Porto Santo

Na een leuke tijd in Cascais is het weer tijd om te vertrekken richting Madeira. Gaan niet rechtsreeks naar Madeira maar eerst naar het eiland Porto Santo.
Maandag 5 september gaan we weg, de voorspellingen gaven aan in de ochtend windkracht 3 tot 4 die in de loop van de dag wat zal aantrekken naar 4 tot 5. Goed begin om lekker te kunnen inslingeren, dachten we.
Eénmaal buiten blijkt er al windkracht 5 te staan die later zal aantrekken tot 7. Met 2 riffen in het grootzeil gaat het eigenlijk best lekker, maar dat rustig inslingeren met deze wind en de deining zit er niet in.
Allebei een beetje katterig en zitten maar een beetje te zitten. De nacht is wel om van te genieten, een prachtige sterrenhemel maakt de wachten meer dan aangenaam. De volgende dag is de wind het zat en laat het voor de grootste deel van de dag afweten. Afwisselend motoren en zeilend komen we de dag door. In de ochtend hebben we een geanimeerd gesprek met een groot vrachtschip. Na een oproep van onze kant of wij koers konden houden was hun antwoord: natuurlijk, wij gaan wel achter jullie langs. Verder zijn ze belangstellend over waar we vandaan komen en waar we allemaal naar toe gaan.
Bij vertrek vanuit Cascais hadden we berekend er 3 etmalen over te zullen doen, het gaan er 4 worden.
Wij vinden het niet prettig om met donker een onbekende haven aan te lopen, achteraf is alles makkelijk, het blijkt namelijk een overzichtelijke haven met een grote ankerbaai. Maar goed, wij besluiten zeil te minderen, dan maar een dag langer op zee. Met het prachtige weer en goede wind is dit geen straf.
Henk moet tijdens mijn laatste wacht van 04.00 - 08.00 uur nog wel even zijn bed uit omdat ik een wit knipperlicht zie dat volgens mij wel heel dichtbij is. Blijkt nog ruim 15 mijl verderop te liggen, Henk kan terug naar bed. Sorry!
Na 4 etmalen lopen we rond 09.00 uur Porto Santo binnen en vinden na wat zoeken een, volgens ons, prachtige ankerplek. Eerst een bak koffie en dan zeilen opruimen. De koffie kunnen we nog opdrinken, maar zeilen opruimen moet nog even wachten. Een douanebeambte komt langsvaren en laat op niet al te vriendelijke toon weten dat we een andere ankerplek moeten zoeken, we liggen nu te dicht bij de vaarroute van de veerboot. Ook laat hij weten dat wij direct bij hem langs moeten komen met paspoorten en bootpapieren en dat alles binnen 15 minuten?? Opnieuw ankeren, grootzeil opruimen, bijbootje oppompen, motortje bevestigen, naar de kant toe varen, douanekantoor opzoeken en dat alles binnen 15 minuten?? Het werden geen 15 minuten maar een uurtje later dat we na een "bon dias" van onze kant toch met een aardige vent te maken hebben. We krijgen namelijk meteen de foto's van zijn nieuwe vriendin te zien. Na het inklaren nog even richting havenkantoor en binnen no time was alles geregeld. Wij zijn welkom!
Porto Santo is niet zo'n groot eiland maar heeft wel een eigen vliegveld. Wij verkennen het eiland per bus als echte toeristen, kenmerkend met het fototoestel op de buik.
Tijdens ons verblijf op dit eiland bezoeken wij het festival "Bolo do Caco", dit zijn speciale broodjes, ruim belegd met kaas, bacon of vlees en ruim besmeerd met knoflookboter. Het festival is heel gezellig, allemaal kraampjes o.a. een waar ze de bolo's bakken op houtvuur en waar varkens aan het spit draaien. Natuurlijk vloeit hier de wijn en het bier rijkelijk. Er is ook muziek maar plotseling wanen wij ons in Tirol als een vader met zijn zoons op hun accordeons beginnen te spelen. Deze muziek zou zeker niet misstaan op een gezellige apres ski! Na dit optreden gaan we weer richting boot; Henk met de benenwagen en ik op de fiets. Onze 2e fiets heeft het eerder op de dag begeven. Een te hard opgepompte band, opgeborgen in een zwarte tas in de zon met als resultaat een hele harde knal. We moeten op zoek naar een nieuwe binnenband, we hadden van alles wel dubbel of driedubbel mee maar natuurlijk geen reserve binnenband voor de fiets.
Het is onze laatste dag op Porto Santo als we de Bojangles zien binnenvaren. Aan het eind van de middag ontmoeten we elkaar bij het havenrestaurant en dat resulteert in een hele gezellige avond. Wij hebben de vorige avond al uitgeklaard als we 's ochtends vertrekken naar Madeira. Hier kijken we erg naar uit; mijn moeder en haar jongste zus Ineke komen ons 12 dagen bezoeken op Madeira.