Rum, chocolade en nootmuskaat kennen we allemaal, maar de
Hash! Wat staat voor Hash House Harriers, met andere woorden: een wandeling
met de nodige uitdaging. We schrijven ons bij deze uitdaging in als Virgin, wat
niet meer betekent dat dit eerste keer is. De wandeling is super, door bos,
riviertjes trotseren, bergie op en bergie af en dit alles samen
met zo’n 150 actievelingen.
Moe maar voldaan terug, blijkt er nog een ritueel aan vast te
zitten voor Virgins; een soort ontgroening. Alle Virgins worden na afloop
toegesproken en dan is er bier heel veel bier. Niet om te drinken maar om ons
mee nat te spuiten. Weet niet wat erger stinkt, het shirt waar we in gelopen
hebben of het shirt wat nu door en door nat is van het bier. Moeten straks nog anderhalf uur met de bus terug, dat biershirt zal niet aangenaam gaan ruiken. Maakt
voor niemand wat uit, wij hebben in ieder geval lol gehad.
Onze eerste ankerplek op Grenada is Prickley Bay, later zullen we nog een paar dagen naar de baai van St. George gaan om vervolgens weer terug te gaan naar Prickley Bay. Voordat wij aan de gebruikelijke inklaringsprocedure kunnen beginnen moeten we eerst een bezoek brengen aan het ziekenhuis.
Henk zat tijdens de oversteek vanaf Trinidad naar Grenada een beetje weg te dommelen toen een enorme golf hem van de kuipbank donderde.
Een verwonding aan één van zijn vingers tot gevolg, noodverband aangelegd en bij daglicht maar kijken hoe groot de schade is. Deze bleek behoorlijk, uiteindelijk moesten er 6 hechtingen in.
Inmiddels zijn deze er weer uit en gaat het redelijk goed.
Henk zat tijdens de oversteek vanaf Trinidad naar Grenada een beetje weg te dommelen toen een enorme golf hem van de kuipbank donderde.
Een verwonding aan één van zijn vingers tot gevolg, noodverband aangelegd en bij daglicht maar kijken hoe groot de schade is. Deze bleek behoorlijk, uiteindelijk moesten er 6 hechtingen in.
Inmiddels zijn deze er weer uit en gaat het redelijk goed.
Éénmaal in het busje wordt je gek van het claxon geluid. Iedere voetganger is een potentiële klant, stapt deze niet bij jou in, dan neemt degene toch het busje wat er vlak achter zit, de concurrentie is hier zeer groot. De claxon gebruiken ze dus de hele rit om maar mensen binnen te krijgen.
Foto's St. George
Het eiland gaan we verkennen met een auto, samen met Rob en Baudine gaan we op pad. De ochtend gebruiken we om ook hier een waterval te gaan bekijken en om even af te koelen.
Ze zitten op Grenada te smachten op regen. Niet genoeg regen, dan ook geen spectaculaire waterval maar wel een spectaculaire duik van de plaatselijke 'entertainer' die vanaf zo'n 50 meter naar beneden duikt.
Daarna is het tijd voor één van de oudste rum stokerijen van Grenada, na de rondleiding is het eindelijk tijd om te proeven. Een nipje van rum met een alcohol percentage van 75% is heftig maar smaakte zeker niet verkeerd. Die van 69% is al beter maar die van 16% (rum punch) is meer wat bij ons in de smaak valt.
het eindproduct is echt lekker |
Na de rum is het tijd voor chocolade. Een enthousiaste gids vertelt ons van alles over chocolade en neemt ons mee naar de cacao plantage. Hij klimt voor ons in een cacao boom om een rijpe vrucht te plukken. Binnenin zitten glibberige zaden die we kunnen proeven, ze zijn zoet aan de buitenkant met een harde kern (deze kun je niet eten). De pitten moeten gedroogd worden voordat ze verwerkt kunnen worden tot chocolade. Na de rondleiding is het ook hier weer tijd voor een proeverij en al snel heeft iedereen zo zijn eigen favoriete smaak. Baudine en ik krijgen op het laatst ook nog een stukje met peper. Dat valt mee, lijkt niet te peperig, 20 seconden later hebben wij echter wel een glas water nodig!
zaden van de cacao boom |
We zien in Grenada allemaal aanplakbiljetten over een 3-daags Maroon & String band Music festival op Carriacou (ligt op 40 mijl varen vanaf Grenada).
Fakkeloptocht, muziek, dans, drums, steelpan, reggae; op naar Carriacou!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Welkom