Terug op Sint Eustatius

Sint Eustatius behoort tot de Bovenwindse eilanden en is een Nederlands eiland gelegen in het Caribische deel van Nederland en vormt sinds 2010 een bijzondere gemeente van NL.
De voertaal is hier Engels, af en toe hoor je ook nog wat Spaans. Het eiland telt ca 4000 mensen en is 21 km2 groot.

De voorspellingen kloppen inderdaad, er staat veel minder deining, we kunnen nu prima een paar dagen hier blijven liggen.

Voor de komende 2 tot 3 dagen zal er qua wind niet veel veranderen, tijd genoeg om een bezoekje te brengen aan Oranjestad en Fort Oranje.

Sint Eustatius heeft ook te lijden gehad van orkaan Irma, niet zozeer aan huizen en bomen maar de schade aan de stranden is desastreus, er is geen stukje strand meer te ontdekken bij het eiland.
Na ruim 4 maanden zie je her en der weer hele kleine stukjes strand terugkomen, het gaat nog maanden duren voor er weer behoorlijke stranden zullen zijn.
Voor archeologen is Sint Eustatius nu een genot om te duiken, door de orkaan zijn heel veel ooit verborgen spullen bloot komen te liggen.

Je bereikt de historische hoofdstad Oranjestad via het slavenpad (in de 18^e eeuw werden naast tabak, katoen en rum ook slaven verhandeld), éénmaal boven kom je uit bij Fort Oranje.

Slavenpad

Als je Fort Oranje bezoekt dan ontkom je niet aan een heel klein stukje geschiedenis: “Christopher Columbus ontdekte in 1493 Sint Eustatius. Sindsdien is het wel 22 keer veroverd. In 1636 werd Statia veroverd door Nederland en gaven de NL-ders het door de Fransen gebouwde Fort de  naam Fort Oranje. In 1816 werd  het eiland definitief Nederlands grondgebied”.

Oranjestad zelf bestaat veelal uit oude 'bewoonde' huisjes en veel ruines van oude kerken. Desondanks hangt in het hele dorp een historisch sfeertje.

Je hebt er veel restaurantjes/barretjes, maar ook een supermarkt, een boekwinkel annex postkantoor, scholen. Geen idee of hier veel armoede heerst, aan de inwoners kun je dat niet aflezen, ze zien er allemaal even verzorgd uit.
Er is één doorgaande weg, zonder stoplichten, zonder rotondes of vervelende bulten.

Je moet wel uitkijken voor de gaten in de weg, aan asfalteren zijn ze nog niet toegekomen.
Loslopende honden zien we hier, gelukkig, niet veel. Wel heel veel loslopende geiten die allemaal gemerkt zijn, zullen wel ergens een baasje hebben.

Wat we bij ons eerste bezoek geleerd hebben is dat je iedereen die je op het eiland tegenkomt groet, dat doen mensen van Statia naar jou toe en ze stellen het zeer op prijs als jij dat naar hen toe ook doet. Dus loop je de hele dag te groeten en ik moet zeggen het doet heel vriendelijk aan.

Na 3 uurtjes rondgelopen te hebben gaan we via het slavenpad weer naar beneden, morgen gaan we terug naar Sint Maarten.

Goed dat we toch nog een keer teruggegaan zijn naar Statia, dit hadden we niet willen missen.