeft extra hoge golven en dan nog scherp aan de wind varen maakt het verre van leuk.
Eénmaal binnen achter de beschutting zijn we ook dit weer snel vergeten en kunnen we weer rustig slapen.
Maar uitslapen ho maar!! Om 06.00 uur worden we wakker geblazen en klinkt het Amerikaanse Volkslied vanaf het opleidingscentrum van de Marine waar we vlakbij voor anker liggen en waar de in opleiding zijnde mariniers zich in rijen opstellen.
Welkom in Cape May!

Tot later!!