Spaanse Ría's

Eén van de redenen dat wij al begin mei zijn vertrokken zijn deze Ría's (grote baaien die diep het land in lopen). Deze willen wij niet overslaan, moet prachtig zijn om hier te varen.
De eerste Ría die wij aandoen is die van Camariñas. Als je vanaf zee aan komt varen heb je nog geen idee wat daar achter de bergen ligt.
Dan ben je uiteindelijk om de bergen heen en daar ligt dan een dorp met een jachthaven.

Camariñas

De jachthaven varen wij voorbij en laten verderop in de baai ons anker zakken. Er liggen al 3 boten met alle drie de NL driekleur.
Net als we vastliggen begint het te regenen. We laten het grootzeil voor wat het is, ruimen we straks wel op.
Wat liggen we lekker rustig achter dat anker. La Coruña was onwijs leuk, we hebben daar enorm genoten, maar rustig liggen ho maar.
Er loopt, door het voorbij varen van vissersboten en andere boten, nogal wat deining de haven in en dan lig je te kraken en te schokken aan de lijnen.
Nou is dat voor even niet erg maar die vissersboten varen bijna dag en nacht af en aan.

We blijven maar één nachtje in Camariñas, morgen naar Ría Corcubión.

Er staat buiten een lekker windje, heerlijk zeilweer. Vanaf Camariñas is het ruim 20 mijl varen. Met 3,5 uur zijn we bij de beroemde Kaap Finisterre, deze moeten we ronden om in Corcubión te komen.
Bij deze Kaap trekt de wind nog even behoorlijk aan tot 7 beaufort, met alleen de genua stuiven we naar binnen.

Kaap Finisterre

Corcubión heeft geen jachthaven maar wel een goede ankerplekken. Deze ankerplek is aan het eind van de baai waar je een mooi uitzicht hebt op de 2 dorpen; Corcubión en Cée.

Corcubión

Cée

Helaas kunnen we niet van boord, het is heel hard gaan waaien (8 beaufort). Nu met het bijbootje naar de kant met deze wind en golven is niet te doen (we hebben het even geprobeerd, echt niet te doen!). We hebben 2 keer opnieuw moeten ankeren, de boot begon toch iets begon te krabben, dan ga je ook niet met een gerust gevoel de kant op.
Uiteindelijk gaat na 4 dagen de wind wat liggen en kunnen we toch even de kant op om de benen te strekken en wat van de omgeving te zien.
Corcubión zelf viel ons een beetje tegen, grauwe huizen, veel dichtgetimmerde winkels, geen gezellige terrassen, Cée daarentegen is een veel grotere plaats met een gezellige uitstraling.

Inmiddels hebben we Corcubión achter ons gelaten en liggen al een paar dagen in Ría de Muros (Portosin).

Het moet gezegd worden dat alle verhalen kloppen over hoe mooi de Ría's zijn. Ook in deze Ría allerlei kleine dorpen rondom, her en der strandjes, mooie ankerplekken en heel veel bebossing.
Tot nu toe vinden wij deze Ría de mooiste, we krijgen echter nog Ría de Arosa, Ría de Pontevedra en Ría Vigo.

We hebben op deze Ría onze eerste nacht doorgebracht in Marina Muros, de volgende middag naar de overkant gevaren (6 mijl) naar Portosin.
Marina Muros is een vrij nieuwe haven.

Visserijhaven Marina Muros

Muros

Portosin is daarentegen al wat ouder maar wel heel gezellig en onwijs vriendelijke havenmeesters.
Onze eerste avond in Portosin werden we getrakteerd op een prachtig vuurwerk, ter ere waarvan zijn we niet achtergekomen.

Helaas zijn wij genoodzaakt om onze plannen iets bij te stellen.
Hebben we in La Coruña de kapper al geprobeerd, in Portosin moeten we noodgedwongen naar het ziekenhuis. We kunnen wel zeggen dat het bezoek aan de kapper veel leuker was.
In Marina Muros ging het bij het afstappen van de bank niet helemaal goed, enkel verzwikt.
Nu is dat wel vaker gebeurt, zou met een paar dagen wel beter gaan. Helaas niet het geval, dus toch maar naar een Medisch Centrum. Daar vandaan door naar het ziekenhuis voor foto's. Geen eigen vervoer! Dan regelen ze een ambulance.
Na de gemaakte foto's bleek een botje in rechtervoet gebroken, gips spalk en een week later terugkomen bij de orthopeed voor controle en dan loopgips voor 4 tot 6 weken.

Henk moet voorlopig alles alleen doen, wat hem prima afgaat en (we wisten het al wel) hij kookt ook heel lekker.

Zonsondergang Portosin