Wat een verschil met het water in Suriname, dat is bruin door het vele zand wat er in zit en nodigt zeker niet uit om te zwemmen.
 |
| Pirate Bay |
 |
| Pirate Bay |
Gauw bootje oppompen en dan naar de plaatselijke autoriteiten, als je je in hun ogen te laat komt melden zouden ze weleens lastig kunnen gaan doen (zegt men). Wij merken hier niets van, na het invullen van véél formulieren bij Immigratie en daarna weer véél formulieren invullen bij Douane, hebben wij de benodigde stempels om drie maanden te mogen blijven. Zo gepiept dus.
Dan meteen maar even door naar de bibliotheek voor het regelen van een internet abonnement.
Daar was even een moment dat ik dacht: is Tobago wel leuk? Ik krijg nl een andere kaart dan Rob.
Op mijn vraag waarom ik een andere krijg is het antwoord: “U gaat dit jaar 60 worden!! Het voordeel van deze pas is dat u geen boete hoeft te betalen bij het te laat inleveren van geleende boeken en als u de pas kwijt raakt deze niet hoef te vergoeden”.
Oh denk ik bij mijzelf; gewoon dus een “oude dames pas”.
Na het afhandelen van al deze formaliteiten gaan we met Rob
en Baudine een kop koffie drinken en natuurlijk hebben we het over deze
oversteek. Een oversteek waarin de wind meer was en de golf hoogte ietsje
pietsje (zeg maar veel) hoger dan de voorspellingen hadden laten zien.
Vooral de laatste nacht hebben we windkracht 8 tot 9 gehad, dat is voor de boten niet erg maar maakt het voor ons wel héél héél oncomfortabel. Gelukkig bleef de dynamo wel werken.
Bij vertrek bleek deze nl na 5 uur varen ineens defect. Gaan we door of keren we om, kijken of dit probleem is op te lossen? Na overleg met de Bojangles besluiten we terug te varen naar Domburg. Probleem zat in het relais, probleem opgelost en tot nu toe blijft het werken.
Uiteindelijk zijn we daarna aan het einde van de volgende dag vertrokken, hebben er 3,5 dag overgedaan om de 475 mijl te overbruggen van Suriname naar Tobago. Wij alleen op een stukje voorzeil en de Bojangles moest deze oversteek weer alleen varen op de motor. Nog even en dan zal de Bojangles weer een echte boot worden in Trinidad waar mast en dergelijke weer geplaatst gaan worden.
De dag van ons uiteindelijke vertrek was nogal een trieste. Olle, de hond van Jan en Corry (boot Livingstone) was tijdens een logeerpartijtje ontsnapt. Hebben met veel NL-ders gezocht en iedereen die we tegenkwamen de foto laten zien. Helaas was Olle bij ons vertrek nog niet terecht. Onderweg kregen wij, via het dagelijkse praatje net andere NL schapen op de SSB radio, het geweldige bericht dat Olle toch gevonden is, zaten even met kippenvel in de kuip.
Gaan zo rond de klok van 16.00 uur (NL tijd 21.00 uur) dagelijks nog even met de dinghy naar het strand, wijntje/biertje mee), gezellig met alle andere zeilers even zwemmen en borrelen.
Veilig aan het strand komen met het bootje is nog een hele kunst die wij duidelijk nog niet helemaal onder de knie hebben. De eerste keer ging, met een beetje hulp van het strand goed. De tweede keer echter kwam ons bootje dwars op de golven te liggen en ja dan slaat het bootje om. Gelukkig ook nu veel hulp om het bootje weer overeind te krijgen en later bleek dat het motortje niet al te veel te lijden heeft gehad van het zoute water. Wij hebben er alleen een klein deukje in onze ego aan overgehouden.
Inmiddels hebben wij het aankomen op het strand en weer wegvaren met hoge golven aardig onder de knie.
Vooral de laatste nacht hebben we windkracht 8 tot 9 gehad, dat is voor de boten niet erg maar maakt het voor ons wel héél héél oncomfortabel. Gelukkig bleef de dynamo wel werken.
Bij vertrek bleek deze nl na 5 uur varen ineens defect. Gaan we door of keren we om, kijken of dit probleem is op te lossen? Na overleg met de Bojangles besluiten we terug te varen naar Domburg. Probleem zat in het relais, probleem opgelost en tot nu toe blijft het werken.
Uiteindelijk zijn we daarna aan het einde van de volgende dag vertrokken, hebben er 3,5 dag overgedaan om de 475 mijl te overbruggen van Suriname naar Tobago. Wij alleen op een stukje voorzeil en de Bojangles moest deze oversteek weer alleen varen op de motor. Nog even en dan zal de Bojangles weer een echte boot worden in Trinidad waar mast en dergelijke weer geplaatst gaan worden.
De dag van ons uiteindelijke vertrek was nogal een trieste. Olle, de hond van Jan en Corry (boot Livingstone) was tijdens een logeerpartijtje ontsnapt. Hebben met veel NL-ders gezocht en iedereen die we tegenkwamen de foto laten zien. Helaas was Olle bij ons vertrek nog niet terecht. Onderweg kregen wij, via het dagelijkse praatje net andere NL schapen op de SSB radio, het geweldige bericht dat Olle toch gevonden is, zaten even met kippenvel in de kuip.
Gaan zo rond de klok van 16.00 uur (NL tijd 21.00 uur) dagelijks nog even met de dinghy naar het strand, wijntje/biertje mee), gezellig met alle andere zeilers even zwemmen en borrelen.
Veilig aan het strand komen met het bootje is nog een hele kunst die wij duidelijk nog niet helemaal onder de knie hebben. De eerste keer ging, met een beetje hulp van het strand goed. De tweede keer echter kwam ons bootje dwars op de golven te liggen en ja dan slaat het bootje om. Gelukkig ook nu veel hulp om het bootje weer overeind te krijgen en later bleek dat het motortje niet al te veel te lijden heeft gehad van het zoute water. Wij hebben er alleen een klein deukje in onze ego aan overgehouden.
Inmiddels hebben wij het aankomen op het strand en weer wegvaren met hoge golven aardig onder de knie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Welkom