Carriacou

27 april; Willem Alexander 50 jaar! Dat vieren wij op Carriacou met onze eigen Koningsspelen. Met 4 NL dinghy’s strijden we om de eer: dinghy roeien, koekhappen vanuit de dinghy. Wat een lol en een fanatisme om als eerste te eindigen.
We sluiten deze feestdag af met een supergezellige BBQ op de Zanzibar. De dames gaan vanavond met een grote glimlach naar bed, zij hebben de mannen verslagen met het spel “Who’s the Men”. Yes!!!

HET FESTIVAL.
Eerste festivaldag om 07.00 uur aanwezig om de ‘bewatering’ van het festival terrein mee te maken. Een dame die vanuit een fles wat vocht over de grond aan sprenkelen is en daarbij wat woorden uitspreekt voor  een gezegend festival. Oké, hadden we wel kunnen missen. Een beetje jaloers zijn we op degene die op de boot achtergebleven zijn.

’s Avonds gaan we met z’n allen voor de grote fakkeloptocht en de muziek en dans terug. Anderhalf uur later dan aangekondigd zijn daar dan de fakkeldragers. Wel 6 fakkeldragers komen het terrein oplopen!! Er is een voorgangster die 45 minuten lang dezelfde woorden zingt (helaas hebben wij ze niet begrepen) en het ritueel met een bak groenten en fruit begrijpen we ook niet. We hadden ons wat meer moeten verdiepen in het gehele ritueel, dan had het wellicht iets meer betekenis voor ons gehad.
Dan is er dans en muziek; dit gaat het worden! Hmmmm, valt wat tegen in onze ogen! Je ziet wel het enthousiasme van jong en oud die deelneemt. Kijken of de tweede dag ons wel het WOW gevoel gaat geven.

Tweede festivaldag:
Locale dansgroepen, muziek op grote drums en steel pan’s, zang (een soort Idols) en als laatste (inmiddels is het 01.30 uur) is daar Jah Cure. Jah is een bekende reggae zanger van Jamaica.
Als hij begint te zingen kun je niet op je stoel blijven zitten, je moet bewegen. Maakt helemaal niet uit dat wij de moves niet hebben zoals de locale mensen, je deint gewoon met de massa mee.
Het is heel lang geleden dat wij in de vroege ochtend uurtjes weer terug aan boord waren.

Al met al een leuk festival, maar niet een festival waarvan je zegt; dat mag je niet missen!

Voordat wij afscheid gaan nemen van de Bojangles en op weg gaan naar Bonaire maken we nog even een uitstapje naar: Sandy Island.
Als je op Carriacou bent moet je wel bijna een uitstapje maken naar dit langgerekte paradijselijke onbewoonde eilandje. Je kunt met eigen boot aan een mooring gaan liggen of je er met een watertaxi af laten zetten. Wij gaan met eigen boot en genieten er een paar dagen. Heerlijk snorkelen en zwemmen.

Dan is toch echt de tijd aangekomen dat wij 'voorlopig' met tranen in onze ogen afscheid nemen van de Bojangles.  Na 5,5 maand met elkaar te zijn opgetrokken voelt het gek om weer alleen op pad te gaan.
Wij op weg naar Bonaire en zij gaan één dezer dagen weer terug naar Trinidad waar hopelijk de container met mast e.d. zal aankomen.